Hier ook even een "ilegale" wel-zwangere omdat het topic mij eigenlijk ook aanging. Deze zwangerschap is namelijk helemaal niet gepland! Zoals vele van jullie weten is Marit na 5,5 jaar dokteren en 2 miskramen als een groot wonder geboren. Voor ons was en is zwanger worden en blijven iets heel ongrijpbaars. Groot is ons geluk geweest dat we marit heben mogen krijgen! en dat ze gezond en blij is. Na haar geboorte is er met mij vanalles mis gegaan, even los van het feit dat ik hoge bloeddrukpatient ben, wat dus vanzelfsprekend een medische indicatie/risico voor elke zwangerschap mee brengt, zowel voor mijn gezondheid, als voor de kleine. De zwangerschap van marit is om die reden eerder afgebroken, door inleidende bevalling, omdat ik erg ziek werd. Een jaar later bleek ik Multiple Sclerose te hebben, een ongelovelijke schok voor ons gezinnetje, maar ook werden door die diagnose heel veel vragen beantwoord over mijn slechte gezondheid. Hoewel ik sinds december geen nieuwe verslechteringen heb meegemaakt en me zelfs weer fitter ben gaan voelen, zit de angst er voor de toekomst best behoorlijk in. Ik kan immers 50 jaar lang met milde klachten goed blijven functioneren, maar ik kan ook dusdanig verslechteren dat ik in een rolstoel terecht kom en bedlederig word. Voor mij stond daarom ook vast dat ik mijn lijf wil sparen en een zwangerschap is een behoorlijke aanslag he!! Wij waren er dik tevreden mee dat we met z'n drietjes zouden blijven. Ja, ik zal de eerste zijn om toe te geven dat mijn hart zeker wel schreeuwde om nog zo'n prachtig kind, ook mijn man wilde heel graag een 2e, maar zoals gezegd vanwege mijn gezondheid en het hele vruchtbaarheidsprobleem konden we dat wel een plek geven dat dat niet meer zou gebeuren. Ik mocht zowiezo geen IVF meer ondergaan vanwege de MS, de kans dat ik spontaan zwanger zou worden was volgens de artsen nihil te noemen. Ik had mijn eigen gezicht wel eens willen zien toen ik die positieve zwangerschapstest in mijn handen had!! Zo raar!! Zo Blij!! Ja, heeel heeeel erg blij, meteen. Mijn man ook, de natuur en de liefde had gesproken, dit kindje wil gewoon heel erg graag geboren worden bij ons. Gek genoeg is de angst die ik voor die tijd had, compleet verdwenen, ik voel me zo sterk als een leeuw, zie de toekomst heel positief in, dit kan ik, dit wil ik, dit zal hoe dan ook goed gaan! Waarom? omdat alles gebeurd is uit liefde, zowel vanuit mij als vanuit mijn man. Wat er ook op ons pad is gekomen of nog gaat komen, dat tekkelen we samen ook nog wel en dat we nu zwanger zijn zonder dat we het gepland hadden, dat heeft zo moeten zijn omdat we in ons hart er zo hard om hebben geroepen. Zweverige benadering misschien, maar voor ons zo klaar als een klontje. Alle problemen waar we bang voor waren, gezondheid, vermoeidheid, mijn ziekte, krappe financien... waar een wil is is een weg. Achteraf ben ik ongelovelijk blij dat dit gebeurd is, omdat ik zelf dus nooit met de anticonceptie zou zijn gestopt.
Liefs Monique mv Marit 26-08-2006 en bijna 18 weken zwanger
