zwanger van getrouwde man

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sinds ongeveer 3 maanden heb ik een verhouding met een getrouwde man. Ik weet het is dom. het begon als een spannende avond. Hij bleef me opzoeken en ik kon zijn charmes en uiterlijk niet weerstaan. Kom net zelf uit rel. en vond dit wel prima. Nu voelen we wel steeds meer voor elkaar, zijn verliefd maar de realiteit zijn we niet verloren, Ik eis ook niets van hem. Nu ben ik zwanger, toen ik puber was heb ik ooit een abortus ondergaan ik was gewoon te jong en kon op mijn manier het kind niets bieden. zat nog op school destijds. Ik heb van mijn keuze destijds geen spijt gehad. Alleen heb ik toen wel gezegd ik doe dit nooit weer!! Nu ben ik volwassen, heb mijn eigen inkomen etc, ik heb toen ook gezegd dat wanneer ik een kind wat kan bieden dan houd ik het.
Alleen nu zit ik dus weer! Ik weet dat ik het hem niet kan aandoen, hij is getrouwd en heeft kinderen, Hij is ook gelukkig en ik weet dat hij niet bij zijn gezin weggaat. Ik weet nu niet wat ik moet doen, Rationeel gezien is het beter om het weg te halen, zowel voor hem als voor mij, Maar ik weet niet of ik dit een keer weer kan doen, Ik verlochen mijzelf. Ik heb een belofte gemaakt, toch ben ik bang., kan ik dit alleen aan? Mijn moeder is overleden en mijn vader en zijn nieuwe vriendin heb ik niet echt een goede band mee. Is dit haalbaar, wie heeft voor mij advies. Ik hoop zo spoedig mogelijk iets te horen.
 
Als jij gewoon ruimte en geld heb om een kleintje te laten komen zou ik zeggen doe het.

Een abortus gaat je waarschijnlijk parten spelen, juist omdat je gezegd heb ik doe het nooit weer.

Oke, omstandigheden zijn verre van ideaal maar meneer had ook kunnen nadenken voordat hij ergens zijn getrouwde gereedschap instak. Dit is dan ook zeker niet alleen jouw 'probleem'

Als jij denkt dat je het kan, zelf alleen, dan zou ik het zeker niet laten aborteren omdat je het hem niet aan wil doen. Wat wil je hem niet aandoen ? Waar er 2 vrijen hebben er 2 verantwoording hoor, niet alleen jij.

Je kan 2 dingen doen,
Melden aan meneer dat je zwanger bent van hem en zijn reactie erop afwachten. Indien hij dingen gaat eisen etc er zeker niet op ingaan.

Of niet melden maar WEL breken met hem. Hoeft ie het ook nooit te weten.

Weet niet hoe oud je bent of wat verder het verhaal is, maar heb zelf ooit de fout gemaakt om een abortus te ondergaan omdat mijn toenmalige vriendje het niet zag zitten blabla, en heb er nu nog steeds last van (inmiddels bijna bevallen van mijn 4e kindje)
 
Als de situatie (geld enz) het toelaat zou ik het houden en net wat Aeryn zegt hij is ook fout !!!
Je weet dat zo iets kan gebeuren als je sex met elkaar hebt.

Sterkte met je keuze
 
Wat een ontzettend lastige situatie voor je zeg! Ik zou zelf echt geen abortus kunnen doen. Zou ik niet eens over hoeven nadenken volgens mij.

Ik ben het met de anderen eens dat het niet alleen jouw verantwoordelijkheid is, maar ook net zo goed zijn verantwoordelijkheid. Het is nu eenmaal een risico dat jullie liepen.

Het maakt het natuurlijk extra lastig dat je verliefd op hem bent. Terwijl je dus ook weet dat hij zijn gezin niet zal verlaten.

Ik denk dat je inderdaad twee keuzes hebt, wel vertellen en doen waar jij je het best bij voelt. De baby houden of niet, maar niet gedwongen abortus doen en je ook niet laten overhalen als jij dat niet wilt!
Of je vertelt het niet en verbreekt de relatie.

Als je het wel vertelt, is het zijn eigen keus om het wel of niet aan zijn vrouw te vertellen, daar heb jij verder niks mee nodig.

Veel sterkte en succes met je keus!
 
Hoi,

mijn situatie lijkt een beetje op die van jou. Ik heb 1,5 jaar een relatie gehad met een getrouwde man. Hij is een echtscheiding gestart, we hebben samengewoond, ik heb een huis gekocht om samen met hem en zijn 4 kinderen te gaan wonen en we hebben samen gekozen voor een vijfde kindje. Drie weken nadat ik het huis had gekocht gaf meneer aan dat ik niet de geschikte partner was. Ik was toen 11 weken zwanger, inmiddels bijna 20 weken. Ik ben 39 jaar, 40 als ik beval. In mijn paniek heb ik er even over gedacht om de zwangerschap te laten afbreken. Maar tegelijkertijd realiseerde ik me dat dit wellicht mijn enige zwangerschap zal zijn gezien mijn leeftijd. Ik heb er dus voor gekozen om het kindje te houden. Ik heb hier geen seconde meer over getwijfeld. Ook krijg ik ontzettend veel steun uit de omgeving, soms van wildvreemden. Mijn advies: niet twijfelen, houden, maar niet op de vader rekenen. Heeft hij wel iets te bieden, dan is dat mooi meegenomen.

Sterkte!

Wil je meer contact met mij, laat het dan weten.

Anke
 
Ik zou in dit geval geen abortus kunnen overwegen als ik jou was, je bent geen 15 meer en die praktische problemen kun je vast oplossen!
Ik zou hem wel op de hoogte stellen en dan kan hij zelf de keus maken of hij betrokken wil zijn, maar het is vervelend voor je kind als hij/zij later op zoek wil naar de bio vader en die niet op de hoogte is!
Groetjes MJ

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan