Hoi lieve meiden,
Gelukkig ben ik inmiddels weer gekalmeerd, heb even 2 uurtjes buiten gewandeld en gespeeld met Isabelle.
Ik heb inmiddels ook een lijst met voor en nadelen opgeschreven en ik moet zeggen dat er meer nadelen dan voordelen zijn.
Het grootste voordeel van het huis van mijn schoonouders is dat het voor Stefan heel veel reistijd (en dus geld) scheelt, het grootste nadeel is denk ik al zoals ik aangeef het is het huis van mijn schoonouders en niet een huis waar ik gelukkig kan worden.
Ik heb gisteravond ook al tegen Stefan gezegd dat ik vind dat ie mij niet zo voor het blok moet zetten want dan gaan bij mij meteen alle eventueel nog openstaande deuren op slot, maar hij trekt zich er niets van aan.
Ja, maakt ie me midden in de nacht ineens wakker omdat ie wil zeggen dat ie het ook anders had kunnen brengen.
Kwaaier kan je mij niet krijgen.
Zijn vader "pusht" hem altijd en ook dat heb ik tegen hem gezgd, maar toen wij ruim 5jaar geleden gingen verhuizen naar deze woning had ik alles geregeld (verhuisauto via mijn vader en dat iedereen kon op de door ons gekozen datum) toen mijn schoonvader ineens zei: jullie gaan maar dan en dan verhuizen, dan komt het mij uit en anders help ik niet!
Waarop Stefan zei: oke, is goed, verhuizen we dan.
Ik was helemaal flabbergasted (als je dat zo schrijft), maar ben toch maar (onder dwang) accoord gegaan en tot de dag van vandaag heb ik daar spijt van!
De dingen die we toen nog hadden kunnen doen in de 2 weken die we nog hadden zijn nu nog steeds niet gedaan omdat dat lastig is als je er al woont.
Kortom: ik heb het idee dat zijn ouders hem behoorlijk op zijn hielen zitten en dat wanneer hun zeggen: spring! dat Stefan vraagt: hoe hoog?
Ik vind het persoonlijk niet kunnen dat mijn schoonmoeder mij zo aanviel waar Isabelle bij was, ik was op verzoek van Stefan 1,5uur met de trein naar haar toegegaan omdat ze zo verdrietig was omdat ze haar kleindochter zo weinig zag (lees, 2 weken geleden nog) en Stefan niet wilde datze daardoor een epileptische aanval zou krijgen....
Maar goed, daar spreek ik haar nog wel een keer op aan wanneer we met zijn 2-en zijn.
Anders gaat mijn schoonvader meteen tekeer (weet ik nu al) dat ik haar niet mag vragen waarom, terwijl ze mij wel steeds voor het blok zetten.
Goed, vanavond als Isabelle slaapt ga ik proberen er rustig over te praten met Stefna zonder de tranen die toch nog wel erg hoog zitten (er eignelijk weer zijn....) en ik laat jullie morgen weten hoe het is afgelopen.
Ik ben bereid te vechten voor mijn relatie, maar wil niet onder druk gezet worden.
Bedankt voor jullie lieve reacties, ik geef jullie allemaal een dikke knuffel.
Liefs Monica
Gelukkig ben ik inmiddels weer gekalmeerd, heb even 2 uurtjes buiten gewandeld en gespeeld met Isabelle.
Ik heb inmiddels ook een lijst met voor en nadelen opgeschreven en ik moet zeggen dat er meer nadelen dan voordelen zijn.
Het grootste voordeel van het huis van mijn schoonouders is dat het voor Stefan heel veel reistijd (en dus geld) scheelt, het grootste nadeel is denk ik al zoals ik aangeef het is het huis van mijn schoonouders en niet een huis waar ik gelukkig kan worden.
Ik heb gisteravond ook al tegen Stefan gezegd dat ik vind dat ie mij niet zo voor het blok moet zetten want dan gaan bij mij meteen alle eventueel nog openstaande deuren op slot, maar hij trekt zich er niets van aan.
Ja, maakt ie me midden in de nacht ineens wakker omdat ie wil zeggen dat ie het ook anders had kunnen brengen.
Kwaaier kan je mij niet krijgen.
Zijn vader "pusht" hem altijd en ook dat heb ik tegen hem gezgd, maar toen wij ruim 5jaar geleden gingen verhuizen naar deze woning had ik alles geregeld (verhuisauto via mijn vader en dat iedereen kon op de door ons gekozen datum) toen mijn schoonvader ineens zei: jullie gaan maar dan en dan verhuizen, dan komt het mij uit en anders help ik niet!
Waarop Stefan zei: oke, is goed, verhuizen we dan.
Ik was helemaal flabbergasted (als je dat zo schrijft), maar ben toch maar (onder dwang) accoord gegaan en tot de dag van vandaag heb ik daar spijt van!
De dingen die we toen nog hadden kunnen doen in de 2 weken die we nog hadden zijn nu nog steeds niet gedaan omdat dat lastig is als je er al woont.
Kortom: ik heb het idee dat zijn ouders hem behoorlijk op zijn hielen zitten en dat wanneer hun zeggen: spring! dat Stefan vraagt: hoe hoog?
Ik vind het persoonlijk niet kunnen dat mijn schoonmoeder mij zo aanviel waar Isabelle bij was, ik was op verzoek van Stefan 1,5uur met de trein naar haar toegegaan omdat ze zo verdrietig was omdat ze haar kleindochter zo weinig zag (lees, 2 weken geleden nog) en Stefan niet wilde datze daardoor een epileptische aanval zou krijgen....
Maar goed, daar spreek ik haar nog wel een keer op aan wanneer we met zijn 2-en zijn.
Anders gaat mijn schoonvader meteen tekeer (weet ik nu al) dat ik haar niet mag vragen waarom, terwijl ze mij wel steeds voor het blok zetten.
Goed, vanavond als Isabelle slaapt ga ik proberen er rustig over te praten met Stefna zonder de tranen die toch nog wel erg hoog zitten (er eignelijk weer zijn....) en ik laat jullie morgen weten hoe het is afgelopen.
Ik ben bereid te vechten voor mijn relatie, maar wil niet onder druk gezet worden.
Bedankt voor jullie lieve reacties, ik geef jullie allemaal een dikke knuffel.
Liefs Monica