Hoi meiden,
ik ben Keesje, bijna 38. Moeder van een zoon van bijna 6 en een zoon die anderhalf jaar geleden op 2.5 jarige leeftijd is overleden aan kanker. Ik ben vandaag 11 weken zwanger.
Wij hebben gekozen voor een vlokkentest. De nekplooimeting is een kansberekening dus dat zagen we niet zo zitten (mijn zoon had immers 60% kans op overleven en dat betekende uiteindelijk ook niets). Een vruchtwaterpunctie vind ik wat laat, dan zouden we zo laat moeten afbreken in de zwangerschap en dat voelde niet goed voor ons.
Mijn test is as woensdag. Ik heb vorig jaar een (2e) miskraam gehad. Toen hoorde we met 10.5 nog een hartje en met 11.2 niet meer, dus ik ben op dit moment vooral bezig met zeer bang zijn dat het weer fout gaat deze dagen.
Ik heb nu afgesproken dinsdag hartje te luisteren bij de vk, dan woensdag de test en dan maandag nog een keer hartje luisteren. Dan weet je ook redelijk zeker dat de test geen miskraam veroorzaakt. Kortom deze komende 2,5e week is het nog volop stressen en zenuwen.
We hebben ook al besloten dat we de zwangerschap afbreken als de uitslag niet goed is. We weten als geen ander dat er geen garantie op het leven zit, maar dit kleine stukje zekerheid willen we toch zelf de hand in hebben. Wij en onze zoon hebben teveel meegemaakt en op voorhand al te weten dat je ziekenhuis in en uit zou moeten of een kindje te krijgen met een lage levensverwachting, dat willen we niet.
Ik heb nu aan nog bijna niemand vertelt dat ik zwanger ben. Gewoon om te voorkomen dat iedereen zich ermee bemoeit. Want dat merk ik steeds weer, zoveel mensen oordelen over het feit dat je een test laat doen of dat je wilt afbreken als de uitslag niet goed is. Vreselijk, waar bemoeien ze zich mee. En ik wil me ook niet verantwoorden. Dit is onze beslissing.
Ik vind het ook fijn om te lezen dat hier meer meiden bewust voor een prenatale test hebben gekozen.
groetjes, keesje
ik ben Keesje, bijna 38. Moeder van een zoon van bijna 6 en een zoon die anderhalf jaar geleden op 2.5 jarige leeftijd is overleden aan kanker. Ik ben vandaag 11 weken zwanger.
Wij hebben gekozen voor een vlokkentest. De nekplooimeting is een kansberekening dus dat zagen we niet zo zitten (mijn zoon had immers 60% kans op overleven en dat betekende uiteindelijk ook niets). Een vruchtwaterpunctie vind ik wat laat, dan zouden we zo laat moeten afbreken in de zwangerschap en dat voelde niet goed voor ons.
Mijn test is as woensdag. Ik heb vorig jaar een (2e) miskraam gehad. Toen hoorde we met 10.5 nog een hartje en met 11.2 niet meer, dus ik ben op dit moment vooral bezig met zeer bang zijn dat het weer fout gaat deze dagen.
Ik heb nu afgesproken dinsdag hartje te luisteren bij de vk, dan woensdag de test en dan maandag nog een keer hartje luisteren. Dan weet je ook redelijk zeker dat de test geen miskraam veroorzaakt. Kortom deze komende 2,5e week is het nog volop stressen en zenuwen.
We hebben ook al besloten dat we de zwangerschap afbreken als de uitslag niet goed is. We weten als geen ander dat er geen garantie op het leven zit, maar dit kleine stukje zekerheid willen we toch zelf de hand in hebben. Wij en onze zoon hebben teveel meegemaakt en op voorhand al te weten dat je ziekenhuis in en uit zou moeten of een kindje te krijgen met een lage levensverwachting, dat willen we niet.
Ik heb nu aan nog bijna niemand vertelt dat ik zwanger ben. Gewoon om te voorkomen dat iedereen zich ermee bemoeit. Want dat merk ik steeds weer, zoveel mensen oordelen over het feit dat je een test laat doen of dat je wilt afbreken als de uitslag niet goed is. Vreselijk, waar bemoeien ze zich mee. En ik wil me ook niet verantwoorden. Dit is onze beslissing.
Ik vind het ook fijn om te lezen dat hier meer meiden bewust voor een prenatale test hebben gekozen.
groetjes, keesje