Mo, Sorry dat ik geen tijd had om te schrijven, maat het was gisteren ogal hectisch op mijn werk. Er waren namelijk diverse voortgangsgesprekken. Helaas krijg ik geen nieuw contract. Dit wist ik al, maar het is nu definitief utigesproken.
Sommige mensen maken alle verdriet dat bestaat mee, en anderen alle geluk. Ik hoop dat ik ter zijner tijd bij de tweede groep mag gaan horen. Of er tussen in daar zou ik al gelukkig mee zijn. Leon heeft na het ongeluk twee dagen in coma gelegen, toen hebben de artsen hem hersendood verklaard en zijn de stekkers eruit getrokken. Zijn ouders hbben deze beslissing genomen. Ik kon dit niet. Verstandelijk ben ik het met ze eens. Maar mijn hart brak op het moment dat ik zijn vechtlust uit zijn lichaam voelde glijden en hij stierf. Wij vertelden elkaar gelukkig altijd wat we dachten en voelden, dus ik had niet het gevoel dat ik iets nog niet verteld had. Dit kwam pas toen ik merkte dat ik zwanger was.
Mijn zus is een kanjer, dit wist ik natuurlijk al, maar het wordt me met de dag duidelijker. Ik ben haar dankbaar en trots op het feit hoe ze haar leven leeft. Super gewoon.
Dank je dat je me wilt helpen. Ik woon in regio Den Bosch, ik hoop dat ze hier ook werken. Wat voor een instelling is het eigenlijk??
Je hebt gelijk over dat mijn kindje en ik hetzelfde meemaken. Ik zal in ieder geval begrijpen wat voor een gemis het is een van je ouders niet te kennnen.
Soms denk ik me wel wat te herinneren van mijn moeder, maar het meestal iets wat Mieke (mijn zus) mij verteld heeft of iets waar ik foto's van heb gezien. Het zit dan levensecht in mijn hoofd. Mieke zegt dat mama een hele mooie, sterke en liefdevolle vrouw was, dus dit beeld hou ik me voor. Alles wat ik van Leon heb gehad, tot bloemen toe heb ik allemaal bewaard. Ik droogde de grote bossen rozen die ik kreeg met valentijn en mijn verjaardag tot het boterbloempje wat hij plukte in het park. Elk lief briefje wat verstopt was tussen mijn kleren en onder mijn kussen. Dit heeft hij ook gedaan met mijn spulletjes, dus ons kindje kan in ieder geval zien dat het uit liefde geboren is en wat voor een geweldige lieve man Leon was. Mijn moeder heb ik heel erg gemist vooral omdat mijn zus vol ontzag en liefdevol over haar kon vertellen en nog. Maar papa nee, die mis ik niet zo. Dit was een man die het vooral heel goed voor had met zichzelf, hij was ook verbitterd door de dood van mama. Ik ben ervan overtuigd dat hij heel veel van haar hield. Meer dan hij ooit heeft durven vertellen. Daarbij was hij in rouw en moest hij meteen in zijn eentje verder met twee verdrietige en om aandacht vragende meiden. Maar ik kan er niet bij dat hij ons in de steek heeft gelaten. Dit is iets wat ik hem nooit zal kunnen vergeven.
Ik heb gelukkig heel goed contact met de ouders van Leon, maar zij hebben het op dit moment ook heel zwaar. Natuurlijk met het verlies van hun zoon, maar ook omdat de moeder van Leon kanker heeft en erg ziek is. Zijn vader verzorgd haar. Dit vind ik geweldig knap van hem. Hij loopt niet weg voor problemen. Ik bezoek ze regelmatig. Ze zijn tenslotte de opa en oma van ons kindje. En dat mogen ze weten ook. Ze zijn nu al trots op de kleine in mijn buik. Veel eigen familie heb ik niet. Ik mail soms met een nichtje van me. Zij is nu ook zwanger, maar het is soms wel moeilijk, want hun hebben straks wel een compleet gezinnetje.
Ja, huisartsen. Ik ken het probleem, gelukkig niet uit eigen ervaring, maar wel van verhalen. Heel vreemd dat jullie allemaal hetzelfde hebben en dat een huisarts dan zgt dat je je teveel zorgen maakt. Wie zou dat nu niet doen. Het zijn verschijnselen waar ik nog nooit van heb gehoord. Ja iedereen heeft wel eens kramp, maar op deze manier lijkt me inderdaad niet gezond. Ik begrijp dat je door alles wat je hebt meegemaakt en nu nog doet, dat je bang bent om opnieuw zwanger te worden. Ik zou graag iets zeggen waardoor ik je zou kunnen helpen, maar ik kan de juiste woorden niet vinden. Ik heb natuurijk weinig ervaring met zwangerschappen en dergelijke en dan draag ik ook nog een voorbeeldig kindje dat heerlijk rustig ronddobbert. Af en toe krijg ik een por, zo van ik wil ook aandacht. Dat is echt heerlijk. Je maakt me niet ongerust hoor. Want ik hou mezelf gewoon voor dat als alles gaat zoals het nu is, dat ik de perfecte zwangerschap meemaak. Ik heb echt nauwelijks last van de vervelende kwaaltjes, het is dat mijn buik zo hard groeit anders zou ik bijna niet geloven dat ik zwanger ben. Hoewel die kleine het dus soms wel even duidelijk maakt. Ik vind het heel erg voor jou en je man dat jullie gezin dit moet doormaken.
Dat gun je gewoon niemand. Ik heb heel sporadisch contact met mijn pleegouders, maar zij zitten nu in Frankrijk en genieten van hun verdiende pensioen. Ik gun het ze wel. Het is niet niks om twee kinderen van een ander in huis te nemen.
Ik ga weer even aan het werk. Maandag ben ik er weer! Liefs Annabel
