Maar je had dus geen vleesboom of poliep of iets? Of weet je dat nog niet?
Is het normaal om nog zoveel last te hebben? Vervelend zeg, hopelijk ben je daar snel vanaf.
Heel veel succes dinsdag, nog even spannend en dan weet je meer!
Bij ons helaas geen goed nieuws
We zijn allebei heel erg verdrietig, maar we hebben besloten om niet verder te gaan met onze donor. We wilden het donorcontract helemaal in orde maken en net op het punt waarop we de notaris wilden betalen, kwam hij ermee dat hij een andere achternaam had dan hij ons in eerste instantie had gezegd (en hier kwam hij mee nádat we dus de verkeerde achternaam bij de notaris hadden genoemd, hoe dom komen wij dan over, dat we blijkbaar de naam van onze donor niet eens weten?). Dat viel bij ons écht verkeerd. Het stomme is... ik had dit gevoel vanaf het begin al. Dat heb ik destijds ook tegen mijn vriendin gezegd. Om een of andere reden toch genegeerd (want hallo, we hadden een donor die onze grootste wens in vervulling wilde laten gaan!), maar nu mijn onderbuikgevoel toch waar bleek te zijn, hadden we zoiets van: dan maar helemaal niet meer met hem in zee. We willen gewooon heel graag ons kindje later kunnen vertellen dat we destijds een heel goede klik hadden met de biologische vader, en dat het een goed, betrouwbaar persoon was/is. We willen niet hoeven zeggen dat we er geen goed gevoel bij hadden, maar het toch maar hadden gedaan omdat we hem/haar zo graag wilden.
Het is echt heel erg moeilijk, want we wilden over een paar weken beginnen met insemineren. En nu moeten we ineens weer helemaal van voren af aan beginnen. Hoe lang gaat het duren voordat we iemand hebben gevonden, voordat we diegene goed genoeg kennen, op één lijn liggen met elkaar, alles afgesproken hebben, kunnen beginnen met insemineren? Dat is zo verdrietig, gevoelsmatig waren we er zó klaar voor en ineens dit. Maar dat is voor ons beter dan het alternatief.
Is het normaal om nog zoveel last te hebben? Vervelend zeg, hopelijk ben je daar snel vanaf.
Heel veel succes dinsdag, nog even spannend en dan weet je meer!
Bij ons helaas geen goed nieuws
We zijn allebei heel erg verdrietig, maar we hebben besloten om niet verder te gaan met onze donor. We wilden het donorcontract helemaal in orde maken en net op het punt waarop we de notaris wilden betalen, kwam hij ermee dat hij een andere achternaam had dan hij ons in eerste instantie had gezegd (en hier kwam hij mee nádat we dus de verkeerde achternaam bij de notaris hadden genoemd, hoe dom komen wij dan over, dat we blijkbaar de naam van onze donor niet eens weten?). Dat viel bij ons écht verkeerd. Het stomme is... ik had dit gevoel vanaf het begin al. Dat heb ik destijds ook tegen mijn vriendin gezegd. Om een of andere reden toch genegeerd (want hallo, we hadden een donor die onze grootste wens in vervulling wilde laten gaan!), maar nu mijn onderbuikgevoel toch waar bleek te zijn, hadden we zoiets van: dan maar helemaal niet meer met hem in zee. We willen gewooon heel graag ons kindje later kunnen vertellen dat we destijds een heel goede klik hadden met de biologische vader, en dat het een goed, betrouwbaar persoon was/is. We willen niet hoeven zeggen dat we er geen goed gevoel bij hadden, maar het toch maar hadden gedaan omdat we hem/haar zo graag wilden.Het is echt heel erg moeilijk, want we wilden over een paar weken beginnen met insemineren. En nu moeten we ineens weer helemaal van voren af aan beginnen. Hoe lang gaat het duren voordat we iemand hebben gevonden, voordat we diegene goed genoeg kennen, op één lijn liggen met elkaar, alles afgesproken hebben, kunnen beginnen met insemineren? Dat is zo verdrietig, gevoelsmatig waren we er zó klaar voor en ineens dit. Maar dat is voor ons beter dan het alternatief.