zwanger worden na een afgebroken zwangerschap


Alles zal een randje met zich meebrengen.....niks zal ooit meer hetzelfde zijn...
en   dat geeft ook niet, dat hoeft voor mij ook niet.
ook ik durf nu alweer naar de toekomst te kijken en er zullen altijd momenten blijven dat het moeilijker is....daar zullen we mee moeten leren leven...

ook ik hoop zwanger te zijn volgend jaar 18 november.....

Liefs Randy
 
Lieve Randy,

Ook ik heb je verhaal met kippevel gelezen.

Wat verschrikkelijk..........er zijn geen woorden voor!!!

Ik denk aan je.

Mamabinck.
 
Ook ik kan hier helaas over meepraten. Momenteel ben ik 17 weken zwanger van een eeneiige tweeling. Het zijn twee meisjes.
Gisteren in het Wilhelmina Kinderziekenhuis hebben wij te horen gekregen dat onze meisjes zodanig veel lichamelijke afwijkingen hebben dat ze waarschijnlijk niet levensvatbaar zijn. Mochten ze dat wel zijn dan zullen het kasplantjes worden. Maar waarschijnlijk gaan ze het nog geen dag overleven.
Hartverscheurend.
We hebben de keuze gekregen de zwangerschap uit te dragen maar dat lijkt mij geen goed idee. Hoe meer je er een band mee krijgt hoe moeilijker het mij lijkt om ze los te laten. Of om het vroegtijdig te laten beëindigen. Hoe raar het ook klinkt, het heeft ons de keuze wel "makkelijk" gemaakt. Volgende week hebben we weer een afspraak om te bespreken wat we gaan doen. Ik zie er als een berg tegenop, ook tegen het beëindigen van de zwangerschap. Aan de andere kant vind ik het ook zeer schrijnend dat de kindjes nu nog in mijn buik zitten. Het moeilijke is om in een situatie te zitten die dit als enige uitweg heeft. Hoe dan ook moet ik dit ondergaan. 
Sterkte allemaal!
 
Hoi,
Ik weet niet of je het gezien had, maar de vorige berichten zijn van 2006...
Wat vreselijk wat je mee maakt. Wij hebben in 2015 hetzelfde meegemaakt met ons kindje (een jongetje). Ons kindje zou buiten de baarmoeder (als hij zelf zou moeten ademen) overlijden. Het uitdragen van de zwangerschap, zonder enig perspectief voor ons mannetje, vond ik niet goed. Wat heeft dat pijn gedaan! Maar toen ons besluit vast stond, kon ik ook uitkijken naar de bevalling. Ik was nieuwsgierig naar hem en wilde zo goed mogelijk voor hem zorgen, als zou het maar voor even zijn. Het boek "stille babys" vond ik heel goed. Er staan veel praktische tips in. Erg confronterend maar toch echt helpend. 
Vreselijk veel sterkte. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan