Zwanger en niet gelukkig..

Eens met alle bovenstaande dames, 

Ik denk dat de vraagstelling "op papier" makkelijker word als je je afvraagt, "is mijn kind straks veilig bij zijn/haar papa". JOUW kind, niet JULLIE kind, want respect voor jou heeft hij toch niet en vanuit hem is er dan ook echt geen spraken meer van een echte "jullie".
Kun je hier geen volmondig ja op geven, wegwezen. 

de grens tussen "enkel" spugen naar je, of daadwerkelijk uithalen naar je is een haarfijne, en spugen valt voor mij al onder fysieke mishandeling. 

praat hier eens over met je verloskundige, maar zeker ook met je huisarts. deze kan je misschien ook handvaten geven om "weg" te kunnen.

Heel veel sterkte in de komende tijd
 
Het enige wat ik kan zeggen is ren.. Pak je zwangere buik en ren want deze man gaat niet alleen jouw leven verpesten. Hij is jouw en jouw baby niet waard.. Een man die op jouw spuugt is het laagste van het laagste en in mijn ogen niet eens een man.. Kies voor jezelf, kies voor je kind want jullie hebben recht op geluk, met deze persoon zul je dat niet vinden! 
 
Lieverd, 
Ik heb dit soort proces meegemaakt met mijn ex in mijn zwangerschap en ben bij hem gebleven ik heb een verschrikkelijk zwangerschap gehad en mijn kraamweek heb ik alleen maar gehuild omdat ik geestelijk kapot gemaakt ben door mijn ex. Dit is duidelijk een narcist en geloof me als je nog zo kort bij hem bent is dit helaas nog maar het begin van zijn geestelijke mishandeling. Mijn advies is net als nog heel veel andere dames ga weg en zorg dat je omgeving ervan af weet want je moet zorgen dat je veilig bent met je kindje, helaas zal het niet in één keer klaar zijn want een narcist wil de macht houden, en zal als je gaat in de slachtoffer rol kruipen. Lieverd zorg dat je los komt van deze man hoe langer je blijft hoe moeilijker het word. Heel veel succes en maak de juiste keuzen voor jou en je kindje ??
 
Wil je ons hier nog laten weten hoe het met je gaat? Evt. los van je keuze. Heb je inmiddels mensen in vertrouwen genomen? 
Misschien lukt het je nog niet om een keuze te maken of heb je geen energie om te reageren. 
Laat het even weten ok! :)
 
Jeetje heftig.. Ik herken mezelf in jou uit een vorige relatie en het spijt me om dit te moeten zeggen, maar dit gaat ben ik bang alleen maar erger worden.. 
Jij hebt rust nodig en support. Ik begrijp dat je dit niet wilt maar ik ben van mening dat je jezelf en je kindje te kort doet als je bij hem blijft. Als ik jou was zou ik vandaag nog je spullen pakken en naar je familie of vrienden gaan. Je vriend heeft 0 respect voor je terwijl je alles voor hem doet. Besef je dat je straks alle aandacht voor je baby moet hebben en de rottigheid van je vriend je keihard van je roze wolk af trekt. Je hebt niks te verliezen meis. Sterker nog de enige die je nu verliest dat ben jezelf.. 
 
Heel veel sterkte ik vind het heel erg voor je.
 
Wat een respectloze hond. Als hij nou al zo om gaat met de moeder van zijn toekomstige kind dan verwacht ik niet veel goeds voor de toekomst. En spugen ? Is het een buitenlander ofzo? Niks daartegen hoor maar die spugen ook op alles wat ze niks waard vinden. Wat laag zeg!!
Ik kan je 1 tip geven: ik ben ook verhuisd naar een hele andere stad omdat mijn vriend uit het oosten komt en ik uit het westen. Wonen nu dus op een plek samen waar we beide niemand kennen. Het is zwaar. Het is moeilijk. Het is soms enorm verdrietig en lastig. Maar onze relatie is zó sterk. En we hebben zoveel voor elkaar over en zoveel liefde te geven. Daardoor ga ik dit redden. Al is het zwaar. Al is het soms echt niet leuk, helemaal nu ik zwanger ben (bijna 17) en geen moeder meer om de hoek heb die mij kan helpen. Ik weet dat ik dit kan omdat ik hem naast me heb. Jij hebt een vriend waar je alles voor opgeeft en die je nota bene behandelt als een stuk vuil. Hoe denk je dit dan met een babytje te gaan redden? Ik zou echt nog eens goed nadenken over de keuze die je hebt gemaakt. Familie en vrienden zijn zoveel meer waard dan een vent die denkt dat hij god is en die met je speelt...
 
Oh en over die baan. Ik ben dus verhuisd en ook per 1 februari gestart met een nieuwe baan. Heb niet de proeftijd afgewacht, maar eerlijk na de 12 weken echo en dus in de eerste week gemeld dat ik zwanger ben. Inmiddels door mn proeftijd heen. En ze zijn blij met mij. Dat is nou eenmaal het risico dat ze lopen met een jongedame aannemen (is wat ze mij vertelde). Er zijn dus ook werkgevers die naar jouw kwaliteiten kijken en niet naar de omstandigheden ;) Geef niet op!
 
Hoi,
Jeetje wat een vervelende situatie zit je in. Ik zou willen zeggen ga zo snel mogelijk weg, maar kan mij voorstellen dat je dit niet zomaar doet. Je vraagt je misschien af waar je heen moet en hoe je dan alleen voor de baby moet gaan zorgen. Waarschijnlijk is de babykamer al klaar en je vertrouwde plek verlaten is het laatste wat je dan wilt lijkt me. Het enigste wat ik je kan vertellen is dat de geboorte van een kleintje je relatie alleen nog maar moeilijker zou kunnen maken. Hoe gaat je vriend reageren als er zo'n huilend hummeltje bij komt? De eerste weken na de bevalling zijn vaak behoorlijk pittig en al het andere gaat on hold (huishouden, sex, je relatie, vrienden etc). Een enthousiaste papa to be accepteert dit en gaat ervoor, maar jou vriend zit er eigenlijk niet op te wachten begrijp ik uit je berichtje. Als je relatie goed is, is een baby al een gigantische impact. Als je relatie al niet goed is, dan gaat ie vaak bergafwaarts. Ik hoop dat er iemand is met wie je hierover kan praten. Misschien je verloskundige? Ik hoop dat boven alles je kindje straks gezond ter wereld komt en jullie gelukkig worden met of zonder vriend. 
 
Terug
Bovenaan