Als het inderdaad om adhd gaat, gaat het om een beperking. Als jullie daarmee om leren gaan, kan dat best resulteren in dat hij uiteindelijk meer bijdraagt in het gezin.Mijn man is vroeger nooit wijs gemaakt in t leven en alles werd gedaan of aangereikt.
Daarnaast is hij heel erg ongefocust, weinig concentratie.
Ik heb graag de controle dus jaren lang vond ik dat prima dat ik t meeste deed qua afspraken, huishouden etc. Daarnaast zijn carriere die niet lekker liep. (Zoals aangegeven inmiddels een baan waar toekomst in zit.)
Na 10 jaar ruim eist het zijn tol.. het besef dat ik wel 4 kinderen lijkt te hebben ipv 3.
Momenteel heeft hij iets lopen om te kijken of hij wellicht adhd heeft.
De gene die het gesprek aan ging draaide het om naar dat het gezin het maar moest accepteren en zich aan moest passen zodat het voor hem makkelijker werd. Omgekeerde wereld.. dit proces is nog gaande.
Communicatie heb ik zoals aangegeven al zovaak geprobeerd maar ik blijf in herhaling vallen. Na de zoveelste keer zit de frustratie hoog.
Mede door al deze factoren en het dagelijks leven val ik vaak uit. Geen ruzie wel flinke discussie.
Dat is niet hoe ik wil zijn. Ik wil gewoon gelukkig zijn en mij een teamplayer voelen, ipv alleen.
Een blinde functioneert ook beter met een blindengeleidehond en een stok.
Bij adhd zie je de beperking niet zo duidelijk, dat betekent niet dat die er niet is.