Wil iemand succesverhaal met ons delen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik kijk hier niet zo heel vaak omdat ik niet teveel met het zwanger worden bezig probeer te zijn (moeilijk!).
Wanneer ik op dit forum berichtjes lees, dan wordt   ik meestal nog ongeruster dan ik al was... Zoveel meiden die al zo'n lange tijd bezig zijn met zwanger worden, behandelingen ondergaan, en dan nog steeds niet zwanger.

Graag zou ik ook af en toe een succesverhaal willen lezen, met name van iemand die ook langere tijd bezig is geweest en toch zwanger is geraakt, door behandelinen, of toch spontaan.

Dus mijn vraag... Wil er iemand haar succesverhaal met ons delen??
Misschien sterkt dat vele meiden en geeft dat weer nieuwe hoop, moed en kracht om door te gaan en positief te blijven.

Ik realiseer me dat meiden die al zwanger zijn geraakt hier misschien niet meer (zo vaak) op kijken, maar je weet het nooit.  

Ik wens iedereen heel veel sterkte met de behandelingen en hoop dat iedereen snel zwanger wordt!!

Liefs Hopey
 
wat een goed idee Hopey,

geen succesverhaal van mij helaas, anders had ik hem hier met veel liefde neer willen zetten... Maar ik ben benieuwd naar de reacties die komen op dit bericht

gr Mickey
 
Lieve Hopey,

Ik wil heel graag reageren. Ooit was ik ook iedere dag op deze site te vinden. Ik was toen volop bezig met IUI pogingen. Misschien kennen sommige meiden mij nog wel.
Op een gegeven moment heb ik toen afstand genomen, ik trok het niet meer. Intussen ben ik wel gewoon met de behandelingen doorgegaan. 9 mislukte IUI's en 1 mislukte ICSI poging heb ik gehad. Bij de 1e ICSI  poging had ik heel veel goede hoop omdat er een topembryo was teruggeplaatst. Helaas, groot verdriet toen deze was mislukt. Wij hadden toen echt zoiets van "dit is niet voor ons weggelegd".

Bij de 2e ICSI poging hadden we alleen "slechte kwaliteit" embryo's. We kregen toen het advies om er 2 terug te plaatsen. Wel werd er gezegd, geef de hoop niet op, maar je hebt niet zo'n grote kans op een zwangerschap.

Al die tijd was ik positief. Maar bij de 2e poging was ik heel erg negatief.... en je raad het al.... 2 weken daarna had ik een positieve test in mijn handen.
Ongelofelijk was dat, tranen met tuiten heb ik gehuild.

Dus meiden, geef de moed alsjeblieft niet op! Je leest en hoort toch nog best veel succes verhalen. En ja ik weet dat ik nu "makkelijk" praten heb. Maar ik weet als geen ander hoe jullie je iedere maand voelen als het weer mislukt is. Hoe jullie je voelen als er weer iemand "zomaar" zwanger is. Het is zo moeilijk soms.

Al die tijd heb ik toch nog op dit deel van het forum meegelezen, je blijft gewoon heel erg betrokken bij iedereen in de MMM.

Nou, dit was succesverhaal nr 1. Ik hoop dat er nog veel volgen.

Ik wens jou en natuurlijk alle andere meiden hier al het geluk van de wereld toe. Ooit...zal je echt zo'n klein frummeltje in je armen houden.

Liefs Suusje
 
Hoi lieve meiden,

Ook ik wil graag reageren op je bericht en hoop dat ik mensen een hart onder de riem kan steken. Tot ca. 5 maand geleden was ik hier ook veel op dit forum te vinden, op dit moment ben ik 21 weken zwanger (4e IUI) en lees ik nog wel veel mee maar reageer hier  niet vaak meer omdat ik bang ben dat het misschien erg confronterend is voor de meiden die de ene teleurstelling na de andere te verwerken krijgen. Maar ik leef nog erg met jullie mee en krijg tranen in mijn ogen als er een keer goed nieuws te melden is hier, helaas gebeurt dit veel te weinig!
Wij zijn in januari begonnen met IUI in combinatie met hormoonstimulatie nadat uit de onderzoeken naar voren kwam dat de zaadaantallen erg laag waren. Elke maand was het weer spannend, en steeds weer een teleurstelling als het niet gelukt was. Na de derde poging begonnen wij de moed toch wel te verliezen, helemaal doordat we een andere gyn hadden die tegen de stagiaire zei dat ze eigenlijk maar wat deden en het gewoon een kwestie van wat proberen was en veel geluk hebben. Op dat moment gingen wij er langzaamaan vanuit dat het weleens IVF zou kunnen worden, maar onze eigen gyn heeft ons toen weer moed ingesproken voor de vierde poging. Hij was van mening dat ik na 6 pogingen eerst een kijkoperatie moest krijgen en als daarbij alles goed was, dan  mochten we ook nog langer doorgaan met IUI. Misschien heeft dat toch een zekere rust gebracht, want de vierde poging is het gelukt en had ik op moederdag een positieve test in handen.
Op dit moment ben ik bijna 21 weken zwanger, gisteren de 20-weken echo gehad en alles was goed! Ik hoop zo dat hier snel meer succesverhalen te lezen zijn, want ik gun het de meiden hier allemaal zo en blijf jullie zeker volgen!!

