Zit er even doorheen...

Hoi hoi,

Heel verstandig van je dat je je hebt ziek gemeld, het was/is een grote stap, maar super goed van je dat je aan jezelf een aan je baby denkt!!

Heel veel sterkte meid en probeer nu toch maar watmeer te genieten van je zwangerschap en je mannen thuis!

Groetjes, Marieke en Lyanne
 
Hee Esmé,

Lees nu pas alle ellende die je de afgelopen weken hebt moeten doorstaan. Wat een rotsituatie zeg!
Fijn dat de huisarts je steunt en hopelijk is het gesprek met de bedrijfsarts vandaag ook positief.

Heel veel sterkte, koester je eigen kleine wondertje in je buik en en geniet van je mannen thuis.

Succes,

Liefs, Sascha.
 


Ja, ik ben inderdaad naar de andere "pipo" geweest..



 
Bij de bedrijfsarts ging het opzich wel goed. Hij zei al dat als hij van mijn verhaal/waarheid uit ging (want wil beide kanten horen) dan was er iets enorm mis bij mij in de organisatie en kan hij zich heel goed voorstellen dat ik het niet meer trek. Ook hij vond het dus waanzin. Maar hij wil me natuurlijk van de andere kant ook weer zo snel mogelijk in gesprek zien met mn baas en daar zit ik niet op te wachten. Hij gaat ze morgen bellen om te horen wat hun verhaal is en zal dan iets van een afspraak regelen. En gezien ik er geen stap meer over de drempel zet zal die afspraak hier thuis worden,..
Ik zie daar dus enorm tegenop omdat ik me nu nog niet sterk genoeg voel om dit gesprek aan te gaan. Maar dat trek ik nu niet en wil er gewoon nog even mee wachten. Wachten totdat ik ook weer sterker in mn schoenen sta om me weerwoord goed te kunnen geven. Maar ja,.. dat ziet de  BA niet zitten. Hoe langer je ermee wacht hoe lastiger zegt hij.. en het gesprek is meer om de zaken te bespreken dan om te horen wanneer ik weer kom werken, sure..
Ik zit daar nu dus weer erg mee in mijn   maag..

 
Gelukkig wilde mijn eigen huisarts me morgenvroeg weer terug zien om te horen wat de BA heeft gezegd. Ik moet er dus morgenvroeg om 09:15 uur zijn. Ik zal haar dan ook zeggen dat ik dat nu nog niet trek en hopelijk neemt zij er dan actie in. Dus dat het van haar nog niet mag omdat ze mij nu volledige rust heeft voorgeschreven. Ik ben benieuwd..
Nu erg bang dat men op m'n werk een heel ander verhaal ophangt.. ja en waar ben ik dan? Kan niks bewijzen. Ja, heb een en ander meteen destijds  bij een vertrouwenspersoon gemeld, maar toch! Ik vind het gewoon eng en moeilijk. zucht.. :-(

 
Ik begrijp wel dat men in gesprek moet blijven, maar mag ik eerst even bijkomen?


 
Kreeg overigens vandaag een mailtje, las het net pas, van een van mn chefs.

Dat hij mij had geprobeerd te bellen maar dat ik niet opnam. Of ik even wilde laten weten hoe het met me ging in verband met mijn werkzaamheden..

Het gaat hun er nu dus wéér om wanneer ik kom werken en niet hoe het nu werkelijk met mij gaat..

Ik heb gereageerd met de zin dat de bedrijfsarts contact met ze zal opnemen.. (niet meer en minder,.. ze zakken maar in de stront!!)


 
Ik ben gewoon zó ontzettend kwaad op dit hele gedoe.. Ik kan er gewoon met mn pet niet bij en dat frustreert me  enorm. Ben er zo moe van..


 
Dus dat was het weer voor vandaag..

Morgen dus weer naar huisarts.. vrijdag gynaecoloog en dan is het weekje weer om.


 
Esmé


 

 

 
 
 
hoi hoi

he jeetje, meid wat een gedoe allemaal en nog is er even geen rust in zicht...

blehhh al die verplichtingen al die gesprekjes waar je niet op zit te wachten met je werk....
heb het echt met je te doen...
je zit alleen maar met je werk in je maag, en je bent ws alleen maar bezig met denken denken denken en denken wat ze op je werk zullen zeggen, hoe ze gaan reageren en hoe het nu verder moet.............en hierdoor heb je nog even geen rust,,,

ik hoop dat de huisarts ook nog even zegt dat je het nog even rustig aan mag doen, maar aan de andere kant zou het misschien ook wel heel prettig zijn om het meteen op de lossen anders blijf je er tegen aan hikken, blijf je erover nadenken, blijf je er mee bezig...

misschien dat je huisarts bij het gesprek aanwezig kan zijn of iemand anders waardoor je iets sterker staat....


vind het lastig om je adviezen te geven, maar wil toch met je meedenken, weet nml een beetje hoe je je voelt, ( had op een gegeven moment alleen maar stress op mijn werk, dat ik alleen nog maar over mijn werk zat te denken en zo bang was voor alles wat men tegen mij zou zeggen, had de controle over mezelf helemaal verloren...was helemaal mezewlf niet meer en werd geleefd.......vreselijke tijd!!!!

(  toch is het ook weer heel anders, want ik ben jou niet en jij mij niet, maar wil je toch even laten weten dat ik aan je denk en ik blijf het volgen .).


meid heel veel sterkte en ik hoop dat er gauw duidelijkheid komt......
zodat je rustig kan gaan genieten van je zwangerschap en niet aleen maar bezig bent met je werk en hoe ze over je denken ed,,,,,


dikke knuffel tobi


 
Ff kort (ben erg moe, kruip zo onder de wol):

Is het een idee om iemand van PZ er bij te halen, als onpartijdig gespreksleider? Of iemand anders? Zo kun je voorkomen dat het een welles-nietes gesprek wordt of dat het langer duurt dan je lief is.

Hoe dan ook: veel succes gewenst, want er is maar 1 "ding" waar je je buik vol van mag hebben op dit moment!

Ellen mv Julian
 
Meid,

wat een gedoe zeg......volgens mij hebben ze bij jou op het werk hun verstand niet....hoe kunnen ze jou nu zo laten werken dat kan toch niet.....en ik snap al helemaal niet dat dat een overheidsinstantie is zeg....dacht altijd dat deze mensen de mensheid wel een beetje snapte....


 
Luister vooral naar je eigen gevoel en natuurlijk naar je eigen huisarts die kent je het beste........


 
maar het allerbelangrijkste is je gezinnetje en het kindje dat nu in je groeit.......


 
Ik geef je een hele dikke knuffel.....


 
liefs Denise
 
Hi Esme,

Na alles wat al is gezegd en waar ik het volledig mee eens ben wil ik toch nog even het volgende toevoegen:
als ik mezelf in je situatie probeer te verplaatsen (heb ook al eens in een rotbaan met rotcollega's gezeten) kan ik alleen maar denken: probeer er zo weinig mogelijk energie meer in te steken. (Makkelijk gezegd..) Geef aan dat je onder deze omstandigheden niet kunt werken, stel naar je ba heel simpele eisen op waaraan je wel kunt proberen te voldoen (normale werktijden, geen getreiter van collega's, geen nacht- of lange diensten etc en pas weer beginnen wanneer je daar geestelijk en lichamelijk aan toe bent) Dan ben je duidelijk in wat je kan en dan kan je ondertussen op zoek naar een andere baan. Ik zou dat namelijk echt doen, zoals al gezegd kun je nog beter (tijdelijk) als cassiere of iets aan de slag wanneer je de centjes nodig hebt. Ik denk overigens niet dat het een enorm probleem is als je zwanger bent. Wanneer je echt gemotiveerd bent zou ik je graag aannemen als werkneemster. (Ik heb als leidinggevende ook ooit een keer een zwanger persoon aangenomen, de dames die al in dienst waren kunnen immers ook zomaar zwanger raken). Maar ik denk dat je bij je huidige werkgever niet echt meer een fijne werktijd hebt. (Als je uberhaupt nog gaat).EN als je weet dat het nog maar voor een klein poosje is kun je het misschien beter loslaten. EN gaan genieten van je zwangerschap, dat is het allerbelangrijkste! Het gaat al zo snel en stel dat je dadelijk alsnog weggaat dan hebben ze je deze mooie tijd ook nog afgenomen..Niet late3n gebeuren!!

Ik wens je heel veel sterkte en succes en denk aan je.

Liefs,Marcia mv Puck en 15 wk zwanger
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan