Tijdens mijn vorige bevalling vond ik het vervelend om te gaan liggen. Daarvoor had ik zittend heel goed mijn weeen opgevangen. Ik had het gevoel dat ik met liggen de controle kwijtraakte. Uiteindelijk stopte tijdens het persen de persweeen er helemaal mee en kreeg ik weeenopwekkers. Nu heb ik het idee om bij de komende bevalling een baarkruk te vragen. Wie heeft hier ervaring mee?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Baarkruk wel of niet
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ik vraag me eigenlijk af waarom je op je rug bent gaan liggen vorige keer, terwijl het zittend zo goed ging. En waarom ben je niet weer gaan zitten toen je merkte dat je de controle kwijt raakte? Tenzij er een dwingende medische reden is om op je rug te moeten liggen (en ik kan er zo snel geen bedenken behalve macht der gewoonte) kun je in principe elke houding aannemen. Het is jouw bevalling en jij moet je op je gemak voelen. Dus als dat zittend is, of op handen en knieen, dan kan dat gewoon.
In elk ziekenhuis is wel een baarkruk. Moderne verlosbedden hebben het als accescoire en het is in een handomdraai op het bed te monteren. Als je thuis bevalt overleg het even met je vk. Die krukken zijn nogal groot, en ik heb hem zelf ook niet altijd in de auto, domweg omdat er ook nog 3 kinderen, de hond en boodschappen in moeten. Onze praktijk leent de krukken meestal uit aan de vrouwen vanaf 38-39 weken.
kijk ook eens hier, http://www.cicli.nl/wat_is_geboorteplan.htm dan kun je je ghedachten bepalen en goed formuleren en het gesprek aangaan met je vk of gyn.
In elk ziekenhuis is wel een baarkruk. Moderne verlosbedden hebben het als accescoire en het is in een handomdraai op het bed te monteren. Als je thuis bevalt overleg het even met je vk. Die krukken zijn nogal groot, en ik heb hem zelf ook niet altijd in de auto, domweg omdat er ook nog 3 kinderen, de hond en boodschappen in moeten. Onze praktijk leent de krukken meestal uit aan de vrouwen vanaf 38-39 weken.
kijk ook eens hier, http://www.cicli.nl/wat_is_geboorteplan.htm dan kun je je ghedachten bepalen en goed formuleren en het gesprek aangaan met je vk of gyn.
Beste Susan,
Ik ben 17 augustus bevallen van de eerste, midden in de woonkamer, en op de baarkruk.
Liggend was bij mij een totale ramp, ik had gewoon geen gevoel om liggend te persen, toen heb ik het staand geprobeerd, dat was helemaal een ramp (en erg pijnlijk), uiteindelijk liep de verloskundige naar haar auto, en kwam ze terug met de baarkruk.
Het fijne was dat mn vriend achter me zat op een stoel, en ik tijdens het persen zijn benen kon gebruiken om mn eigen benen vast te houden klinkt een beetje raar maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel)
De verloskundige zat er naast op de grond en heeft me erg goed kunnen begeleiden.
Ik raad het dus iedereen aan.
Succes ermee, groetjes Jacky
Ik ben 17 augustus bevallen van de eerste, midden in de woonkamer, en op de baarkruk.
Liggend was bij mij een totale ramp, ik had gewoon geen gevoel om liggend te persen, toen heb ik het staand geprobeerd, dat was helemaal een ramp (en erg pijnlijk), uiteindelijk liep de verloskundige naar haar auto, en kwam ze terug met de baarkruk.
Het fijne was dat mn vriend achter me zat op een stoel, en ik tijdens het persen zijn benen kon gebruiken om mn eigen benen vast te houden klinkt een beetje raar maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel)
De verloskundige zat er naast op de grond en heeft me erg goed kunnen begeleiden.
Ik raad het dus iedereen aan.
Succes ermee, groetjes Jacky
De baarkruk is mij goed bevallen (leuke woordspeling). Ik ben thuis bevallen en lag in eerste instantie op bed. Toen ik persweeën kreeg heb ik eerst een tijd op bed geperst, maar dat ging totaal niet. "Ik perste niet de goede kant op", aldus de verloskundige. Ze stelde voor om het op de baarkruk te proberen en dat ging meteen een stuk beter. Je hebt de zwaartekracht mee, waardoor het kindje blijft "hangen" en niet na het persen een stukje terugschiet in het baringskanaal. Mijn man zat achter mij op een stoel en kon me goed ondersteunen, daar heb ik heel veel aan gehad. Het enige nadeel is misschien dat je partner het kindje niet geboren ziet worden, of je moet een spiegel gebruiken. In ons geval was dat niet zo erg, want mijn man kan slecht tegen bloed! O ja, nog één ding, ik zou nu al aangeven aan de verloskundige of gynaecoloog dat je graag op de baarkruk wilt bevallen. Dan kunnen ze ervoor zorgen dat die meteen bij de hand is.
Theorie en praktijk bij bevallen op een baarkruk, baarbeugel of door te hurken op de baarschelp.
Vanuit de antropologie weten we nu dat vrouwen van nature vertikaal blijven tijdens ontsluiting en baring. Tijdens normale, onbespiede bevallingen, scharrelt de vrouw rond tijdens de ontsluiting. Iets dat wij nu ook nog vaak zien in Europa bij thuisbevallingen waar weinig gestuurd wordt.
Ook tijdens het uitdrijven bevindt de vrouw zich buiten bed, zit niet per sé op een stoel of baarkruk. Staan of lopen, op iets steunen, mobiel zijn en de signalen van haar lichaam volgen zijn het normale bewegingspatroon tijdens normaal baren. Staand of vertikaal baren, zonder ‘actief’ persen is wetenschappelijk getoetst en blijkt ruim voldoende effectief. Het geeft vrouwen controle over de situatie en staan is minder belastend voor- en veroorzaakt minder iatrogene schade aan de bekkenbodem en het perineum en het doet minder pijn.
Actief en op commando meepersen geeft vaker ongewenste schade en blijkt helemaal niet nodig te zijn .
Een gezonde vrouw kan staan tijdens de baring.
Krijgt de vrouw staand of lopend ‘persdrang’ dan staat de schedel meestal op de bekkenbodem. Verhalen en beelden leren vrouwen in onze cultuur ‘dan ze vooral dan ‘moet’ gaan persen. Dat is geen effectief verwachtingspatroon. De fysiologische voortgang vertoont geforceerd persen niet! De overgang van ontsluiten naar uitdrijven is geleidelijk en deze transitie is zeer individueel en kent vele varianten. De vrouw moet letterlijk klaar zijn om te gaan baren.
Bij staan en lopen en het eigen gevoel volgen, zal de vrouw intuïtief de juiste houdingen aannemen en op het juiste moment ga1an uitdrijven. Zij zal doen wat bij de mate van indaling van de schedel van haar kind past. De vrouw is op haar eigen wijze actief, voelt zich betrokken. Sturing van buiten stoort vrouwen en haalt vrouwen uit de concentratie of flow.
Variëren van houding en het volgen van signalen van het eigen lichaam zorgen op natuurlijke wijze voor optimale benutting van de beschikbare ruimte in het bekken.
De vrouw zal haar heupgewrichten buigen of juist niet, afhankelijk van eigen lichaamsbouw, de bouw en de ligging van haar nog ongeboren kind en de mate van indaling van de schedel. Tijdens de laatst 10 minuten van de uitdrijving is plaatsnemen op een baarkruk, baarbeugel of gebruik van de baarschelp pas opportuun!!!!
Wanneer de foetale schedel op bekkenbodem staat en ruim zichtbaar is, zal de vrouw waarschijnlijk in diepe hurkzit gaan zitten. Alleen dan of bij stagnatie met een ruim zichtbare schedel, is hurken een juiste houding of interventie. De benige bekkenuitgang wordt bij diep hurken significant verwijd, de zitbeentjes worden naar buiten en naar voren verplaatst door veerwerking van de hamstringspieren. Dat vergroot de afstand tussen de spinae.
Dus wil je gewoon bevallen blijf dan vooral vertikaal en volg je intuïtie. Ga pas op in het allerlaatste stadium hurken en als je fijn vindt zitten.
Literatuur
Arnold D, de Dios Yapita J, Murphy-Lawless J. Oudshoorn C, Tito M. (1998). Workshops op de altiplana, Bolvia: La Paz, Oroure en de Titicaci regio. Nacer. Gedeeltelijk gepubliceerde gegevens van een antropologisch/linguïstische studie. Data verzameling dmv action research met traditionele vroedvrouwen. ILCA: La Paz.
Lebèfre Y (1995). Midwives without training. Practices and beliefs of traditional birth attendants in Africa, Asia and Latin America. Proefschrift. Universiteit van Groningen.
Murphy-Lawless J (1998). Reading birth and death: a history of obstetrical thinking. Cork: University Press.
Hallam C (2003). Building for better birth. Review of the NCT annual conference held in London on 13 June 2003. Midwives. 2003;6:9:382-83.
Koster Y (2002). ‘On hands and knees’ Toepassing van de knie elleboog houding door eerstelijns verloskundigen in Nederland bij een achterste plaatsing van de foetale schedel. Eindwerk aangeboden ter verkrijging van de graad van vroedvrouw. Academie jaar 2001-2002. Provinciale en Katholieke Hogeschool, Hasselt, België.
Keijzer – Landkroon M (2003). Het ballet van de uitdrijving. Een positie en een hulpmiddel. In reader workshop ‘Happy Birth’ 2005 – 2008. Epen: Midwifery Business.
Keijzer – Landkroon M (2003-2007). De baarschelpmethode. Voordrachten in de workshops ‘On hands and knees’ 2003 en 2004 en in de workshops ‘Happy Birth’ 2005 t/m 2007. Epen: Midwifery Business.
Byron A, Downe S (2005) Second stage of labour: challenging the use of directed pushing. Midwives. 2005;8:4:168-69.
Schaffer J I, Bloom S L, Casey BM, McIntire DD, Nihira MA, Leveno K J. (2005) A randomized trial of the effects of coached vs uncoached maternal pushing during the second stage of labor on the pelvic floor structure and function. American Journal of Obstetrics and Gynecology. 192(5):1692–96.
Roberts J, Hanson L (2007). Best practices in second stage labour care: maternal bearing down and positioning. Journal Midwifery Womens Health. 52(3):238-45.
Enkin e.a. (ed) (1996, 2000). A guide to effective care in pregnancy and childbirth. (1996), 2th edition, (2000) 3th edition. Oxfort: University press en www. maternitywise.org/guide’.
Walsh D (2007). Evidence-Based Care for Normal Labour and Birth. A guide for midwives. UK: Routledge:Taylor & Francis Group.
Fletcher G (2006). RCM ’campaign for normal birth’ and the NCT; helping women fight fear of chilthbirth. Midwives. 2006;9:2:63.
Oudshoorn C (2005). The art of midwifery. MIDIRS Midwifery Digest. Vol:15(4), Dec 2005, 461-68.
Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.
Ik vond het ook vreselijk om te liggen bij de eerste en nam me bij de tweede voor toch echt te gaan ziten. Maar helaas; dit mocht echt niet.
Ook bij de derde niet. Dit kwam omdat er dan teveel druk op mijn vagina zou komen, waardoor ik in zou scheuren. (ben ook bij alledrie ingeknipt)
Ik had ook 3 erg zware kinderen, dus kan het achteraf wel begrijpen.
Ook bij de derde niet. Dit kwam omdat er dan teveel druk op mijn vagina zou komen, waardoor ik in zou scheuren. (ben ook bij alledrie ingeknipt)
Ik had ook 3 erg zware kinderen, dus kan het achteraf wel begrijpen.
Ik ben gedeeltelijk op de baarkruk bevallen. Moest naar het ziekenhuis voor vacuum. Ben ingescheurd (op de kruk) en ingeknipt.
Als je weet dat je een groot kind krijgt moet je het niet doen. Zoals mij voorgangster zegt: te veel druk waardoor je inscheurt!
Daar had ik dus last van. En ik maart 2009 mag ik weer bevallen, maar niet op de baarkruk!
groetjes Maris
Als je weet dat je een groot kind krijgt moet je het niet doen. Zoals mij voorgangster zegt: te veel druk waardoor je inscheurt!
Daar had ik dus last van. En ik maart 2009 mag ik weer bevallen, maar niet op de baarkruk!
groetjes Maris
Misschien is op handen en knieen bevallen iets voor je. De druk verdeling is dan anders, je hebt minder kans op inscheuren en je ligt niet op je rug.