ik mag hopen dat je ziel veel van de babay zal gaan houden na de geboorte. mss als de klein ouder word at je wel meer van de vader in de klein ziet.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zwanger en relatie net verbroken
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ik heb nog een vraag aan Rinzz:
Ik ben nu ook bang, dat ik niet 100% van de baby zal kunnen houden, omdat het zijn kind is en ik alleen maar kwaad en verdrietig ben als ik aan hem denk.
Volgens mijn zus hoef ik daar echt niet bang voor te zijn; is een baby zo'n eigen wezentje en zo lief en hulpeloos dat je vanzelf alleen liefde voelt.
Hoe was dat voor jou? Toen 'ie geboren was, moest je toen weer aan je ex denken, of kon je er gewoon helemaal van genieten?
groetjes,
sel
Hey Sel,
Je zus heeft helemaal gelijk hoor. Toen Twan was geboren had ik eerst alleen maar zoiets van ' goh, dus dit is hem'. Moest echt wel wennen de eerste dagen. Maar naar wat ik begrepen heb, is dit heel normaal. Verder lijkt hij erg op mij. En ja, soms zie ik weleens een blik van hem op een foto, dan zie ik wel wat van mijn ex in zijn gezicht.
Maar dit is meer een waarneming, dan dat ik daar echt een gevoel bij heb. Hij is gewoon mijn alles. Dat had ik ook nooit gedacht, omdat mijn zwangerschap echt een verrassing was en totaal ongepland.
Als ik naar mijn mannetje kijk bijvoorbeeld als hij slaapt, ben ik gewoon stapelverliefd op hem. En heb nooit woede of verdriet omdat ik dan aan mijn ex moet denken.
Hij is gewoon een op zichzelf staand wezentje...
Dus ik zou je daar echt niet druk om maken (maar ik snap wel dat je dat doet hoor).
Misschien een idee om mailadressen uit te wisselen? Moet zo zoeken aldoor naar dit topic.
Nou ik hoor van je. Hou je taai.
Liefs Rinske
Ik ben nu ook bang, dat ik niet 100% van de baby zal kunnen houden, omdat het zijn kind is en ik alleen maar kwaad en verdrietig ben als ik aan hem denk.
Volgens mijn zus hoef ik daar echt niet bang voor te zijn; is een baby zo'n eigen wezentje en zo lief en hulpeloos dat je vanzelf alleen liefde voelt.
Hoe was dat voor jou? Toen 'ie geboren was, moest je toen weer aan je ex denken, of kon je er gewoon helemaal van genieten?
groetjes,
sel
Hey Sel,
Je zus heeft helemaal gelijk hoor. Toen Twan was geboren had ik eerst alleen maar zoiets van ' goh, dus dit is hem'. Moest echt wel wennen de eerste dagen. Maar naar wat ik begrepen heb, is dit heel normaal. Verder lijkt hij erg op mij. En ja, soms zie ik weleens een blik van hem op een foto, dan zie ik wel wat van mijn ex in zijn gezicht.
Maar dit is meer een waarneming, dan dat ik daar echt een gevoel bij heb. Hij is gewoon mijn alles. Dat had ik ook nooit gedacht, omdat mijn zwangerschap echt een verrassing was en totaal ongepland.
Als ik naar mijn mannetje kijk bijvoorbeeld als hij slaapt, ben ik gewoon stapelverliefd op hem. En heb nooit woede of verdriet omdat ik dan aan mijn ex moet denken.
Hij is gewoon een op zichzelf staand wezentje...
Dus ik zou je daar echt niet druk om maken (maar ik snap wel dat je dat doet hoor).
Misschien een idee om mailadressen uit te wisselen? Moet zo zoeken aldoor naar dit topic.
Nou ik hoor van je. Hou je taai.
Liefs Rinske
Hoi,
Ik heb ook zoiets meegemaakt.
Ik had een hele prille relatie toen ik erachter kwam dat ik zwanger was (toen 19 jaar). De verwekker (geen recht op titel vader) vond dat ik het maar moest laten weghalen. Daar stond ik totaal niet achter en heb hem de keuze gegeven, ik hou het kindje en jij mag kiezen of je er ook voor gaat of dat je wegblijft. Hij wilde er ook voor gaan.
Toen ik 8 weken zwanger was kwam ik erachter dat mijn ex nog een kindje had. (kwam erachter doordat ik een naam had opgeschreven die hij mooi vond. Hij kwam met een variatie op die naam dus ik vroeg hoe hij daar op kwam. Zo heet mijn andere zoon was het antwoord. En ja hij wilde die naam serieus ook voor de 2e!!!!!!!)
Natuurlijk schrok ik behoorlijk en ik was pissig dat hij niets verteld had.
Ik besloot de relatie te verbreken, maar toch bleven we elkaar af en toe zien, mijn ex deed NIETS voor de kleine. Ik moest alles zelf oplossen.
Met 7 maanden werd ik gebeld door een meisje. Zij vertelde mij dat ze de vriendin was van de verwekker. Shock 2... ze woonden ook samen.
Gelukkig was ik op dat moment wel al helemaal klaar met hem.
De verwekker wilde mijn zoontje niet erkennen en hij wilde niets betalen. Wel wilde hij de kleine blijven zien.
Uiteindelijk heeft hij, toen mijn zoon 1 jaar was, besloten de kleine niet meer te willen zien. Hij had er al een en de 2e was te veel. Hij had er geen band mee en had ook niet het idee dat het zijn kind was....
Best pittig allemaal dus.
Maar goed inmiddels is mijn zoontje 4,5. Het is een geweldig kind, zijn verwekker heeft geen idee wat hij mist! Ik hoor nooit meer iets van hem en het contact is dus helemaal verbroken door hem.
Ik ben nu getrouwd en mijn man heeft mijn zoon erkend. Hij draagt nu dus ook zijn achternaam. Mijn man ziet hem ook echt als een kindje van ons samen en dat is echt super!
Hoe boos en kwaad je nu ook bent op je ex-vriend, dat gaat jouw gevoel voor je kindje echt niet in de weg staan.
Voor mij was het gewoon mijn kind, die had een verwekker en that's it. Het gevoel voor mijn zoontje is totaal niet verbonden aan het gevoel voor mijn ex.
Ik zie het zo: het is jammer voor hem dat hij mijn mooie kereltje niet heeft willen leren kennen. Voor mij was het even rot, maar uiteindelijk is het ook beter geweest. De relatie met mijn zoontje is alleen maar hechter geworden en mijn man is voor mij ook echt de vader van mijn zoon. (Ze lijken zelfs een beetje op elkaar!) Aan mijn ex denk ik nooit meer. Ik heb alleen een dagboek bij gehouden over hoe alles met hem is gelopen. Zo kan mijn zoon, mocht hij iets over zijn verwekker willen weten, dit lezen. Daarna mag hij zelf beslissen of hij hem ooit wil ontmoeten of niet.
Ik heb ook zoiets meegemaakt.
Ik had een hele prille relatie toen ik erachter kwam dat ik zwanger was (toen 19 jaar). De verwekker (geen recht op titel vader) vond dat ik het maar moest laten weghalen. Daar stond ik totaal niet achter en heb hem de keuze gegeven, ik hou het kindje en jij mag kiezen of je er ook voor gaat of dat je wegblijft. Hij wilde er ook voor gaan.
Toen ik 8 weken zwanger was kwam ik erachter dat mijn ex nog een kindje had. (kwam erachter doordat ik een naam had opgeschreven die hij mooi vond. Hij kwam met een variatie op die naam dus ik vroeg hoe hij daar op kwam. Zo heet mijn andere zoon was het antwoord. En ja hij wilde die naam serieus ook voor de 2e!!!!!!!)
Natuurlijk schrok ik behoorlijk en ik was pissig dat hij niets verteld had.
Ik besloot de relatie te verbreken, maar toch bleven we elkaar af en toe zien, mijn ex deed NIETS voor de kleine. Ik moest alles zelf oplossen.
Met 7 maanden werd ik gebeld door een meisje. Zij vertelde mij dat ze de vriendin was van de verwekker. Shock 2... ze woonden ook samen.
Gelukkig was ik op dat moment wel al helemaal klaar met hem.
De verwekker wilde mijn zoontje niet erkennen en hij wilde niets betalen. Wel wilde hij de kleine blijven zien.
Uiteindelijk heeft hij, toen mijn zoon 1 jaar was, besloten de kleine niet meer te willen zien. Hij had er al een en de 2e was te veel. Hij had er geen band mee en had ook niet het idee dat het zijn kind was....
Best pittig allemaal dus.
Maar goed inmiddels is mijn zoontje 4,5. Het is een geweldig kind, zijn verwekker heeft geen idee wat hij mist! Ik hoor nooit meer iets van hem en het contact is dus helemaal verbroken door hem.
Ik ben nu getrouwd en mijn man heeft mijn zoon erkend. Hij draagt nu dus ook zijn achternaam. Mijn man ziet hem ook echt als een kindje van ons samen en dat is echt super!
Hoe boos en kwaad je nu ook bent op je ex-vriend, dat gaat jouw gevoel voor je kindje echt niet in de weg staan.
Voor mij was het gewoon mijn kind, die had een verwekker en that's it. Het gevoel voor mijn zoontje is totaal niet verbonden aan het gevoel voor mijn ex.
Ik zie het zo: het is jammer voor hem dat hij mijn mooie kereltje niet heeft willen leren kennen. Voor mij was het even rot, maar uiteindelijk is het ook beter geweest. De relatie met mijn zoontje is alleen maar hechter geworden en mijn man is voor mij ook echt de vader van mijn zoon. (Ze lijken zelfs een beetje op elkaar!) Aan mijn ex denk ik nooit meer. Ik heb alleen een dagboek bij gehouden over hoe alles met hem is gelopen. Zo kan mijn zoon, mocht hij iets over zijn verwekker willen weten, dit lezen. Daarna mag hij zelf beslissen of hij hem ooit wil ontmoeten of niet.
Ik heb ook precies hetzelfde meegemaakt.
Ik leerde mijn ex kennen en 4 maanden later ben ik zwanger geraakt. Ik vertelde het hem en hij schrok zich rot. Later vond het hij het toch wel leuk.
Een week na mijn 20 weken echo begon hij heel raar te doen en kon hij ineens niet meer langs komen etc. Ik ben er achteraf achter gekomen dat hij nóg een vriendin had die zwanger van hem was, die kleine is 5 maanden ouder dan de mijne.
Helaas (of gelukkig) wist ik dat toen nog niet. Na een week zo raar doen kwam het hoge woord eruit, hij kon of wilde niet meer verder met me.
Ik ben heel erg lang helemaal beduust geweest. Het kon gewoon niet, hij kon me toch niet in de steek laten nu ik zwanger was? Had wel eens verhalen gehoord maar ik had nooit gedacht dat hÃj zo'n loser zou zijn.
Ik heb in de weken daarna niet zoveel contact met hem gehad en toen ik 7,5 maand zwanger was heb ik mijn huidige vriend leren kennen. Hij vond het helemaal niet erg dat ik zwanger was gelukkig.
Ik heb van mijn ex één keer geld gehad voor een maxicosi (niet dat ik het hoefde maar toch), dat ie in mijn brievenbus heeft gestopt, en niet eens was langs gekomen. Hij durfde niet meer.
Nadat ik ben bevallen (waar mijn vriend bij was) is hij 2 keer langs gekomen. De eerste keer maar 5 minuten omdat mijn oma er was en hij zich kapot schaamde omdat hij me zo behandelde.
We zijn bijna 1,5 jaar verder en mijn ex heeft mijn zoontje ik denk in totaal 6 keer gezien. Het interesseerd hem echt geen bal, hij belt niet, hij vraagt niet naar hem, niks. Hij is blijkbaar boos op MIJ, ik heb blijkbaar iets gezegt, maar dat rekent hij af op zijn zoon.
Gelukkig heb ik een hele lieve vriend waar ik nu zwanger van ben en hij is nu de papa van mijn zoontje. Ik vind het erg voor mijn kleine dat zijn vader niet naar hem omkijkt, maar hij heeft er nu nog geen weet van en het is beter zo.
Als hij straks ouder is en hij wil zijn vader zien vind ik dat geen probleem alleen probeer ik hem wel te verhoeden voor een grote telleurstelling.
Nou het is een heel verhaal geworden haha, maar meid, het is heel zwaar maar je red het wel in je eentje! Zeker weten! Het is mij ook gelukt, met steun van mijn familie, vrienden en vriend en ik heb zo'n goede band met mijn zoontje, het was het allemaal waard!
Ik leerde mijn ex kennen en 4 maanden later ben ik zwanger geraakt. Ik vertelde het hem en hij schrok zich rot. Later vond het hij het toch wel leuk.
Een week na mijn 20 weken echo begon hij heel raar te doen en kon hij ineens niet meer langs komen etc. Ik ben er achteraf achter gekomen dat hij nóg een vriendin had die zwanger van hem was, die kleine is 5 maanden ouder dan de mijne.
Helaas (of gelukkig) wist ik dat toen nog niet. Na een week zo raar doen kwam het hoge woord eruit, hij kon of wilde niet meer verder met me.
Ik ben heel erg lang helemaal beduust geweest. Het kon gewoon niet, hij kon me toch niet in de steek laten nu ik zwanger was? Had wel eens verhalen gehoord maar ik had nooit gedacht dat hÃj zo'n loser zou zijn.
Ik heb in de weken daarna niet zoveel contact met hem gehad en toen ik 7,5 maand zwanger was heb ik mijn huidige vriend leren kennen. Hij vond het helemaal niet erg dat ik zwanger was gelukkig.
Ik heb van mijn ex één keer geld gehad voor een maxicosi (niet dat ik het hoefde maar toch), dat ie in mijn brievenbus heeft gestopt, en niet eens was langs gekomen. Hij durfde niet meer.
Nadat ik ben bevallen (waar mijn vriend bij was) is hij 2 keer langs gekomen. De eerste keer maar 5 minuten omdat mijn oma er was en hij zich kapot schaamde omdat hij me zo behandelde.
We zijn bijna 1,5 jaar verder en mijn ex heeft mijn zoontje ik denk in totaal 6 keer gezien. Het interesseerd hem echt geen bal, hij belt niet, hij vraagt niet naar hem, niks. Hij is blijkbaar boos op MIJ, ik heb blijkbaar iets gezegt, maar dat rekent hij af op zijn zoon.
Gelukkig heb ik een hele lieve vriend waar ik nu zwanger van ben en hij is nu de papa van mijn zoontje. Ik vind het erg voor mijn kleine dat zijn vader niet naar hem omkijkt, maar hij heeft er nu nog geen weet van en het is beter zo.
Als hij straks ouder is en hij wil zijn vader zien vind ik dat geen probleem alleen probeer ik hem wel te verhoeden voor een grote telleurstelling.
Nou het is een heel verhaal geworden haha, maar meid, het is heel zwaar maar je red het wel in je eentje! Zeker weten! Het is mij ook gelukt, met steun van mijn familie, vrienden en vriend en ik heb zo'n goede band met mijn zoontje, het was het allemaal waard!
Bedankt femke en 1984 voor de verhalen. Vooral troostend vind ik om te horen, dat het toch allemaal wel goed komt.
Nu kan ik me dat nog niet voorstellen, omdat ik me zo rot voel. Zit volgens mij nog in een soort shock van: dit kan toch niet waar zijn? Zo kan hij zich toch niet gedragen?
Ik kende W. al 24 jaar voor we iets met elkaar kregen. Altijd vriendelijk en behulpzaam. Maar ja, je leert iemands donkere kanten pas kennen als je erg dicht bij elkaar komt.
Ik ga morgen op vakantie naar Portugal met een goede vriend, daar verheug ik me erg op, hopelijk zal de afstand en de andere omgeving me iets meer er uit trekken.
Nog een vraag voor jullie: hebben jullie wel conact met de familie van de biologische vader? Ik heb zelf alleen m'n moeder en 1 zus, zou best graag zijn ouders als opa en oma willen, en zij hebben tenslotte niks gedaan. Maar kan ook lastig zijn, als hij en ik geen contact hebben, misschien voelen zijn ouders zich dan tussen twee vuren in staan, of komt hij dan toch weer in mijn leven terwijl dat voor mij echt niet goed zou zijn...
Nu kan ik me dat nog niet voorstellen, omdat ik me zo rot voel. Zit volgens mij nog in een soort shock van: dit kan toch niet waar zijn? Zo kan hij zich toch niet gedragen?
Ik kende W. al 24 jaar voor we iets met elkaar kregen. Altijd vriendelijk en behulpzaam. Maar ja, je leert iemands donkere kanten pas kennen als je erg dicht bij elkaar komt.
Ik ga morgen op vakantie naar Portugal met een goede vriend, daar verheug ik me erg op, hopelijk zal de afstand en de andere omgeving me iets meer er uit trekken.
Nog een vraag voor jullie: hebben jullie wel conact met de familie van de biologische vader? Ik heb zelf alleen m'n moeder en 1 zus, zou best graag zijn ouders als opa en oma willen, en zij hebben tenslotte niks gedaan. Maar kan ook lastig zijn, als hij en ik geen contact hebben, misschien voelen zijn ouders zich dan tussen twee vuren in staan, of komt hij dan toch weer in mijn leven terwijl dat voor mij echt niet goed zou zijn...
ps @ Rinske of andere die willen mailen: mijn email is selver@casema.nl
@ Seven
Ik heb dat ook heel lang gehad hoor, ik heb me echt heel lang heel rot gevoeld. Maar daar kom je écht over heen!
Ik heb geen contact met de ouders van mijn ex, ik zal je nog sterker vertellen, zijn moeder wist het niet eens, niet eens dat ik was bevallen. Nu ze naar Curacao is verhuist heeft hij het ineens wel verteld. Zijn vader woonde al in Curacao dus die vertelde hij het wel. Moet niet gekker worden hoor
Als zijn ouders contact met me opnemen omdat ze hun kleinzoon willen zien vind ik dat geen probleem, zij kunnen er immers niks aan doen. Het zou me dan ook totaal niet boeien wat me ex er van vind want die kan me echt helemaal gestolen worden.
Maar ja die komen toch niet, weet ik nu al.
Maar meid hele fijne vakantie, geniet er van, al die gedachtes etc lekker weg!
Ik heb dat ook heel lang gehad hoor, ik heb me echt heel lang heel rot gevoeld. Maar daar kom je écht over heen!
Ik heb geen contact met de ouders van mijn ex, ik zal je nog sterker vertellen, zijn moeder wist het niet eens, niet eens dat ik was bevallen. Nu ze naar Curacao is verhuist heeft hij het ineens wel verteld. Zijn vader woonde al in Curacao dus die vertelde hij het wel. Moet niet gekker worden hoor
Als zijn ouders contact met me opnemen omdat ze hun kleinzoon willen zien vind ik dat geen probleem, zij kunnen er immers niks aan doen. Het zou me dan ook totaal niet boeien wat me ex er van vind want die kan me echt helemaal gestolen worden.
Maar ja die komen toch niet, weet ik nu al.
Maar meid hele fijne vakantie, geniet er van, al die gedachtes etc lekker weg!
Hallo, ik weet niet of hier nog iemand op zit. Maar ik heb heel erg moeilijl en wou het eventjes kwijt miscjien iemand die zelfde of gelijke situatie heeft meegemaakt alle tips zijn welcom. Ik met me vriend 3 jaar met veel ups en downs nu ben ik zwanger en zegd hij 2 weken later dat hij voor het kindje wel zou zijn maar niet in een relatie met mij. Ik vind hwt vreselijk weet nie hoe ik het moet doen heb zo veel verdriet dat ik aleenstand zwanger ben en dat die me heeft gelaten nu ik zwanger ben. Ik weet niet hoe ik hier mee om moetgaan