Liefs, Judith
 
Hoi Hopey,

Ook ik leef ontzettend met jullie allemaal mee... heb ook jaren hier 'rondgehangen' en merk dat ik het nog steeds moeilijk los kan laten en erg meeleef, vooral met de oudgedienden die hier al veel te lang zitten. Ook ik ben inmiddels zwanger... ik heb vrij ernstige endometriose met verklevingen en cystes en ben zwanger geworden na 2 kijkoperaties, en 6 IUI pogingen, waarvan 3 zonder hormoonbehandeling en de laatste 3 met hormonen was. Bij de allerlaatste  poging dus was het raak... we stonden al op de lijst voor IVF!

Aanstaande dinsdag ben ik uitgerekend dus het kán echt allemaal, houd allemaal moed!

Ik hoop dat er nog veel succesverhalen volgen...

succes en groeten van Saartje
 
Hoi meid,

Ook ik wik mijn steentje bijdragen aan een positief verhaal. Ik zal het zo beknopt mogleijk doen want anders wordt het een erg lang verhaal.
Oktober 1999 met de pil gesropt en vol hoop en goede moed "aan de slag". Na 1,5 jaar nog niets dus huisarts en sperma onderzoek voor manlief. Bleek heel weinig en erg langzaam te zijn. Daar gaat je droom om spontaan zwanger te worden. De IUI molen in. Na 7 pogingen en 2 jaar verder nog geen resultaat. Ik weet alles van het machteloos, paniekerige gevoel. Iedereen wordt zwanger behalve wij. IVF was de volgende stap maar ik zag er ontzettend tegenop. Vooral de punctie want daar had ik heel veel horror verhalen over gehoord.(Waar uiteindelijk niets van klopt)! Toen we uiteindelijk konden beginnen werd mijn schoonmoeder serieus ziek waardoor we het een jaar uit hebben moeten stellen. Uiteindelijk zijn we april 2005 weer van start gegaan. Weer even wat onderzoek en en juli 05 was het zover. Voor mijn gevoel was dit erop of eronder. We moesten dit wel doen want mijn leven stond al jaren op een kruising. Welke kant gaan we op? Wel kinderen of geen kinderen en een complete omslag in je leven en een abonnement bij de psycholoog want zover was ik wel. 1 juli 05 1st spuit gezet en we hadden er ontzetten dveel lol in, 13 juli punctie (heerlijk spul die Dormicum!!) , 14 juli kregen we de uitslag hoeveel embryo's er goed waren. Van de 11 eitjes was er 1 die goed genoeg was om terug te plaatsen. Angst en paniek want dat is er mager, 15 juli tergplaatsinge en 31 juli test positief. Ons mannetje Thijs is nu 17 maanden en een super vent. We willen nu een 2de poging wagen of we nog het geluk mgen hebben voor een broertje of zusje voor Thijs. Ik zwerf nu een beetje rond op dit forum, vorige keer kon ik dat niet. Het was toen te confronterend. Uiteindelijk waren we bijna 8 jaar verder maar het is gelukt dus altijd vertrouwen houden en ik weet dat is heeeeeel moeilijk. Ik kon dat op een gegeven moment niet meer horen. Ik hoop dat ik bijgedragen heb aan een bettje positieviteit

Liefs Jeannet
 
Eigenlijk heb ik ook wel een succesverhaal.... alleen voelt dat op dit moment nu we weer volop in de medische molen zitten en veel ellende op ons bordje soms even niet zo.....

Ruim 4 jaar geleden stapten wij de medische molen in en werden er allerlei onderzoeken gedaan.
Al snel was duidelijk dat het probleem bij mij lag en met clomid werd ik gestimuleerd.
50 mg. deed niks, maar met 100 mg maakte ik mooie eitjes aan.

Na 4 behandelingen bleek ik zwanger en het resultaat is een prachtzoon van inmiddels ruim 3 1/2!!!!

Helaas duurt de stap voor nummer 2 een heel stuk langer en moeten we vele bergen beklimmen en diepe dalen door....
Maar we rapen telkens de moed weer bij elkaar om verder te gaan...
Al zien we heel in de verte toch ook al wel het eindstation aankomen...
En dat is soms heel lastig, maar wel een heel bewuste keuze.

Ondanks alle ellende en verdriet van de laatste tijd genieten we toch van ons 1e wonder!!!! Want dat is het gewoon.

Liefs en heel veel succes voor iedereen.

mama Peet
 
Ik wil heel graag ons succes verhaal met je delen. Wij hebben 10 jaar in de medische molen gezeten. Na verschillende vruchtbaarheidsbehandelingen waaronder iui en ivf ben ik dan toch zwanger geraakt. Ik ben bevallen van een gezonde zoon. De zwangerschap was niet makkelijk maar ik had er alles voor over. De grootste angst die wij hadden was dat we ons kindje  zouden verliezen. Ik had om de twee weken een echo omdat iksteeds bloedingen had.

Maar nu komt het. Ik ben weer zwanger. Zomaar, spontaan. We hadden ons er bij neergelegd dat we 1 kindje zouden krijgen. We hadden afgesproken niet weer de medische molen in te gaan. We hebben altijd gezegd dat wanneer we er 1 zouden krijgen wij alles hadden wat we ons konden wensen. Die wens ging in vervulling. Dan heb je toch niets meer te wensen? (wij niet, ons geluk was compleet) En nu zomaar een enorm groot wonder dat weer in ons leven mag komen. Hoe gelukkig kan een mens zijn.

De medische molen was zwaar. We hebben ook een aantal keer een rust pauze genomen. We hebben hulp gehad van een maatschappelijk werkster omdat we er samen niet meer uit kwamen. We hebben het overleefd. En hoe!!!  

Nou, als dit geen succes verhaal is.  

Succes allemaal. Groeten pinklady
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan