Hallo allemaal,
Wat fijn dat er zo massaal gereageerd is op "mijn" stukje.
En ook vooral fijn om te horen dat ik niet de enige ben die met deze situatie kampt (tja probleem wil ik het niet noemen want Kyara is geen huilbaby)
Sinds deze week laat ik haar minder huilen. Even mopperen in bed vind ik geen probleem maar als het huilen echt doorzet pak ik haar gewoon bij me. Want de ervaring heeft geleerd dat ik haar in bed niet rustig krijg. Het lijkt dat ze hierdoor over het algemeen rustiger is geworden. Natuurlijk kan het ook zijn dat het sprongetje er nu door is, maar over het algemeen doet ze het nu eigenlijk wel weer heel goed. Ik hou me niet meer zo "panisch"aan het moeten slapen in bed en als ze het nodig heeft mag ze overdag ook lekker tegen mij aan slapen. Ik merk dat ik haar daar niet mee gewen om niet meer in haar eigen bed te slapen, want dat doet ze nog steeds meerendeels. En inslapen in bed is het probleem ook niet, het is meer als ze eerder wakker wordt dan voedingstijd. Nu neem ik haar gewoon op de arm of in de draagzak/doek en ga dan lekker wandelen, hier wordt ze lekker sloom van en slaapt ze alsnog en moet ik haar vaak zelfs dan voor de voeding wakker maken!
Gisteren was ik op een verjaardag en heeft ze zelfs van voeding tot voeding in de wiegbak (bij hun boven op de slaapkamer) geslapen. Dus ik merk dat ze niet perse de RRR nodig heeft, hier was ik wel een beetje "bang" voor. Misschien een beetje te bang zelfs....
Ik wil met dit verhaal absoluut niet overkomen als iemand die niet pre RRR is, absoluut niet, ik snap dat het voor sommige kindjes heel hard nodig is!!
Maar ik ben gewoon blij dat ik nu merk dat mijn kleintje het ook super doet als mama zich niet zo "strak" aan de regels houd en haar nabijheid bied.
Wat is mama zijn toch moeilijk, maar ooooo zo heeeeerlijk!
Liefs,
Nymue
Wat fijn dat er zo massaal gereageerd is op "mijn" stukje.
En ook vooral fijn om te horen dat ik niet de enige ben die met deze situatie kampt (tja probleem wil ik het niet noemen want Kyara is geen huilbaby)
Sinds deze week laat ik haar minder huilen. Even mopperen in bed vind ik geen probleem maar als het huilen echt doorzet pak ik haar gewoon bij me. Want de ervaring heeft geleerd dat ik haar in bed niet rustig krijg. Het lijkt dat ze hierdoor over het algemeen rustiger is geworden. Natuurlijk kan het ook zijn dat het sprongetje er nu door is, maar over het algemeen doet ze het nu eigenlijk wel weer heel goed. Ik hou me niet meer zo "panisch"aan het moeten slapen in bed en als ze het nodig heeft mag ze overdag ook lekker tegen mij aan slapen. Ik merk dat ik haar daar niet mee gewen om niet meer in haar eigen bed te slapen, want dat doet ze nog steeds meerendeels. En inslapen in bed is het probleem ook niet, het is meer als ze eerder wakker wordt dan voedingstijd. Nu neem ik haar gewoon op de arm of in de draagzak/doek en ga dan lekker wandelen, hier wordt ze lekker sloom van en slaapt ze alsnog en moet ik haar vaak zelfs dan voor de voeding wakker maken!
Gisteren was ik op een verjaardag en heeft ze zelfs van voeding tot voeding in de wiegbak (bij hun boven op de slaapkamer) geslapen. Dus ik merk dat ze niet perse de RRR nodig heeft, hier was ik wel een beetje "bang" voor. Misschien een beetje te bang zelfs....
Ik wil met dit verhaal absoluut niet overkomen als iemand die niet pre RRR is, absoluut niet, ik snap dat het voor sommige kindjes heel hard nodig is!!
Maar ik ben gewoon blij dat ik nu merk dat mijn kleintje het ook super doet als mama zich niet zo "strak" aan de regels houd en haar nabijheid bied.
Wat is mama zijn toch moeilijk, maar ooooo zo heeeeerlijk!
Liefs,
Nymue