Wie kiest er bewust voor één kindje?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo moeders,

Wij hebben een zoontje van 2,5 jaar.
Hij was niet gepland en daardoor hebben we niet kunnen genieten van de zwangerschap e.d. Ik heb ook een PND gehad na de geboorte van mijn zoontje.

Nu hebben we wel het idee dat er iets niet "af" is. We hebben nooit echt meegemaakt hoe het is om te kiezen voor een zwangerschap en ervan te genieten enz. Maar dat vind ik niet reden genoeg om voor een tweede te gaan.

Nu is het wel een beetje aan het kriebelen, maar bij mij blijven er veel risico's aan verbonden door die PND. Daarom weet ik niet of ík er ooit aan toe zal zijn om een tweede kindje te nemen. Maar mijn grootste struikelblok is: wat ontneem ik hierdoor mijn zoontje?

Is er daarom iemand die ervaringen en/of tips wil delen?
Alvast bedankt.
Liefs Ger.
 
Ik denk dat dat bij iedereen heel persoonlijk is, ik zelf moet er niet aan denken om enigs kind te zijn, maar diegene die enigs kind zijn zullen zo niet beredeneren omdat ze niet anders gewend zijn en het dus niet missen. Wat je niet hebt kunt je ook niet missen. Ik zie nu bij mijn moeder hoe het vooral is om op latere leeftijd enigskind te zijn, mijn opa en oma worden oud en ze ziet er als een berg tegenop om alles alleen te moeten beslissen en regelen als ze straks zijn overleden, kortom die voelt zich de laatste jaren erg eenzaam.
 
Hi

heel herkenbaar allemaal, niet het ongepland zwanger zijn. Maar wij zitten nu ook met de vraag 1 of 2? Bij ons was de bevalling niet zo goed gegaan, met mij wel, maar ons zoontje niet had een slecht start, werd daarna ook ziek, kortom het was geen feest. Heb ook geen leuke kraamperiode gehad. En nu hebben we het heel erg gezellig samen met zijn drieetjes. Wil ook als hij straks naar school gaat minder uren gaan werken zodat ik thuis ben als hij uit school komt. Hoe doe je dat als je er nog eentje bij hebt? dan zou ik niet minder uren kunnen werken, want dan hebben we het geld nodig. En wat kost het allemaal, de creche zal dan bijna net zoveel kosten als mijn salaris, terwijl we ook mijn salaris toch wel nodig hebben. Kunnen we dan nog op vakantie, hoe gaat dat later met studeren als we twee kinderen hebben? Niet dat we nu geld problemen hebben, juist niet, maar als we het bij 1 houden dan kunnen we hem veel bieden. Met nog een erbij niet zo. Komt ook nog bij dat ik al 35 ben dus ook niet zoveel tijd meer heb (voor mijzelf dan, dat moet iedereen natuurlijk zelf weten). Kortom, wij zijn er ook nog lang niet uit.

Succes,
Lia
 
Hoi Lia,

Ja dat zijn moeilijke dingen he? Vooral als er net als bij ons dan nog wat (geestelijke) risico's aanhangen.
Ze zeggen tegen mij ook: maar je bent nog zo jong!
Ik ben namelijk bijna 24. Maar dat vind ik echt zo'n stomme en vervelende opmerking. Dus omdat ik nog jong ben, moet ik nu dit kindje maar zien als een bijkomstigheid en dan dadelijk maar echt een gezin gaan stichten als ik 30 ben? En mijn zoontje nu dan? Die telt toch ook mee? Die wil ook wel een broertje of zusje nog een beetje van zijn eigen leeftijd. Bovendien vind ik dat leeftijd geen rol speelt met het krijgen van kinderen.
Nu we vroeg ouder zijn zien we veel voordelen van het vroege ouderschap. Zo hebben wij nog een heel leven voor ons als ons zoontje (of kinderen) dadelijk groot zijn. Dat is een groot voordeel vinden we.

Maar we zitten inderdaad ook met de dingen die jij noemt. Geld, opvang, werken, op vakantie. Wij persoonlijk denken dat het met nog eentje erbij niet zo heel erg veel uit zal maken. Mijn vriend is opnieuw begonnen met een opleiding en we zitten dus nu een beetje krap financieel. En dat zal over twee jaar als hij gaat werken dus veel en veel beter worden. Voor ons is dat dus een vooruitgang, zelfs met een kindje erbij.

Hoe denk jij over het feit of je eerste kindje het leuk vind? En heb je ook die twijfel of je wel evenveel van een tweede kan houden?
Dat is bij mij namelijk een grote twijfel. We hebben het inderdaad nu zo leuk met z'n drietjes, is een tweede dan een meerwaarde of juist een "inbreuk" daarop?

Moeilijk he?
En als jullie een tweede nemen, hoeveel verschil zou je er dan tussen willen laten zitten?

Nou fijn om hierover te kletsen. Ben benieuwd welke beslissing we zullen nemen.

Liefs Ger.
 
Hi Ger,

Ik zou wel evenveel houden van een tweede kind, daar maak ik mij niet zoveel zorgen over. Over of mijn zoontje het leuk zou vinden, ik weet het niet, ik denk niet dat hij het heel erg zal vinden, op zich ook goed is, je leert te delen (maar dat kan ook op creche of school) als je een broer of zus hebt. Alleen, tja het is moeilijk, ik ken genoeg mensen die geen contact meer hebben met broers/zussen, het is geen gegeven feit dat ze ook vrienden blijven. Maar dat is natuurlijk geen reden om wel/geen voor een tweede te gaan. Ik vind  het vooral belangrijk wat wij kunnen bieden, zonder dat wij daar alles voor moeten opgeven. Ik vind het belangrijk om ook culturele en pret dingen mee te geven,  dus musea, maar ook pretpark, dierentuin, en reizen etc. etc. met 2 zou dat echt moeilijker gaan, helemaal als ik straks ook minder zou gaan werken. Wij zijn er in elk geval nog niet over uit. Ik denk ook wel is, straks is het een gehandicapt kind, daar maak ik mijn zoontje ook niet blij mee, nu misschien wel, maar op latere leeftijd niet. Tja leeftijd maakt inderdaad niet uit, ik zou alleen ook niet teveel leeftijd verschil tussen kinderen willen (ik heb die luxe zo wie zo niet), want als er meer dan 5 jaar tussen zit, heb je ook niet zo veel aan je broertje of zusje. Dat vond ik tenminste zelf vroeger (zus is 5 jaar jonger), dat was alleen lastig, alles altijd nadoen etc. etc. Is gelukkig wel weer goed gekomen nadat we ouder werden hoor. Lastig allemaal he, maar als je een tweede keer zwanger word, heb je dan weer kans op pds?
Groetjes,
lia
 
Hoi Lia,

Een PND is een postnatale depressie.
Je kan het krijgen vlak na de bevalling, maar ook pas een paar maanden of een jaar daarna. Het zorgt ervoor dat je gewoon niet blij kunt zijn met je kindje.
Ik had bijvoorbeeld de symptomen dat ik erg vermoeid was, prikkelbaar, geirriteerd, soms agressief, woede-aanvallen, terug willen naar mijn oude leventje, en soms wensen dat mijn zoontje niet meer wakker werd, zodat ik weer rust zou krijgen. Daardoor wordt je dan overbezorgd enz. , want je wil natuurlijk helemaal niet dat je baby'tje doodgaat.

Nu voel ik me daar soms nog erg schuldig over en heb ik het idee dat ik hem tekort heb gedaan toen omdat ik niet altijd van hem kon genieten zeg maar.
Daarom vind ik het ook lastig als ik mijn liefde dadelijk zou moeten delen. Maar dat is denk ik dan meer mijn eigen gevoel/probleem.

Ik heb 65% kans op weer een PND als ik voor een tweede ga. Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders. Vorige keer hadden we veel stress, negatieve reacties, verhuizen, regel de regel, nare bevalling enz. Allemaal bijveroorzakers van de PND.
Een grote veroorzaker is namelijk de disbalans in de hormonen na de bevalling. Als je al PMS hebt of je bent gevoelig voor hormoonschommelingen heb je meer kans op een PND.
Nu kan ik een preventieve hormoonbehandeling doen waardoor je geen PND krijgt en de omstandigheden zijn anders.
We kiezen er nu bewust voor, geen stress, veel rust, omringen met mensen die positief zijn en eventueel hulp kunnen bieden, genieten van je zwangerschap en je dik wordende buik, goed voor jezelf zorgen, vitaminen nemen enz. En ik ga yoga doen.
Dat hele totaalpakket neemt de kans op een PND zo goed als weg en dat is heel fijn vind ik.

Maar inderdaad hebben we ook de "gewone" twijfels zoals jullie hoor. Reizen e.d. met een tweede gaat misschien iets lastiger, maar voor ons gevoel niet onmogelijk. Maar ja dat zijn dingen die ieder voor zichzelf uit moet maken denk ik.

Liefs Ger.
 
hallo,

ik wil graag reageren op uw vraag!

ik zelf ben ook ongepland zwanger geraakt naar een hele moeilijke zwangerschap (ik heb de eerste maanden heel erg gespuugd dat ik na een week 10 kilo kwijt was en een maand met zondevoeding heb gelopen en daarvan 2 weken in het ziekenhuis ik hield niets meer binnen nog geen slok water toen ik daar eindelijk weer van opgeknapt was heb ik me ongveer een maand goed gevoeld en daarna begon het ik kreeg een beetje hoge bloedruk en dat werd met de maand hoger eerst toen om de 2 weken en toen om de week oplaats had ik er zwangerschaps vergiftiging bij ik heb er 3 keer voor in ziekenhuis gelegen en op laats hebben ze me ingeleid om dat ik het zo zat waskon er gewoon niet meer tegen! ik ben dol gelukkig met mijn zoontje maar aangezien ik een stofwisseling ziekte heb pku genoemd had ik een verhoogde kans dat hij gehandicapt werd of erger gelukkig is dat niet het geval geweest nat 2 jaar begon het bij mij weer te kriebelen maar ik bleef maar uitstellen tenslotte durfde ik het ook niet aan ten 1ste strask is het kindje niet gezond ten2de krijg ik weer hogebloeddruk en misschien word de zwangerschapsvergiftiging wel helppsyndroom en overleef ik het niet ik moest een keuze maken en dat is VERSCHRIKKELIJK JE HART WIL HET MAAR JE VERSTAND ZEGT NEE! wij hebben toch maar besloten om het niet te doen ik vind het soms ook zielig voor mijn zoontje heb het er vaak met mijn moeder over en een tante van me en die zeggen ook wat als je geen problemen had gehad maar je kan er geen 1 bij krijgen dat je gewoonweg niet zwanger word! toen ze dat tegen me zeiden dacht ik ja zo is het ook! ik kan me er nu beter bij neer leggen al heb ik sosm dagen dat ik zwangere vrouwen zie dat ik dnek waarom ik niet mijn tante is bijna uitgerekend en al sik dat dan zo mee maak denk ik wat had ik graag nog 1 keer zwanger willen zijn en dan zonder compicaties en dat soort dingen!
maar als ik dan weer naar mijn ventje van nu 3,5 jaar kijk dan denk ik ik heb het maar getroffen ik ben er nog hij is gezond en daar moeten we ons maar bij neer leggen voor ons zit het er niet in enhij word er wel groot om zielig is het absoluut niet dus voel je niet rot daarover maar bekijk het van andere kanten je krijgt altyd maar vragen wanneer komt de 2de altyd maar dat van zelfspreken dat je er 2 wilt spuugzat word ik er van soms!ik heb heel bewust voor 1KIND GEKOZEN en ik kan me daar nu bij neer leggen en ik wou dat anderen dat ook eens konden je moet doen wat je hart je ingeeft en al sjij gelukkig bent daar gaat het om en je kind krijgt later zelf wel een gezinwaar hij het mee houden kan en krijgt op school straks vast vriendjes zat!
ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen u mag me gerust eens mailen vin dhet af en toe ook wel eensa fijn met een ander te kunnen praten die hetzelfde ongeveer doorstaat   ( jamiepieters@hotmail.com )

met vriendelijke groet mama van devran (een gelukkig kind zonder broertje of zusje)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan