Als je de Staatsloterij wint.... zou je dan...

AU DIE DOET ZEER!!!!!

vind het niet helemaal eerlijk hoe je reageert linda,
sommige mensen kunnen in deze tijd niet goed rond komen, jij hebt een man die goed verdient maar dat heeft niet iedereen!!!!
je hebt zeker nooit gezien op tv hoeveel gezinnen er in nederland naar de voedselbanken komen. en daar kom je niet zomaar voor in aanmerking!!!!
gelukkig kunnen mijn man en ik  aardig rondkomen al moet ik wel erbij werken 18 uur pw.
maar alles is duurder geworden met de komst van de euro dat is gewoon een feit.
 
Hoi moeders!
Leuk om de verschillende reacties te zien. Waar het uiteindelijk om gaat is of je kan rondkomen, of je wil stoppen met werken of juist niet, of je een duur/groot huis hebt of niet... natuurlijk kunnen er waar 2 eten ook 3 eten, of meer. Maar het gaat niet alleen of er genoeg geld is voor luiers en brood. Het is een andere manier van leven. Op 1 kindje willen opa en oma nog wel passen, en ook op die van je zus, maar 4????

Mijn 1e bericht was niet mijn echte standpunt, ik wilde wat "kietelen" om reacties los te krijgen. Natuurlijk ziet je leven er anders uit als je zwemt in het geld. Maar ook ik weet niet of ik dat wel wil, om verschillende redenen.

Mijn vriend is half Fillipijns en ik ben er 2x een maand geweest. Geweldig! Je kan wel stellen dat wij daar in hun ogen miljonair zijn. Het dorp waar zijn familie woont is erg arm. Daar slapen alle (kleine) kinderen gewoon bij papa en mama in 1 kamer. Ze hebben daar nog schooluniformen, dus veel kleding heb je niet nodig. School is daar erg belangrijk, voor maar weinigen is een vervolgopleiding of universiteit weggelegd. Je gaat dan met heel andere ogen naar het gezinsleven kijken. Kinderen en het gezinsleven zijn erg belangrijk daar. Natuurlijk is het nog steeds een beetje oudedagsvoorziening.

We hebben het nu financieel goed. Ik (de mama) ben wel kostwinner, maar ik ga wel minder werken. Dat betekent gewoon dat we sommige dingen niet meer (kunnen/willen) doen. Toen we met z'n tweetjes waren gingen we vaak een weekendje weg en vaak uit eten. Nu zijn we echte huismussen, lekker met z'n drietjes thuisblijven of   naar familie toe. We gaan nog steeds naar de Fillipijnen op vakantie (als Jamey 2 is voor het eerst) en 1x per jaar een huisje huren op een bungalowpark met de hele familie. En daar heb ik een miljoen voor nodig hoor!  
Groeten, Taatje, mama van Jamey (26-9)
 
Hallo
Wat  een interessante discussie.
Mensen kunnen wel roepen ik wil geen miljoen winnen maar natuurlijk wil je dat wel. De vraag is alleen of je er gelukkiger van wordt.
Ik heb niets te klagen hoor en ben daar erg dankbaar voor. In mijn omgeving zie ik ook   mensen die het financieel moeilijk hebben.Maar als ik dan heel eerlijk ben zet ik soms ook wel vraagtekens bij hun uitgavenpatroon. Er wordt vaak volop gerookt, men heeft een gsm abonnement,  koopt maandelijks kleding  (al is het bij de Bristol) enz.
Ik weet ik kan niet in hun portomonee kijken, maar als ik dan geklaag hoor kan ik er wel een beetje boos om worden. Voor iedereen is het leven duurder geworden!
Mijn man heeft een fulltime job, ik werk 16 uur per week en we hebben 1 zoontje, nu 17 maanden. Hij gaat 1 dag naar het KDV en de andere uren naar mijn ouders.
Wij zijn blij dat  we  1 kindje hebben mogen krijgen en willen het daar ook bij houden. Dit heeft niets te maken met financien.    Hij is gezond en zich volop aan het ontwikkelen en daar geniet ik enorm van. En daar draait het volgens mij allemaal om of je nu veel of weinig geld hebt!
 
 
Moni, ik begrijp jouw reactie wel, maar met die van mij doel ik echt op de mensen die constant klagen dat ze dat en dat niet kunnen betalen, maar diezelfde mensen weigeren gewoon een stap terug te doen.

Ik ben van mening dat heel veel jonge stellen, die een groot duur huis kopen (lees: status willen) en dat op 2 salarissen doen, later best eens in de problemen kunnen komen, want diezelfde vrouwen moeten dan blijven werken voor de hypotheek. De meesten willen blijven werken, maar sommigen komen er dan toch van terug en willen liever thuis blijven.

Men zei tegen mij vaak van 'goh meid, wat heerlijk, thuismoederen .. ik wou dat ik dat kon, maar ja...de centjes hè, ik moet wel!'. Die mensen hebben het dus verkeerd aangepakt van te voren.

Mensen die ongewenst in financiële problemen komen (zoals bijstandmensen, alleenstaande moeders etc.), daar neem ik mijn petje voor af dat die het steeds voor elkaar krijgen elke maand. Maar je hoort ook mensen die allebei een salaris hebben, en kinderen en dan nog niet rond kunnen komen. Ja dan doe je gewoon iets verkeerd volgens mij.

Ik wilde met mijn punt duidelijk maken dat, ook al verdient mijn man een dusdanig salaris dat we op alleen dat salaris rond kunnen komen, ik geen big spender ben. Ik zou denk ik best een boodschappenkar van de Appie Heijn kunnen vullen of vaker kleding kunnen kopen of wat dan ook ... maar ik doe het niet. Ik heb het financieel nu beter dan toen ik nog alleenstaand was, maar mijn uitgavenpatroon is hetzelfde gebleven.

En echt ... wij zouden best elke maand een lot van een loterij kunnen kopen. Maar voor ons hoeft dat niet. Tuurlijk, een leuk geldprijsje (met nadruk op prijsJE) is altijd leuk om te winnen .. maar een miljoen? Pfff nee hoor, geeft dat maar aan iemand anders.
 
hoi linda

sorry ik denk dat ik je dan toch een beetje verkeerd begrepen hebt.
maar laat ik je mij verhaal vertellen.
ik wil niets liever dan een thuis moeder zijn.
mijn man en ik konden elkaar nog maar kort toen ik zwanger werd van de eerste we waren dol gelukkig want we wisten dat we dit wilde meteen.
maar omdat wij toch een huis moesten hebben zat er niks anders op dan kopen want huren nee dat kan niet ivm wachttijd en die is hier minimaal 6jaar.
dus zat er niks anders op dan kopen. ik werkte toen nog 32uur en we hebben  mijn salaris al voor de helft meegenomen in de hypotheek. mijn man werkt in de zorg dus nee geen vette salaris. dus wij hebben niet van te voren kunnen bedenken hoe we het zouden kunnen oplossen zodat ik thuis kon blijven.
en ik ben het met je eens dat het ook wel eens anders is zoals ik al in mijn eerste stukje zei.
als we het ook maar van 1 salaris konden doen deed ik het wel maar helaas is dat voor ons echt onmogelijk. en ik ben nu ook gelukkig met twee kinderen en afentoe even op het werk te zijn is ook wel ff lekker al dacht ik daar een jaar geleden nog anders over. met twee kinderen is alles wat drukker en heb je echt het idee dat je alleen moeder bent en op het werk ben ik gewoon monique en collega is ook wel eens lekker.

groetejs monique
 
Hallo
graag wil ik toch ook wel even reageren.
Als je vaste lasten hebt van rond de 1100 euro en je man verdient rond de 1200 euro, wie kan mij dan vertellen hoe je dan rond moet komen als ik thuis zou blijven en dus niet ging werken!?!?! eten en tanken moet tenslotte toch echt gebeuren.
Ook wij moesten er even aan wennen dat je niet zomaar alles meer kunt kopen. Je gaat en ineens met salaris achteruit, want je gaat minder werken, en er komt een grote kostenpost bij (in het begin dan).
Ik vind het helemaal niet erg om te moeten gaan werken omdat we het anders niet kunnen betalen, eventjes er tussen uit is ook prima.
Dat we nu meer kosten hebben als een paar jaar geleden heb je ook niet helemaal in de hand, hogere rente, duurdere ziekte kosten, euro! noem maar op, je hebt niet alles zelf in de hand wat dat betreft.

En natuurlijk zou iedereen wel eens de jackpot of een ander geld bedrag willen winnen. Geld maakt niet gelukkig maar maakt het wel makkelijker.

Verder denk ik dat als je graag een tweede wilt, je het niet moet laten vanwege je financiele situatie, al het speelkgoed e.d. heb je al en hoef je dus niet te kopen. Het enige wat dan nodig is kleertjes, en luiers en eventueel voeding. Heb je dure kinderopvang en wordt het met een 2e onbetaalbaar, kan ik me er iets bij voorstellen, ik heb gelukkig goede opvang kunnen regelen.
Wat je verder nog kan doen is i.p.v. potjes voeding, is verse groente halen en deze koken en invriezen, dat bespaart zeker handenvol geld. en is veel lekkerder.
zo, dat moest ik eventjes kwijt
margo
 
Moni en Margot, jullie zijn dus die doelgroep bij wie ik bedoel dat het niet makkelijk is om van 1 salaris rond te komen. Wat is een modaal inkomen tegenwoordig eigenlijk? Net boven de 1300 euro bruto dacht ik? Weet 't niet precies.

Maar er zijn zoveel mensen die maar steen en been klagen, die dus eigenlijk veel status willen (lees: duur groot huis met grote hypotheek op 2 salarissen, 2 nieuwe auto's voor de deur, 3 keer per jaar met vakantie, dure kleding en lekker vaak buiten de deur eten) en zodra er kinderen komen precies hetzelfde willen blijven doen. Maar dat gaat nou eenmaal niet. En daar willen een hoop mensen niet aan, want dan voldoen ze niet meer aan de status.

Als ik soms eens om me heen hoor hoe moeilijk mensen het financieel wel eens hebben, dan vind ik het altijd knap dat juist die mensen met creatieve oplossingen komen om toch de maand weer door te komen. Maar mensen die zich niet willen aanpassen (de doelgroep zoals ik ze hierboven noemde, die dus status willen) moeten niet zeuren vind ik, die mensen hadden van tevoren beter na moeten denken.
 
Hier wil ik ook wel even op reageren.
Ik ben momenteel in verwachting van de derde. Toen we besloten dat we er nog wel eentje bij zouden willen, hebben we veel overwogen, maar niet de financiele kant. We hebben dat echt niet mee laten wegen. Natuurlijk hebben we alle babyspullen al, dus dat geeft geen extra kosten.
We hebben een normaal inkomen denk ik. Ik werk 16 uur per week in de zorg. Sinds we kinderen hebben werk ik alleen nog maar 's nachts (2 nachten per week)
Ik heb hier bewust voor gekozen, zodat ik overdag thuis bij de kids ben. Ik zou liever overdag werken, maar nu is dit de beste oplossing. Mensen zeggen tegen mij ook vaak zat : oh, dan heb je een lekker loon met al die onregelmatigheidstoeslagen. Maar als ik dan vraag of ze willen ruilen houden ze snel hun mond. Ik wil echt niet klagen, maar we moeten ook gewoon hard werken voor ons geld!
Mijn broers hebben allebei 4 kinderen, en hun vrouwen werken niet. Vergeleken bij hun hebben wij het wel wat breder, maar hun gaan ook wel gewoon op vakantie en heeben ook een auto.
Ik denk dat je op veel dingen zelf wel kunt bezuinigen. Ik koop echt niet in dure supermarkten en ook geen dure merkkleding. Als ik moeders bij school hoor praten over wat ze uitgeven aan kinderkleding: bijv. 50 EURO voor een broekje, dan denk ik: die zijn gek: over 3 maanden past het niet meer.
Ik weet echt wel wat het is om het minder te hebben, want toen we moesten trouwen waren we 19 en 20 jaar, ik had geen werk en m'n man verdiende toen 1200 gulden per maand. Als ik er aan terugdenk hoe ik toen rond kon komen, dan denk ik dat ik het straks ook wel ga redden met nog 'n derde erbij.
En sparen voor de kinderen doen we per kwartaal, als de kinderbijslag erbij komt dan word er meteen geld afgeschreven naar die spaarrekeningen, dus over 15 jaar kunnen ze als het goed gaat gewoon studeren.
Liefs Annemarie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan