10 weken Zwanger en mijn vriend heeft me verlaten

lieve karly
ik heb ook mmijn kindjes grootgebracht. en geloof mme je kan het, liever alleen dan met z'n slapjanus. daar heb je echt niks aan. ik was zelf 19 toen ik voor het eerst zwanger was. inmuddels zijn ze nu 11 en 8. ik heb met de jongste precies het zelfde gehad. ook zelf me zo gek laten maken dat ik op gegeven moment op een abortus kliniek zat wat ik helemaal niet wou. ik woon zelf ook in zuid holland. en hun vader inmiddels ook in noord holland. weet je je ben een sterke vrouw dat je daar ben weg gegaan en dat je hebt gezegt wat jij wilt. en de rest zoekt het maar lekker uit. geloof e alles komt wel op zijn pootjes terecht
dikke kus
 
 
Mijn ex-vriend zette me ook letterlijk op straat tijdens mijn zwangerschap. Hij had iemand anders leren kennen en ondertussen kon ik mijn zwangerschap dakloos verder zetten. Ondanks dat, was mijn zwangerschap de mooiste periode uit mijn leven. Het heeft ervoor gezorgd dat ik sterk genoeg was om al mijn problemen zelf op te lossen. Ik ben uiteindelijk 2 weken voor mijn bevalling bij mijn moeder kunnen in trekken. Wat geen lachertje was want zij wou uiteindelijk alleen maar de baby en niet mij. Een maand na mijn bevalling, van een flinke zoon van 53.5cm en 3kg975, kon ik in een sociale woning intrekken. Een half jaar later vond ik werk en 2j daarna leerde ik mijn huidige vriend kennen die voor mijn zoon zijn papa is, ook al weet hij dat het biologisch niet zo is, een papa is niet de verwekker maar de persoon die er voor je kind is en staat en zorgt iedere dag opnieuw. Mijn zoon is nu 7.5j. :)
Wat ik wil zeggen. Maak je geen zorgen om de 'vader'. Is hij niet waard. Jullie gaan perfect gelukkig worden en alles komt op zijn pootjes! 
Veel sterkte alvast.
 
Heel slim om psychische hulp erbij te zoeken! Vergeet niet dat je best verdrietig mag zijn en dat ook zeker niet weg moet stoppen.
Probeer er alleen niet te veel om te stressen.
Als ik dit zo lees heb ik inderdaad het idee dat hij er naast jou nog een ander leven op nahield. En als iedereen bij jou hem kent dan weten zij heus wel wanneer jij een dikke buik krijgt, dat hij de vader is!
Jij kan dit alleen als jij in jezelf gelooft. De keuze om de kleine te houden maakt jou al tot een inmens sterke vrouw. 
Op het moment dat jij je kindje in je buik voor het eerst voelt kan niks dat gevoel kapot maken.
Voor iedereen is er licht aan het einde van de tunnel.. ook voor jou al lijkt deze nu nog zo donker!!
Heel veel sterkte en succes. Jij kan dit!!
 
Karly, jij kan dit!
ook al voelt het nu niet zo en voel je je erorm verlaten, belazerd en alleen, jij kan dit! Weet je waarom? Omdat je een mama bent!
 
Overigens wel echt een bizar verhaal! Waren jullie al lang samen? Ben je wel eens bij hem thuis geweest? Eigenlijk is hij je energie niet waard. Alhoewel hij natuurlijk wel de vader van jouw kindje is... 
 
Sterkte!
 
Misschien hadden zijn woorden naar de spiegel gericht moeten zijn? Want volgens mij ben jij niet de goedkope sloerie... Dat hij niet wil dat zijn kinderen hier iets vanaf zegt genoeg. Super dat je voor kindje hebt gekozen!
Gefeliciteerd en succes! Probeer ook te genieten, en hulp zoeken via de huisarts is ook alleen maar goed (en dapper). Hij is je energie niet waard, maar dat is voor een buitenstaander makkelijk praten. 
 
Hier even een verhaal van de andere kant ?. Ik was 1 toen mijn moeder er alleen voor kwam te staan..
En eerlijk ik weet niet beter, heb hier dan ook niks van geleden. 
Mijn lieve sterke moeder had helemaal niks en uiteindelijk met hulp is alles goed gekomen. Ze heeft me altijd mee gegeven dat wanneer je hulp nodig hebt je dit moet accepteren, ook al denk je dat je andere tot last bent. Voor haar was op dat moment ik de belangrijkste en al hadden we een huis met alleen bedden en een stoel, ik ben nooit wat te kort gekomen! 
Wat ik hiermee probeer te zeggen is hoe erg de situatie ook is, liefde voor je kleine frummel is het belangrijkste en accepteer de hulp die je krijgt.
En wat betreft de vader, nu gaat het misschien zo vanuit zijn kant. Maar ben en blijf eerlijk tegen jouw kindje. Of de vader nu wil of niet. Misschien komt er een dag dat hij omslaat, kijk goed naar wat in het belang is voor je kind en laat ze hun eventuele band rustig opbouwen. Maar probeer je eigen boosheid (die ik me mega goed begrijp) aan de kant te zetten ♡♡
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan