Hallo dames,
Vandaag heb in mijn eerste afspraak bij de verloskundige gehad. Helaas was dit samen met mijn vriendin ipv met mijn vriend. Ik ben nu over 2 dagen 10 weken zwanger.
Mijn (ex) vriend heeft al die tijd een abortus gewild. Eergisteren zijn we dan ook naar de abortuskliniek gegaan en heb ik een gesprek gehad en mijn eerste echo. Na het zien van de echo en na het hartje te hebben zien kloppen, was voor mij de beslissing meteen gemaakt. Mijn baby blijft! Ik durfde dit pas ‘s avonds aan mijn vriend te vertellen. Die is na een hele scheldserenade (je bent een goedkope sloerie en ik hoop dat je doodgaat) is hij vertrokken. Hij wil nooit meer wat van mij of de baby horen en niemand mag weten dat hij de vader is. Zo
Mogen zijn kinderen (hij heeft al 2 kinderen, 1 van 2 en 1 van 5) absoluut nooit weten dat ze een halfbroertje of zusje hebben. Ik denk inmiddels dat er veel meer moet spelen aan zijn kant (hij woont in het noorden en ik ken bij hem nog niemand en ik woon in Zuid-Holland en bij mij kent hij iedereen). Ik zou bijna denken dat hij er nog een ander leven op nahoudt. Iniedergeval is hij weg, uit mijn leven en die van mijn kind. Heel bizar en ik heb ook echt met vlagen ineens enorme paniek. Ook boosheid overheerst vaak. Nu ben ik heel erg op zoek naar lotgenoten. Vrouwen die ook zwanger zijn en alleenstaand, of vrouwen die inmiddels al moeder zijn, maar iets soortgelijks hebben meegemaakt! Ik hoop echt van iemand iets te horen!
Liefs
Vandaag heb in mijn eerste afspraak bij de verloskundige gehad. Helaas was dit samen met mijn vriendin ipv met mijn vriend. Ik ben nu over 2 dagen 10 weken zwanger.
Mijn (ex) vriend heeft al die tijd een abortus gewild. Eergisteren zijn we dan ook naar de abortuskliniek gegaan en heb ik een gesprek gehad en mijn eerste echo. Na het zien van de echo en na het hartje te hebben zien kloppen, was voor mij de beslissing meteen gemaakt. Mijn baby blijft! Ik durfde dit pas ‘s avonds aan mijn vriend te vertellen. Die is na een hele scheldserenade (je bent een goedkope sloerie en ik hoop dat je doodgaat) is hij vertrokken. Hij wil nooit meer wat van mij of de baby horen en niemand mag weten dat hij de vader is. Zo
Mogen zijn kinderen (hij heeft al 2 kinderen, 1 van 2 en 1 van 5) absoluut nooit weten dat ze een halfbroertje of zusje hebben. Ik denk inmiddels dat er veel meer moet spelen aan zijn kant (hij woont in het noorden en ik ken bij hem nog niemand en ik woon in Zuid-Holland en bij mij kent hij iedereen). Ik zou bijna denken dat hij er nog een ander leven op nahoudt. Iniedergeval is hij weg, uit mijn leven en die van mijn kind. Heel bizar en ik heb ook echt met vlagen ineens enorme paniek. Ook boosheid overheerst vaak. Nu ben ik heel erg op zoek naar lotgenoten. Vrouwen die ook zwanger zijn en alleenstaand, of vrouwen die inmiddels al moeder zijn, maar iets soortgelijks hebben meegemaakt! Ik hoop echt van iemand iets te horen!
Liefs