Hier even een verhaal van de andere kant ?. Ik was 1 toen mijn moeder er alleen voor kwam te staan.. En eerlijk ik weet niet beter, heb hier dan ook niks van geleden. Mijn lieve sterke moeder had helemaal niks en uiteindelijk met hulp is alles goed gekomen. Ze heeft me altijd mee gegeven dat wanneer je hulp nodig hebt je dit moet accepteren, ook al denk je dat je andere tot last bent. Voor haar was op dat moment ik de belangrijkste en al hadden we een huis met alleen bedden en een stoel, ik ben nooit wat te kort gekomen! Wat ik hiermee probeer te zeggen is hoe erg de situatie ook is, liefde voor je kleine frummel is het belangrijkste en accepteer de hulp die je krijgt. En wat betreft de vader, nu gaat het misschien zo vanuit zijn kant. Maar ben en blijf eerlijk tegen jouw kindje. Of de vader nu wil of niet. Misschien komt er een dag dat hij omslaat, kijk goed naar wat in het belang is voor je kind en laat ze hun eventuele band rustig opbouwen. Maar probeer je eigen boosheid (die ik me mega goed begrijp) aan de kant te zetten ♡♡
