Zwangerschap afgebroken vanwege open rug

@ Lola K: Wat vreselijk dat jij dit ook moet doormaken. Ik wil je ontzettend veel kracht toewensen. En vooral huilen en desnoods schreeuwen. Ik heb een keer met allerlei spullen door het huis gesmeten omdat ik zo ontzettend kwaad was.
Ga vooral je verdriet niet opkroppen, want daar heb je alleen jezelf mee. Ik ben iemand die voor de buitenwereld wil doen alsof het nu allemaal goed gaat en ik er "overheen" ben. Gisteren was het 7 maanden geleden dat wij de crematie van Sophie hadden. Ik kan je zeggen ik ben nog helemaal nergens overheen. En ik denk ook niet dat wij hier ooit overeenkomen en dat is logisch het is je kindje, een onderdeel van jezelf.
Neem de tijd om dit allemaal een "plekje" te kunnen geven. Heel veel sterkte en kracht toegewenst.
Liefs,
Natasja
 
Hi Natasja, 
bedankt voor je steun. Ik heb ook de neiging om soms net te doen of alles in orde is en ik weer geniet van het leven. 
Het gemis komt regelmatig naar boven en wil ik mijn kind knuffelen, maar dat kan helaas niet....en dit breekt je moederhart....
 
@Lola;
verschrikkelijk, en weet precies hoe je je voelt. Op 15 juli ben ik bevallen met 22 weken van ons mooie zoontje Donnie. Zo heftig maar toch ookal klinkt het gek, zo van genoten en zo mooi.
blijven praten met iedereen. Dat helpt bij mij heel erg. Ik wil je zoveel kracht en sterkte toe wensen.
@Natasja:
jij schreef dat in je berichtje, dat je moest proberen te genieten. Dat heb ik echt gedaan. Mede dankzij jou. Het is toch anders als iemand het tegen jou zegt wie het ook heeft meegemaakt. 
 
We hebben hem mee naar huis genomen, met de ‘watermethode’. Hij bleef zo mooi daardoor. Stichting still heeft hele mooie fotos gemaakt, waar ik zo dankbaar voor ben. 
Maar de leegte, het verdriet.... de eerste 2 weken word je een beetje geleefd vond ik.  Maar sinds afgelopen week is het besef pas echt gekomen wat er allemaal is gebeurd. Dan kan het het ene uur best goed gaan. Maar de uren ernaar kan het weer zo anders zijn. 
 
Liefs, Jessy
 
 
 
 
@Lola:
Het is heel normaal dat je nu echt nog niet van het leven kan genieten. Wat ik gemerkt heb en nog merk is dat je niet alleen je kindje bent verloren, maar ook een deel van jezelf. En je moet weer een soort van je nieuwe ik ontdekken en leren kennen. Neem daar ook de tijd voor. Voor mij is het iets langer geleden, maar ik ben mijn draai daarin ook nog aan het zoeken.
@Jessy:
Ik vind het fijn om te horen dat je iets aan mijn woorden hebt gehad! En dat je ondanks alle ellende toch hebt genoten van je bevalling en je korte tijd samen met jullie mooie zoontje Donnie. Ook tegen jou wil ik zeggen laat je verdriet toe. En gun jezelf daarin ook alle tijd die jij nodig hebt.
Liefs,
Natasja 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan