Zijn er nog meer full time werkende mama's???

Hoi Anand,

Je moet inderdaad gewoon doen wat voor jullie gezin goed is. Als jij en je man het fijn vinden om veel te blijven werken en je ziet dat je kind tevreden en blij is dan is dat toch goed? Als je zeker bent van deze keus hoef je je van anderen niets aan te trekken en ik zou daar als ik jou was dan ook niet naar vragen. In Nederland is het nu eenmaal niet veel voorkomend dat  beide  ouders fulltime  blijven werken, dus denk ik dat veel mensen hier altijd kritiek op zullen hebben. Iedereen heeft zijn eigen ideeen over opvoeden en zorgen, uiteindelijk is het alleen belangrijk dat jullie er zelf achter staan en dat je aan je kind ziet dat het goed gaat.
Mijn dochter gaat 1 dag naar opa en oma en drie dagen naar het KDV. Ik moet eerlijk zeggen dat ik haar op die dagen heel erg mis, ik ben nu aan het uitzoeken of ik het met een dagje minder ook zal redden. Maar dat gevoel komt geheel uit mezelf en is niet gebaseerd op hoe Sol het doet op de creche. Ze heeft het namelijk altijd super naar haar zin daar en ik denk zelfs dat hoe ouder ze wordt, hoe leuker ze het daar vindt. Alleen mist haar mamma haaar zo haha. Mijn situatie is ook wel een beetje anders denk ik omdat ik een alleenstaande moeder ben. Ik studeer nu nog maar zal toch zeker wel 4 dagen moeten blijven werken om genoeg geld te verdienen om van rond te komen. Weinig keus dus hier. Geen idee ook hoe ik het zou regelen als ik wel een partner had.
Nogmaals, zo lang jullie er een goed gevoel bij hebben en zo lang je kindje gelukkig is, gewoon doen wat goed voelt voor jullie allen!
Groetjes, Sarah
 
Fijn dat iedereen er weer op een andere manier tegenaan kijkt!

Miepke heeft toch wel een juiste snaar geraakt, ik ben geen vrouw die de hele dag thuis kan zitten. Wordt daar echt heel deprie van!! Heb dit ondervonden tijdens me zwangerschapsverlof, me petje af voor de dames die full-time mama zijn!

Want hoe kan een kind gelukkig zijn met een moeder die niet gelukkig is?!
Is dan mijn vraag

Kari, manlief draagt echt zijn steentje bij en met z'n drietjes genieten we volop van de tijd die we samen hebben. Anders is het echt niet op te brengen, maar hij krijgt ook met regelmaat "zo zit je onder de plak" te horen. Gelukkig trekt hij zich er niets van aan en kunnen we er vreselijk om lachen.

De kleine wilde we niet bij opa en oma brengen, heb liever geen discussie/onenigheid over me kleine met een bekende/familie. Zie de verhalen over moeders en schoonmoeders die hele andere opvattingen hebben over het wel en wee van jouw kleine. KDV is nutraal en je kan daar je eisen/regels neerleggen en dat wordt dan ook zo gedaan, tot nu toe nog geen problemen gehad! Alles wordt opgepakt en naar gehandeld.

groetjes Wan
 
Hoi Wan,

Ik ben ook een fulltime werkende moeder (uh, nou ja, als ik uit de ziektewet ben, hopelijk over een week of 2-3!), 5 dagen in de week, 48 uur per week.
Ik ben kostwinnaar en minder werken was hier gewoon weg geen opties door de aard van mijn werk e.d. Mijn man verdient stukken minder en heeft de keuze gemaakt om parttime te werken. Christian gaat nu 2 dagen naar KDV, 1 dag oma en 2 dagen papa.
Bijna al mijn collega's (artsen) blijven fulltime werken, zo gaat dat vaak in dit wereldje, en vele hebben partners die of ook arts zijn of een andere veeleisende baan hebben. Bij de mensen met wie ik omga is het ook heel normaal om je kindje 4 dagen op KDV te hebben... En ook dat zijn hele lieve ouders met leuke kinderen, hoor!

Dus nee, ik vind het niet raar...

Groetjes, Karin

PS Christian vindt het KDV geweldig, kijkt zijn ogen uit naar al die andere kindjes!
 
Hier een fulltime mama!
Bij de eerste heb ik nog 1 dag gewerkt en nu dus niet meer, wat me erg goed bevalt.
En het is niet zo dat we bulken van het geld, maar vind ook dat je als je ervoor kiest om kinderen te hebben, dat je ze toch ook opvoed, dus ja ik vind het raar dat je het zo doet. Maar dat vind ik dus, maar jij moet doen waar jij je goed bij voelt.
Ik heb alleen me bedenkingen bij hoe een kind zo opgroeit en ben het dus ook daarin met mama van marielle eens.
Kijk, als je het echt financieel niet red, en dan bedoel ik ECHT niet red (dus dat je niet genoeg hebt om je kind te voeden en te verzorgen), dan lijkt het me logisch dat je 1 of meerdere dagen moet werken. Maar vind de reden "ik kan echt niet thuiszitten of moet er echt ff tussenuit" echt grote onzin. Ten eerste bedenk je dat van te voren als je kinderen krijgt en ten tweede kun je er ook tussen uit op een andere manier.
Vooral als mensen bijvoorbeeld zeggen: Tja, we redden het financieel echt niet, nu kunnen we niet 3keer per jaar op vakantie, geen nieuwe auto of wat dan ook.
Dan denk ik echt: Wat is er nou belangrijker? Dat je kind goed en met liefde opgroeit of dat jij allemaal nieuwe dingen kan kopen???

Sorry voor de misschien wat felle reactie, wat jullie waarschijnlijk niet van mij gewend zijn, maar ik erger me zo aan zulke mensen!!!

groetjes Mieke
 
Weet je wat pas irritant is? Elkaar veroordelen. Dat is irritant. Opvoeden staat los van wel of niet gaan werken. Dus of je nu zelf heel de dag bij je kind wilt zijn of het het af en toe uitbesteed dat bepaald iedereen gelukkig zelf. De kinderen die tijdens mijn jeugd ontspoorden hadden ook alle soorten moeders, zowel werkend als full time thuis. Dat zegt namelijk niks over de normen en waarden die je meekrijgt en over de vrienden die ze later krijgen. Iedereen hoopt dat zijn/haar kinderen fatsoenlijke mensen worden maar dat heb je niet altijd zelf in de hand. Je geeft ze wat mee en wat ze ermee doen dat bepalen ze op een gegeven moment zelf.
Laten we stopen met ons schuldig te voelen en met andere moeders een schulgevoel te geven. Het is allemaal al lastig genoeg. Ik zelf werk graag en vind het ook heel erg fijn dat mijn kinderen bij een oppasmoeder zijn die dat vol overgave doet. Zo helpen we elkaar. Ieder z'n eigen ding. Kinderen tevreden dan ben ik ook blij!!!!
 
Poppe, AMEN, ik ben het helemaal met je eens! Leven en laten leven, zolang het kindje maar liefde krijgt als de ouders thuis zijn is er niets aan de hand. (werk 21 uur per week)
 
Ik ben moeder van een dochtertje van 5 maanden en ik werk niet fulltime maar wel 32 uur in de zorgsector.
Ik werk dus met veel vrouwen en juist deze vrouwen vinden het vaak raar dat je maar liefst 32 uur blijft werken met een kleine, heb het gevoel dat dit niet wordt gevraagd aan een man en ik dus elke keer moet uitleggen dat wij allebei in de zorg werken (mijn man en ik) en dat dat dus niet de grootste salarissen zijn en dat daar dus ook een huis van betaald moet worden. ten tweede wil mijn man ook graag zorgen voor zijn kindje en werkt maar 28 uur samen maakt dat dus 60 uur. Er zijn collega's bij die er niet bij stil staan dat dat bij mij zo is maar zij hebben of een partner met een dik salaris of een partner die 40 uur werkt en als die collega dan 24 uur werkt kom je uiteindelijk in totaal nog op meer uren uit dan wij samen. Ik zou best een dagje minder willen maar dat gaat financieel in elk geval (nog) niet.
Ik vind 4 hele dagen naar een kinderdagverblijf veel maar op zich niet raar, ook voor een kind is dat regelmaat en weet gewoon niet anders. Een kind kan echt wel onderscheid maken tussen thuis en het kinderdagverblijf.
Wat ik merk nu ik weer aan het werk ben is dat ik heel erg veel geniet van mijn kind in alle vrije tijd die ik dan heb. Meer eigenlijk nog als toen ik nog verlof had. Begrijp me niet verkeerd, ik heb toen erg genoten maar omdat ik continue bij haar was werd ik de babytalk ook weleens beu. Nu ik weer aan het werk ben, heb ik weer veel andere praat en heb ik altijd veel energie en zin om met haar bezig te zijn. En zij heeft ook zichtbaar plezier in een moeder die er altijd  zin in heeft.
Ik breng mijn dochtertje overigens 2 dagen naar het kinderdagverblijf. Ik ben zelf 1 dag in de week vrij, mijn man is 1 dag in de week vrij en de andere dag passen mijn ouders op haar (maar dit is afhankelijk van de diensten van mijn man want die werkt onregelmatig, soms dus niet en soms een halve dag en soms een hele)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan