Alleen

we blijven thuis annabel, gezien de werk omstandigheden bij mijn man wil ik in ieder geval nog geld sparen voor het geval dat. Ik wil niet weer verhuizen, dus al wat we kunnen sparen is meegenomen toch.
Zijn contract loopt af per 1 november 2003 en er is nog niets nieuws aan de horizon.
Heel misschien dat zijn contract wordt omgezet in contract onbepaalde tijd, maar dat stond ook in zijn vorig jaarcontract bij dezelfde baas, maar hierna heeft hij een halfjaarcontract erbij gekregen om zichzelf nog te bewijzen dat hij supersnel kan werken.Terwijl zijn baas op iedereen kritiek heeft. En het salaris van april en vakantiegeld zijn later uitbetaald, dus dan weet je het wel. Niet de snelheid is de reden maar financiel zit het niet lekker. Slappe smoes. Dus zekerheid hebben we niet.

Eerst wilde we nog naar disney parijs gaan maar dat kunnen we maar beter uitstellen, totdat we reden hebben tot blijdschap. Het is nu 2 jaar knudde hier, dus we wachten ook op goede tijden.

Heb je al een echo laten nemen hé. Is de gezondheidszorg in la france ook goed of moet je in het ziekenhuis bevallen of mag je ook thuis.

Je zus zal je ook missen denk ik? Maar je moet nu aan jezelf denken. En wie droomt hier nu niet van lekkere lange zwangerschaps verlof in La France.

Au Revoir,

Mo (met un peu francai of zoiets hihi.)

Neem jij je computer ook mee?


 
Helaas helaas is mijn computer van mijn werkgever!! pff, die zal ik missen!! Mijn schoonouders hebben nog nooit een comp gehad, en voorlopig kan ik mij geen nieuwe veroorloven. Een collega had de tip om te kijken of er mogelijkheden waren om binnenkort een oudere over te nemen, aangezien ze over stappen op een nieuw systeem, maar ben er bang voor. Volgens mij moeten die allemaal terug naar het hoofdkantoor.

Mijn zus vind het niet zo geweldig allemaal. Zij denkt dat ik vlucht, maar kan hoor nog wel overtuigen dat ik dit echt voor mezelf doe. Het is geen vluchten!! Ik ben dadelijk zo vrij als een vogeltje. Ik denk dat een nieuwe uitdaging me kan helpen bij mijn rouwproces.

Je hebt gelijk dat je het geld dan beter opzij kan zetten. Helaas helaas leven we in een land met een (naar ik denk) aangepraatte recessie. Ik geloof er geen bal van dat het zo verschrikkelijk slecht gaat. Maar we hebben meer te maken met voorzichtigheid van bedrijf en consument. En dan gaat het vanzelf steeds minder. Er was altijd overschot, waar is dat ineens gebleven dan. Maar het is heel erg voor jullie. Zeker omdat jullie toch een gezinnetje hebben en je man het toch moet verdienen. Ik hoop dat je binnenkort goed nieuws krijgen. Het zou mooi zijn als je man een vast contract krijgt. Maar het is gewoon heel moeilijk op het moment. Kijk in de uitzendbranche zie ik het zelf ook. En inderdaad de werkgevers verzinnen gewoon smoesjes, mensen zijn te goed, te duur, te dom of te langzaam! Het is allemaal onzin. Het gaat gewoon om de bangheid voor de huidige economie. Maar goed daar hebben jullie niks aan. Het enige wat jullie nu willen in zekerheid! Hoop echt dat het deze keer, en dat contract gewoon voor onbepaalde tijd wordt.

Ja, ben al een paar keer bij de vk geweest. Ze willen hier al heel vroeg dat je iedereen leert kennen. In principe krijg ik een vaste vk, maar ja nu ik ga verhuizen wordt het anders. In Frankrijk moet ik omdat ik buitenlandse ben, naar de vk in het ziekenhuis en daar ook bevallen. Wel jammer, maar aan een kant vind ik het ook een veilig idee. Kijk mijn Frans is redelijk, maar als ik niks meer kan. Wie helpt me dan. Mijn schoonouders spreken niet zo geweldig Frans, dus ik zou niet willen dat zij mensen moeten bellen enzo. Dus het wordt het ziekenhuis. Het schijnt trouwens beter geregeld te zijn dan in Nederland, omdat je daar langer zv hebt, hoewel langer dan ik kan niet!! Kan gaan werken wanneer ik wil. Maar goed zal dat echt wel moeten, want ik teer straks op mijn spaargeld en de erfenis van mijn ouders. Daar heb ik nog nooit aangezeten. Altijd bewaard voor mijn kinderen. Maar nu zal het wel moeten denk ik! Het is niet anders. Gelukkig kan ik er wel een tijd mee vooruit. Frankrijk is ook aardig duur, niet alleen voor toeristen, maar ook voor de inwoners.

Au revoir!

Annabel (heb wel me naam mee in Frankrijk!!)

 
Bonjour Madame Annabel, klinkt wel goed.

jammer dat je weinig reacties krijgt, op deze site voor jouw oproep.

Je rouwproces loopt vanzelf, kun je niet dwingen om het hoofdstuk zo aftesluiten. De manier waarop je het zelf doet is de beste, maar niet weg te stoppen hoor! , want vroeg of laat komt het weer boven.
Verder kan niemand zeggen hoe je het moet doen.
Misschien kun je inderdaad een oud computertje op de kop tikken.

Je kunt het beter nu in Frankrijk met je man's spulletjes alles op je af laten komen. En zet je rouwproces niet opzij voor een ander, zoals ik vorig jaar mijn verdriet opzij had gezet om een nieuwe baan te zoeken op het internet en een feestboekje te maken voor de trouwerij van mijn schoonzus en zwager. Ik had op dat moment moeten zeggen "NEE" dank je wel. Maar ja te laat natuurlijk. Sinds de geboorte van
hun dochtertje is alles weer boven gekomen, en vanaf dat moment heb ik aan mezelf gedacht en het rouwproces laten komen. Het gaat nu een stuk beter gelukkig en ik hoop dat jij ook zover weer bentt om straks van jullie kindje te genieten. Ik geloof wel dat jouw Leon trots zal toekijken op zijn jonge koter en trots zal zijn op jou.
Hoe is het met jullie hond gaat hij of zij ook mee?
Ga je met het vliegtuig of met de verhuisauto?

We gaan zo meteen naar de speeltuin.
Misschien kikkert mijn dochter hiervan op. Ze is een beetje lusteloos en klaagt van buikpijn die opzet en weer weggaat. Geen koorts. Alleen verstoorde poeperitus. Ze poet alleen keutels. Ik heb haar vanmiddag maar roosvicee laxo gegeven, misschien helpt dat. En vanmiddag wat beweging, ik hoop dat het helpt. Dokter al gebelt, vrijdag langskomen als het niet over is.


Au revoir

monique.

 
Hai Mo,

Oh jeetje, wat vervelend van je dochtertje. Ik hoop dat de speeltuin haar een beetje opfleurde. Die dingetjes hoop ik straks ook allemaal op te kunnen lossen. Gaat dan nou allemaal vanzelf? Weet je zo'n beetje wat je doen moet als je dochtertje iets mankeert. Dat vraag ik mezelf heel vaak af. Of ik straks de signalen allemaal wel zie.

Ik kan beter met mijn verdriet omgaan dan 1 1/2 maand geleden, toen ik mijn oproepje plaatste. Maar inderdaad het gaat geleidelijk. Ik wil het niet wegstoppen en kan dat ook niet. Ben een huilebalk hoor. Maar op zich heeft dat zijn voordelen. Iedereen kan zien dat het me pijn doet. Wordt niet omschreven als koele kikker. Dat heb ik meegemaakt met een vriendin, zij kon niet huilen en liet geen emotie zien, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze geen pijn heeft. Ze werd daar echt om veroordeeld. Heel erg.

Ik vind het nee zeggen ook heel moeilijk. Merk dat ik veel eerder had moeten stoppen met werken, maar godzijdank alleen morgen nog, en dan zit het erop. Maar ik heb dan nog maar 1 week en dan vertrek ik alweer!

De hond gaat mee, jazeker die kan ik niet missen. Maar dat zijn voor dat beestje wel twee klappen achter elkaar. Vraag me af of Bobby deze dingen snapt. Hoe een hond zoiets ondergaat. Wij slepen wel met die beesten, maar snappen ze wel waarom! Maar goed Bobby gaat mee. Red ik het niet met de hond, dan mag hij naar mijn zus. Maar denk niet dat het problemen gaat geven. Het is zo'n lief beest!!

Reacties op deze oproep heb ik inderdaad heel weinig gehad. Maar op de andere bij gewone zwangerschappen wel wat meer. Maar daar tref je vooral heel gelukkige moeders. En dat had ik net niet nodig. Ben wel blij dat jij gereageerd hebt. Dat heeft echt geholpen!!

Annabel
 
Gisteren is jessica opgeknapt na de speeltuin en niet snoepen en speculaas eten (gekruid).
gisteravond en vanochtend had ze ook geen buikpijn meer gelukkig. Waarschijnlijk van de het snoepen en gekruid eten.
Als je kindje geboren is gaat eigenlijk bijna alles vanzelf. En als ik me zorgen maak bel ik gewoon de huisarts tijdens telefonisch spreekuur of ga er langs.
Die kan je dan geruststellen en advies geven. En opvoedkundige zaken vraag ik wel eens aan andere moeders. Van wat hun doen bijvoorbeeld. Gewoon doen wat je gevoel zegt, want je gevoel zegt genoeg.
En het opgroeien gebeurt met fases.
Elke keer proberen ze grenzen te verleggen. Mag ik het vandaag niet bij mama, dan misschien morgen.
Ik ben zelf redelijk consequent want als ze eenmaal doorhebben dat ze het nu niet mogen en 10 minuten later wel dan luisteren ze de volgende keer niet meer.
Bijvoorbeeld in de winkel willen ze graag een ijsje en je zegt nee.
En ze beginnen te krijsen van ik wil een ijsje en ze krijgen het dan wel, dan gebeurt dit de volgende keer ook weer.
Het opvoeden begint wel vanaf ze geboren zijn.
De onze ging 's nacht huilen, ik dacht voor de poepluier. Ik legde haar op de kommode en ze begon naar me te lachen en geen poepluier.
En zo ging dat maar door. Na een paar dagen liet ik haar elke volgende nacht een kwartier tot een half uur langer huilen. En ging ik weer kijken. Na eenweekje sliep ze gewoon door. Ze wilde dus gewoon die lieve mama zien.
Af en toe moet je gewoon hard zijn.
en vaak is dat wel moeilijk, maar het opvoeden is een wijze van begeleiden en afremmen noem ik het maar. KInderen hebben regels nodig, anders zijn ze losgeslagen en luisteren ze niet meer.

Lekker een potje huilen helpt bij mij ook altijd. Het laat de spanning los hé.
Het is niet niks je man/vriend verliezen, zijn ouders hebben het er waarschijnlijk ook erg moeilijk mee, dus dan kunnen jullie samen een potje huilen. Het is allemaal nog zo vers.


groetjes mo


 
Hoi Mo,

Het valt hier met bakken uit de hemel. Ben maar blij dat je gisteren met je dochter naar de speeltuin bent geweest of valt het weer bij jullie mee!! Heet je dochter susanne of jessica. Je hebt namelijk eerder een andere naam gebruikt. Geeft verder niks hoor.

Fijn dat ze in ieder geval is opgeknapt .Dat is goed te horen.

Dat opvoeden lijkt me best moeilijk. Kan me nu nog niet voorstellen dat het grotendeels vanzelf gaat!! Maar ik denk dat ik dat wel merk als mijn manneke dadelijk geboren is. 25,5 week alweer. Ik ga al naar het einde. Terwijl ik eerst naar het midden uit keek.

Greetz Annabel
 
hallo annabel,

Je hebt het inderdaad goed gelezen. Omdat ik nogal huiverig bent voor dit medium. Onze dochter heet Jessica (op z'n engels uitgesproken) en niet van goede tijden slechte tijden zoals de meeste denken. Mijn excuses hoor!

Gisteren viel het nogal mee bij ons. Wel 1 klein buitje maar verder niets.
jammer voor de plantjes.
De buikpijn is over dus waarschijnlijk van de speculaaskoek.

25,5 week je zit inderdaad nu over de helft. Is je baby rustig in je buik of wordt hij een voetballer?

Jessica was rustig bij me in de buik en ze is vrij rustig met af en toe pubertijdsverschijnselen, maar daar komen we wel overheen.

Ben jij bekend met formule 1 hotels in frankrijk?
Zouden we op de bonne fooi over een paar weken naar parijs kunnen gaan of is het beter om te boeken?

Hier waren ze teleurgesteld dat we niet naar disney gingen, want ik was even alles beu het zoeken naar goedkope hotels. en bij disney is het stinkend duur helaas. Plus het feit dat ik nog parijs in wil.
Misschien heb jij nog ideeen?

Je laatste werkdag zit erop geloof ik hé. Was het huilen of viel het wel mee?
Ik kan nooit zo goed tegen afscheid nemen. Ik kan me op dat moment wel goed houden, maar thuis komen de traantjes.

groetjes Monique
 
Hoi Mo,

Ik ben nu nog op mijn werk, moet tot half 5 werken. Helaas, helaas. Het is hier namelijk heerlijk weer vandaag en ik zou er een moord voor doen om nu even in het zonnetje te zitten. Ja ik weet het pas op, pas op, maar het is zo lekker. Ik heb niet zo'n last van traantjes, maar vind het wel heel jammer dat ik weg moet.

Ik ben toevallig vorig jaar naar Disney geweest met Leon. Wij zijn met Peter Langhout reizen gegaan. Ik meen dat wij samen zo'n € 400 kwijt waren. Daar zaten twee dagen disney in en 1 dag parijs. We zaten in een vrij sober hotel. Maar weet de naam niet meer. Daarnaast zat een formule 1 hotel. Zag er super netjes uit, dus geen ervaring mee, maar denk dat je op zich goed zit. Je kunt ook een dag heenrijden. Dan in een hotel overnachten, vroeg op en naar disney. Van 11 tot 23 open!! En dan weer een nacht slapen en dan terug. Het is zo'n 5 uur rijden vanaf ons, maar weet niet waar jij woont. Vanaf die hotels is het goed mogelijk om met een bus naar disney te gaan. Let op als je met je eigen auto gaat ben je veel geld kwijt om te parkeren.
Maar ik kan peter langhout van harte aanraden want dat is gewoon heel goed georganiseerd. en je hoeft zelf niks te regelen.

Mooie naam trouwens van je dochter. Ik vind Engelse namen altijd heel mooi. Moet ook nog een naam bedenken die mijn zoontje uit kan spreken maar de fransen ook!!!! Maar dat komt wel goed.

Mijn kereltje is de ene keer zo rustig dat ik er bijna bang van wordt en het volgende moment voel ik mijn ingewanden door elkaar geschud worden alsof er 10 baby's in mijn buik zitten. Maar goed ik ben altijd erg blij als hij laat merken dat hij er is.

Groetjes Annabel
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan