Ik weet ook niet zo goed waar ik nu bij dat nieuwe forum moet kletsen, omdat daar allemaal verschillende onderwerpen zijn. Daarom nog maar even hier. Was de afgelopen periode erg misselijk en vandaag ineens bijna niet. Tsja, dat is voor een bangerik zoals ik niet goed! Ben ik meteen bang dat het niet goed gaat, maar heb nog wel pijnlijke borsten. Hebben degenen die ook misselijk zijn dat ook, dat het dan ineens weer minder is? De tijd gaat ook zoooo langzaam.... as. woensdag weer een echo...
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Augustus Moeders
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
En oja, bij de zwangerschap van mijn dochtertje heb ik zwangerschapsgym gedaan. Dacht dat dat nogal suf zou zijn, maar dat viel heel erg mee. Ligt ook aan degene die het geeft natuurlijk. Maar we kregen goede ontspanningsoefeningen en inderdaad ook de ademhalingsoefeningen zoals je die in de verschillende fasen van de bevalling moet gebruiken. Mijn dochtertje kwam 3 1/2 week te vroeg, dus ik heb niet heel veel lessen mee gemaakt, maar wat ik er van mee heb gekregen was echt nuttig tijdens de bevalling!
Hallo dames,
ik heb nog weinig zelf geschreven maar ik lees wel graag mee. Toch wil ik graag iets kwijt. Ik ben nu volgens de eerste dag van mijn laatste menstruatie in week 10, maar ik denk dat ik 9 weekjes ben. Maar goed dat hoor ik wel 26/1 bij de echo. Ik heb tot nu toe een hele nare zwangerschap. Het is mijn 1e en ik keek er al jaren naar uit. Ik ben in oktober aan mijn hart geopereerd en daarna gelijk zwanger geworden. Wij waren zo dankbaar voor dit wonder! Vanaf week 5 werd ik vreselijk misselijk, 24 uur per dag maar niet hoeven spugen. Nu word het volgens mij ietsje minder sinds enkele dagen. Toch voel ik me niet goed. Ik ben heel erg depressief. Ik wil niet meer aan baby's denken, word er doodmoe van. Ik vind het moeilijk dat mijn lichaam zo erg verandert, kon met 6 weken mijn eigen kleren al niet meer aan. De huisarts zei dat ik een hoop te verwerken heb door mijn operatie, zwangerschap en aankomende verhuizing in feb. Ik ben alleen zo bang dat ik mijn kindje nooit meer leuk ga vinden... Ik weet echt niet wat ik ermee aanmoet en kan verwachten. Heeft iemand tips voor mij?
Liefs Vlinder
ik heb nog weinig zelf geschreven maar ik lees wel graag mee. Toch wil ik graag iets kwijt. Ik ben nu volgens de eerste dag van mijn laatste menstruatie in week 10, maar ik denk dat ik 9 weekjes ben. Maar goed dat hoor ik wel 26/1 bij de echo. Ik heb tot nu toe een hele nare zwangerschap. Het is mijn 1e en ik keek er al jaren naar uit. Ik ben in oktober aan mijn hart geopereerd en daarna gelijk zwanger geworden. Wij waren zo dankbaar voor dit wonder! Vanaf week 5 werd ik vreselijk misselijk, 24 uur per dag maar niet hoeven spugen. Nu word het volgens mij ietsje minder sinds enkele dagen. Toch voel ik me niet goed. Ik ben heel erg depressief. Ik wil niet meer aan baby's denken, word er doodmoe van. Ik vind het moeilijk dat mijn lichaam zo erg verandert, kon met 6 weken mijn eigen kleren al niet meer aan. De huisarts zei dat ik een hoop te verwerken heb door mijn operatie, zwangerschap en aankomende verhuizing in feb. Ik ben alleen zo bang dat ik mijn kindje nooit meer leuk ga vinden... Ik weet echt niet wat ik ermee aanmoet en kan verwachten. Heeft iemand tips voor mij?
Liefs Vlinder
jeetje Vlinder dat is ook niet niks, een hartoperatie, zwager en verhuizen en dan ook nog zo beroerd.
Dat laatste herken ik wel, had ik bij de eerste niet. Hier heb ik dan ook meteen vanaf het begin van genoten en nu kost het me duidelijk meer moeite.
Ik denk wel dat het heel belangrijk is om je gevoelens in de gaten te houden en er ook over te praten. Het is een feit dat je wordt geacht blij te zijn met ee zwangerschap en ik denk dat je dat ook wel bent, maar er komt ook wel heel veel op je af en vergeet ook die hormonen niet. Hier heb ik nu ook meer last van dan bij Vera. Ik kan nu gewoon ineens in huilen uitbarste.
Dat je niets voelt voor je kleintje kan ook nog wel komen omdat het nog zo onwerkelijk is, als je je kleintje ziet e vooral straks voelt veranderd het denk ik wel.
Geef het tijd en geef jezelf tijd.
Als je meer specifieke tips of een hart onder de riem wil krijgen zou ik zeggen kom naar het aug. forum. onder de mamaclubs kun je die vinden. Kun je je eigen topic openen.
sterkte ermee
liefs daan
Dat laatste herken ik wel, had ik bij de eerste niet. Hier heb ik dan ook meteen vanaf het begin van genoten en nu kost het me duidelijk meer moeite.
Ik denk wel dat het heel belangrijk is om je gevoelens in de gaten te houden en er ook over te praten. Het is een feit dat je wordt geacht blij te zijn met ee zwangerschap en ik denk dat je dat ook wel bent, maar er komt ook wel heel veel op je af en vergeet ook die hormonen niet. Hier heb ik nu ook meer last van dan bij Vera. Ik kan nu gewoon ineens in huilen uitbarste.
Dat je niets voelt voor je kleintje kan ook nog wel komen omdat het nog zo onwerkelijk is, als je je kleintje ziet e vooral straks voelt veranderd het denk ik wel.
Geef het tijd en geef jezelf tijd.
Als je meer specifieke tips of een hart onder de riem wil krijgen zou ik zeggen kom naar het aug. forum. onder de mamaclubs kun je die vinden. Kun je je eigen topic openen.
sterkte ermee
liefs daan
Hoi Vlinder,
Ik heb net je verhaal gelezen, en deels herken ik het wel een beetje. Ookal was mijn situatie heel anders dan die van jou. Je maakt heftige tijden mee, en ik denk dat het daarom ook niet zo raar is dat je deze gevoelens krijgt.
In mijn geval werd ik onverwachts zwanger op 21-jarige leeftijd. Dit lag absoluut niet in de planning! Ik zag mijn hele leven al aan mij voorbij gaan. Kon niet meer doen wat mijn vriendinnen deden. En wat het alleen maar erger maakte was dat ik de eerste dikke 4 maanden super beroerd was. Elke dag misselijk en ook elke dag overgeven. Al met al kon ik dus zeker niet van mijn zwangerschap genieten. Ik vond het zelfs moeilijk als mensen mij feliciteerden. Ik vond het toen helemaal geen felicitatie waard, ik was er immers niet blij mee...
Totdat ik de 5 maanden bereikte. Ik begon me beter te voelen en steeds meer om me heen te kijken naar babyspulletjes. Hierdoor ging ik steeds meer toeleven naar de kleine, waardoor het allemaal veel leuker en werkelijker werd. Babykamertje uitzoeken, babydozen bestellen, enz. enz. En vooral het niet meer beroerd zijn, dat scheelt zo veel! Ook bij deze zwangerschap voel ik me weer belabberd, maar ik weet nu dat het overgaat..
Al met al was mijn situatie dus heel anders dan die van jou, maar wie weet geeft het je een beetje hoop, dat je naar alle waarschijnlijkheid over een tijdje heel anders tegen de dingen aan zal zien. Dat het echt leuker wordt. En tegen die tijd dat je de kleine in je armen mag houden, dan wil je niet meer anders..
Veel sterkte!
p.s. kom je verder kletsen bij de mamaclubs?
Ik heb net je verhaal gelezen, en deels herken ik het wel een beetje. Ookal was mijn situatie heel anders dan die van jou. Je maakt heftige tijden mee, en ik denk dat het daarom ook niet zo raar is dat je deze gevoelens krijgt.
In mijn geval werd ik onverwachts zwanger op 21-jarige leeftijd. Dit lag absoluut niet in de planning! Ik zag mijn hele leven al aan mij voorbij gaan. Kon niet meer doen wat mijn vriendinnen deden. En wat het alleen maar erger maakte was dat ik de eerste dikke 4 maanden super beroerd was. Elke dag misselijk en ook elke dag overgeven. Al met al kon ik dus zeker niet van mijn zwangerschap genieten. Ik vond het zelfs moeilijk als mensen mij feliciteerden. Ik vond het toen helemaal geen felicitatie waard, ik was er immers niet blij mee...
Totdat ik de 5 maanden bereikte. Ik begon me beter te voelen en steeds meer om me heen te kijken naar babyspulletjes. Hierdoor ging ik steeds meer toeleven naar de kleine, waardoor het allemaal veel leuker en werkelijker werd. Babykamertje uitzoeken, babydozen bestellen, enz. enz. En vooral het niet meer beroerd zijn, dat scheelt zo veel! Ook bij deze zwangerschap voel ik me weer belabberd, maar ik weet nu dat het overgaat..
Al met al was mijn situatie dus heel anders dan die van jou, maar wie weet geeft het je een beetje hoop, dat je naar alle waarschijnlijkheid over een tijdje heel anders tegen de dingen aan zal zien. Dat het echt leuker wordt. En tegen die tijd dat je de kleine in je armen mag houden, dan wil je niet meer anders..
Veel sterkte!
p.s. kom je verder kletsen bij de mamaclubs?
Dank je wel voor jullie lieve reacties. Het is al fijn om te horen dat je je niet als enige rot in je vel hoeft te voelen. Ik zal even een kijkje nemen bij de andere topics.
liefs Vlinder
liefs Vlinder
Hallo allemaal,
Ik kom me afmelden......
Begon te vloeien op de 21e, 23e 1ste echo maar wist al gevoelsmatig dat het niet goed zat. Het moeilijke was wel dat we nog het hartje hebben zien kloppen! Het vruchtje was erg klein en de verloskundige wilde ons dan ook geen valse hoop geven...
Het vloeien zette fors door en op 1ste kerstdag verloor ik het vruchtje (ons kindje, want zo voelde het echt.)
We kregen nog een vervolgecho om te kijken of alles weg was....en dat was zo.
We hebben een hele moeilijke tijd gehad en nog....
Hoop dat ik me snel weer kan aanmelden bij een andere zwangere forum.
Voor jullie allemaal, geniet van het mooie wondertje dat in je buik groeit!
Een gezonde zwangerschap gewenst
Liefs
Ik kom me afmelden......
Begon te vloeien op de 21e, 23e 1ste echo maar wist al gevoelsmatig dat het niet goed zat. Het moeilijke was wel dat we nog het hartje hebben zien kloppen! Het vruchtje was erg klein en de verloskundige wilde ons dan ook geen valse hoop geven...
Het vloeien zette fors door en op 1ste kerstdag verloor ik het vruchtje (ons kindje, want zo voelde het echt.)
We kregen nog een vervolgecho om te kijken of alles weg was....en dat was zo.
We hebben een hele moeilijke tijd gehad en nog....
Hoop dat ik me snel weer kan aanmelden bij een andere zwangere forum.
Voor jullie allemaal, geniet van het mooie wondertje dat in je buik groeit!
Een gezonde zwangerschap gewenst
Liefs
@ Kleintjeopkomst > balen, echt balen. Sterkte!
@ Vlinder en Mamafaja >Het doet mij ook goed om te horen dat het niet iedereen even makkelijk afgaat. Al is het nu voor mij ook al 3jr geleden.
Ik raakte onverwacht zwanger 21jr, zat in het laatste jaar van mijn hbo opl. en was met het afstuderen bezig. Moest gaan werken erbij want er moest een huis komen, woonde nog bij mijn ouders. Ik studeerde fulltime, werkte 4dgn per week. We hebben een huis gekocht, moest voor de bevalling afkomen, alle spullen moesten gekocht worden EN of het niet druk genoeg was, zouden wij eigenlijk in de zomer trouwen! DUS...
Afstudeerproject zsm afgerond, feb 06, apr 06 diploma gekregen...was dus al aan het werk 4dgn per week dat ging door, getrouwd in juni 06, kindje kwam te vroeg sept 06, helaas huis niet af en we hebben pas mid dec 06 kunnen verhuizen.
Ik heb van helemaal NIETS kunnen genieten, het ging maar door, ziek, zwak of misselijk zijn kon niet. Moest werken, moest afstuderen, huis moest er komen. Ik ben na de bevalling he-le-maal ingestort. Ik ben 2 mndn depressief geweest en heb zelfs eraan gedacht om de kleine het raam uit te gooien.
Gelukkig woonde we dus nog met zn 3en bij mn moeder op zolder, zij heeft mij laten huilen en vloeken want in al die tijd was ik maar door gegaan en heb geen moment aan mezelf gedacht. Zij heeft de zorg van mijn dochter volledig op zich genomen totdat ik helemaal beter was. Nu kan ik zeggen dat we dol gelukkig zijn met ons dochtertje en met de komst van nog een kleine.
tip: DENK AAN JEZELF praat vooral met mensen en geef dingen gewoon it handen als het niet gaat. schaam je niet en banjer er vooral niet mee door. Dat kan niet goed gaan. Succes
@ Vlinder en Mamafaja >Het doet mij ook goed om te horen dat het niet iedereen even makkelijk afgaat. Al is het nu voor mij ook al 3jr geleden.
Ik raakte onverwacht zwanger 21jr, zat in het laatste jaar van mijn hbo opl. en was met het afstuderen bezig. Moest gaan werken erbij want er moest een huis komen, woonde nog bij mijn ouders. Ik studeerde fulltime, werkte 4dgn per week. We hebben een huis gekocht, moest voor de bevalling afkomen, alle spullen moesten gekocht worden EN of het niet druk genoeg was, zouden wij eigenlijk in de zomer trouwen! DUS...
Afstudeerproject zsm afgerond, feb 06, apr 06 diploma gekregen...was dus al aan het werk 4dgn per week dat ging door, getrouwd in juni 06, kindje kwam te vroeg sept 06, helaas huis niet af en we hebben pas mid dec 06 kunnen verhuizen.
Ik heb van helemaal NIETS kunnen genieten, het ging maar door, ziek, zwak of misselijk zijn kon niet. Moest werken, moest afstuderen, huis moest er komen. Ik ben na de bevalling he-le-maal ingestort. Ik ben 2 mndn depressief geweest en heb zelfs eraan gedacht om de kleine het raam uit te gooien.
Gelukkig woonde we dus nog met zn 3en bij mn moeder op zolder, zij heeft mij laten huilen en vloeken want in al die tijd was ik maar door gegaan en heb geen moment aan mezelf gedacht. Zij heeft de zorg van mijn dochter volledig op zich genomen totdat ik helemaal beter was. Nu kan ik zeggen dat we dol gelukkig zijn met ons dochtertje en met de komst van nog een kleine.
tip: DENK AAN JEZELF praat vooral met mensen en geef dingen gewoon it handen als het niet gaat. schaam je niet en banjer er vooral niet mee door. Dat kan niet goed gaan. Succes