zijn er hier nog meer ouders van hoogsensitieve peuters?

Hai Petra,

Met alle respect voor de huisarts, maar de 'reguliere medici' geloven hier niet in en zullen het waarschijnlijk wegschrijven als ADHD of iets aanverwants. Ik zou hier zelf zeker nooit mee naar de huisarts stappen. Wel ben ik met hem bij een osteopaat geweest en bijeen ortomoleculair therapeut. Beide keren voor iets anders hoor, maar wij zoeken medische hulp (bijna) altijd eerst in de alternatieve sector. Daar is deze term ook goed bekend (HSK) en weten ze er vaak prima mee om te gaan. Alle kinderen zijn natuurlijk in de eerste plaats gewoon 'kind'  alleen in onze gevallen lijk je vaak met een 'mini-volwassene' te maken te hebben. Het andere boekje is blauw en heet 'Lichtkinderen' en dat leest makkelijker. Ik weet ff de schrijver niet, het is een moeder van twee HSK's en zij schrijft best humoristisch. Ik probeer dagelijks opnieuw het geduld op te brengen om hemrustig te benaderen als hij weer een 'buí' heeft, maar het blijft vaak lastig en mijn lontje vaak te snel te kort. Helaas... ik kan het momenteel vaak ff niet anders. Maar nee, ik zou die huisarts links laten liggen wat dit puntje betreft. Hij of zij zal het niet begrijpen of zelfs de term niet eens kennen. Ik lees je wel weer he?

Groet,

Anouk
 
Hallo Petra,

Bedankt voor je reactie , we hebben vol verbazing zitten kijken
op de website die je aangaf en we herkende erg veel .
Best wel een angstig gegeven,want hoe ga je hier mee verder en weet je
of het echt zo is.
Wil mn zoontje niet gelijk een stempel opdrukken maar heb wel een sterk vermoeden dat hij ook hoogsensitief is.

Ga zeker wat brochures bestellen zodat we meer te weten komen.

groetjes Wendy
 
Hoi meiden,

Petra, inderdaad bedankt voor die link. Ook de vragenlijst was zeer van toepassing op mijn zoontje: 21 van de 23 vragen gaan voor hem op. En ik dacht nog wel dat heel veel van die punten gewoon bij zijn leeftijd hoorden.

Groetjes,
Rosanne
 
hoihoi!

Graag gedaan! Voor mij was die vragenlijst ook zo herkenbaar. Altijd hadden we het gevoel dat ons dochtertje 'anders' was dan andere kindjes maar we wisten niet precies wat het nou was. Buitenstaanders bestempelen het dan al snel als een moeilijk veeleisend kindje tewijl mijn en jullie kindjes ook een heel andere kant hebben, extreem gevoelig, enthousiast en gewoon lief.
Wat betreft het inschakelen van een dokter, nou dat klopt dat dat geen zin heeft! Mijn man ging voor zichzelf vandaag naar de dokter  en vroeg tussen neus en lippen door het eea aan de dokter over ons dochtertje. Hoewel we een lieve dokter hebben gaf ze als advies een opvoedcursus..................daar word ik niet blij van hoor!
Jammergenoeg is er zo weinig begrip.
Vrienden zeggen gewoon van je moet makkelijk zijn met je kindje, dan komt het vanzelf goed.

Hoe gaat een dagje uit met jullie kindjes? Indy (onze oudste dus) vindt bv de dierentuin of Efteling leuk, maar ze is op zo'n dag afwisselend makkelijk en moeilijk. Geduld heeft ze zowiezo niet. Ik vind zo'n dag altijd erg vermoeiend. We hebben nu een baby'tje van 4 maanden en die is echt supermakkelijk, die neem je overal mee naar toe, echt een verschil hoor, indy konden we nooit meenemen toen ze nog een baby'tje was, ze huilde alleen maar. Achteraf kreeg ze dus te veel prikkels en dat vind ik dan ook wel weer zielig.

Ik worstel ook wel met de aanpak van haar hoor.

Wel fijn om jullie verhalen te lezen!

Groetjes
Petra
 
Hallo,

Hebben jullie al een idee of ervaring met het naar school gaan van hoog sensitieve kinderen.
Heb dus sterk het vermoeden dat mijn zoontje van 3 1/2 ook HS is en hij heeft veel moeite met omgaan met andere kindjes.
Met de buurkinderen die hij goed kent is hij zichzelf maar op de PSZ zegt hij helemaal niets, hij neemt wel alles op en zegt dat hij t leuk vind, kent alle liedjes die ze daar leren, maar zingt ze alleen thuis en laat daar niets van zichzelf zien.

HIj zegt dan ook gewoon dat hij t daar niet doet,alleen thuis.
Hij wordt in maart 4 jaar maar wil m eigenlijk pas na de zomervakantie naar school doen,
omdat ik bang ben dat hij helemaal ondersneeuwd in zo n grote groep met vreemde kinderen.

Dan is hij weer een half jaar ouder en misschien wat sterker,maar weet ook niet goed of ik moet vertellen op school dat ik denk dat hij HS is, dan druk je alweer een stempel op voor dat hij op school begint,maar aan de andere kant denken ze dan misschien weer dat hij niets kan of zo omdat hij zichzelf niet laat zien.

Hebben jullie een idee hoe dat aan te pakken of ervaring met zoiets dergelijks.

Als hij bv op een glijbaan speelt en er komt een ander kindje bij slaat hij dicht en speelt niet meer tot het andere kindje weg is.
Het duurt heel erg lang voordat hij zich ergens op zijn gemak voelt en zichzelf is, herkennen jullie dat?

Ook als hij van de psz komt moet hij thuis eerst ontladen en is hij erg druk.

Alleen hoe weet je nu zeker dat het echt HS is en vertellen jullie t tegen andere mensen?

Alvast bedankt,
 
ik lees net alle dingen die je dochter heeft waardoor jij haar hoog sensitive noemt.
Ik had veel van die dingen zelf ook vroeger, vooral dingen als kaartjes uit mijn kleding enz. ik werd gek als er nog een kaartje in mijn ondergoed zat die moest mijn moeder er altijd uithalen.
Nu zie ik bij mijn dochter ook veel dingen terug in de dingen die je schrijft.
Ze onthoudt ook erg veel dingen, is erg wijs laat maar zeggen voor haar leeftijd, is ook erg gevoelig enz (nog meer wat ik bij jou lees)
weet jij een site waar ik er meer over kan vinden?
zo kan ik me er misschien meer in verdiepen en me beter in haar inleven.
groetjes Martine
 
Hoi allemaal,

Wat een verademing om jullie verhalen te lezen. Ben meteen naar de site gaan om alles eens te lezen. We hebben altijd wel geweten dat onze zoon van bijna 3 extreem gevoelig is, maar wisten niet dat daar een naam voor was. Het is vaak best lastig om met zijn "gedrag" om te gaan en dan met name met het begirp (of juist niet!) van de omgeving.

Al vanaf zijn geboorte heeft hij veel gehuild. En dan met name als hij veel in contact was geweest met andere mensen dan zijn mama of papa. Huilen tot diep in de nacht als we visite hadden gehad of als we ergens anders op visite geweest waren. En zo vaak deden we dat niet. In combinatie met inbakeren en hem niet zomaar meer in vreemde handen geven werd het huilen aanzienlijk minder. Maar ergens anders te slapen leggen lukt nog steeds niet. Hij schreeuwd moord en brand als hij in een vreemd bed moet slapen. We hebben het zo vaak geprobeerd, want je kunt moeilijk alle verjaardagen buiten sluiten, dan zie je op een gegeven moment helemaal niemand meer. Hij is dus nog maar 1 x uit logeren geweest en dat moest want zijn zusje werd geboren. Bij een vriendje op de kamer ging het wel goed. Maar zoals bij opa of oma echt niet, dat hij daar wil slapen. Geen ritueel helpt en geloof me echt niet, we hebben vanalles geprobeert! Nou ben ik me zelfs in dit stukje al aan het verantwoorden, zoveel mensen die al gecomtaar hebben gehad zelfs opa en oma, die het niet begrijpen. Laat maar huilen zeggen ze, maar ik heb gemerkt dat dat aleen maar averechts werkt. Hij wordt alleen overstuurder en echt bang.
Qua ritme en regelmaat zijn we dus heel consequent, vaste tijd naar bed en een vast ritueel en dan heb je echt geen kind aan hem, maar heeft hij iets meegemaakt wat indruk op hem heeft gemaakt, bv een drukke  verjaardag of emoties van andere mensen, dan huilt hij de hele avond om de prikkels te verwerken. Hij is dus echt heel gevoelig. Als er op de creche een baby huilt, dan probeert hij met vanalles om die baby stil te krijgen. Met speeltjes, kusjes enz. Als dat niet helpt gaat hij meehuilen, het is net of hij die emoties van dat kindje naarbinnenslokt. De leidsters stonden echt voor een raadsel op dat moment, ze hadden nog nooit zo'n gevoelig en zorgzaam kind meegemaakt. Normaal laten ze de kinderen niet zolang huilen maar zijn juf was net een ander kindje aan het verschonen en de 2e was met pauze.
Ik merk het thuis ook als zijn zusje huilt, hij vraagt meteen "mama ga je niet even kijken?"
Qua taalontwikkeling is hij erg vlot en praat hij heel goed. Momenteel is hij bezig met puzzels van 49 stukjes die hij in zijn 1tje maakt, ook speelt hij met lego voor 5 jr en ouder en heeft hij een fotografisch geheugen hoe alles in elkaar zit. Hij hoeft het maar 1x te zien en onthoudt het.
Daarentegen maak ik me wel zorgen om wat volgens mij faalangst is. Hij heeft bv nog nooit wat op de wc gedaan terwijl hij zo uren in zijn onderbroek kan lopen zonder dat hij een natte broek krijgt, Hij weet precies wanneer hij moet plassen en poepen en soms zegt hij het ook, maar hij durft echt niet op de wc of pot. Ik ben zelf leidinggevende op een kdv en heb denk al 200 kids met hun zindelijkheid geholpen, ik sta bij mijn eigen kind echt voor een raadsel. Net als fietsen op trappers, volgens mij durft hij het gewoon niet, want hij kan in mijn ogen dingen die veel moeilijker zijn.

Sorry voor het lange verhaal, maar ik was zo blij dat er meer van zulke kids zijn! Nou ik weet hoe het heet, ga ik  er nog meer over lezen.  
En inderdaad het is heel erg vermoeiend, maar mijn mannetje komt er wel!

groetjes van michelle
 
hallo het is inderdaad fijn om deze verhalen en ervaringen van anderen te lezen.

ik heb op aanraden van een moeder het boek Nieuwetijdskinderen van Carla Muijsert gelezen en vond daarin een hoop herkenbare dingen. misschien ook wat voor jullie

groetjes van Linda moeder van Ben
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan