<p>Hoi dames!</p><p>Ik heb begin dit jaar hier een account aangemaakt omdat mijn vriend en ik plannen hadden om in mei 2020 aan onze kinderwens te beginnen. Door corona en onzekerheid met werk ed hebben we dit uitgesteld. Maar nu gaan we er toch voor! Ik heb zometeen een afspraak met de huisarts om een uitstrijkje te laten nemen en volgende maand gaat mijn koperspiraal eruit. Ik wou dit topic graag starten om ervaringen te delen met vrouwen die ook op dit punt staan of net gestaan hebben. Hoe ging het er bij jullie aan toe? Ik merk dat ik nog heel snel in de stress kan schieten en redelijk zenuwachtig ben bij het gedacht aan het feit dat we straks onbeschermd zijn. Ondanks dat is mijn kinderwens super groot en wil ik dit al twee jaar heel erg graag. Maar hoe excited ik ook ben, zoveel schrik heb ik ook voor het onbekende. </p><p>Hoe ervaren jullie dit?</p><p>Groetjes,</p><p>Kat</p>
Beginnen aan kinderwens
- Onderwerp starter Kat
- Startdatum
Hi! Ik ben 3,5 maand geleden bevallen en ik ben 23 jaar. Ik had precies hetzelfde. Wij hebben bewust gekozen voor een kindje maar wij hadden toen vastigheid.
Het moment dat ik drie maanden zwanger was viel al deze vastigheid weg door corona. Ik verloor mijn baan en mijn man moest keihard werken om de rekeningen te kunnen betalen. Nieuw werk vinden was moeilijk dus dat ging ook niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk heb ik mijn hele zwangerschap niet gewerkt en na de bevalling vond ik binnen een maand een nieuwe baan.
Met dit verhaal wil ik jou eigenlijk vertellen dat elk kind met een geluk op de wereld komt. Wij dachten alles op orde te hebben en toen BAM het coronavirus. Een kindje nemen moet vanuit je hart komen en je moet het meer dan alles willen en je partner ook. Je kan nooit garanderen dat alles helemaal goed blijft lopen. Je kan ook nooit voorspellen hoe het over drie maanden gaat zijn. Het enige dat ik weet, is dat alles goed komt zowel financieel als alle duizend andere dingen zolang je een goede en stabiele relatie hebt en er echt alles voor wil doen.
Het moment dat ik drie maanden zwanger was viel al deze vastigheid weg door corona. Ik verloor mijn baan en mijn man moest keihard werken om de rekeningen te kunnen betalen. Nieuw werk vinden was moeilijk dus dat ging ook niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk heb ik mijn hele zwangerschap niet gewerkt en na de bevalling vond ik binnen een maand een nieuwe baan.
Met dit verhaal wil ik jou eigenlijk vertellen dat elk kind met een geluk op de wereld komt. Wij dachten alles op orde te hebben en toen BAM het coronavirus. Een kindje nemen moet vanuit je hart komen en je moet het meer dan alles willen en je partner ook. Je kan nooit garanderen dat alles helemaal goed blijft lopen. Je kan ook nooit voorspellen hoe het over drie maanden gaat zijn. Het enige dat ik weet, is dat alles goed komt zowel financieel als alle duizend andere dingen zolang je een goede en stabiele relatie hebt en er echt alles voor wil doen.
Ik wil trouwens niet naief overkomen. Het is zeker niet makkelijk soms en ik heb ook vaak dagen gehad dat ik dacht: mijn hemel waar zijn we aan begonnen. Maar ik kan je vertellen dat zodra je je kindje voelt, het moedergevoel groeit en je alles zal doen om alles op orde te krijgen. En als ik je 1 ding kan meegeven: pieker niet teveel over de toekomst want niemand zal ooit alles op orde hebben. Althans, ik denk niet dat ik ooit alles op orde zal hebben haha.
Ten eerste wil ik jullie heel geel geluk wensen! Ik ben nu 5 weken zwanger. Ik ben 3 maanden geleden gestopt met de pil en ik ben na drie weken ongesteld geworden. Ik ben sinds dien gelijk regelmatig ongesteld geweest. Al twee keer geluk. Afgelopen dinsdag was mijn zwangerschaps test positief! Het was even een shock (nu enorm gelukkig)! Dit omdat ik weet dat het kan gebeuren maar meestal doen stellen er langer over. Ik ben mij gelukkig zeker bewust van het geluk dat ik heb. Mijn tip is sowieso om de app FLO te downloaden. Hierin kan je je menstruatie bijhouden. Dit had ik met de gedachten gedaan voor als het niet mocht lukken.
Ik wens je alle geluk. Als het komt dan komt het!
Ik wens je alle geluk. Als het komt dan komt het!
Ik wou in 2018 heel graag een kindje. Heb wel flink wat moeten praten om me man zover te krijgen, hij heeft van een vorig huwelijk een dochter en die relatie ging voorbij toen zij net 1 was, dus bij hem zat de angst dat dit weer ging gebeuren.
In sep 18 ging me spiraal eruit, ik was zo blij! Na gezeur 2 HA en een gyn verder was deze er eindelijk uit ? en na 2 maanden was het raak. Helaas werdt dit een mk. Dat was de omslag van me man hij wou ervoor wel al hoor maar nu zat er geen angst meer achter. Ik werd wat geobsedeerd, want wanneer mocht het weer zover zijn. Ik was met van alles bezig, tempen, ovu testen, afscheiding checken, cervix voelen en ga maar door. 4 maanden later was ik zwanger van me zoontje. En dit alleen lmdat ik met alles stopte en alleen nog me temp opnam. Dus loslaten hoe moeilijk het ook is, is echt een belangrijke factor.
Ik was eigenlijk helemaal niet bang en keek er naar uit. Ik dacht wel is "hoe gaan we dit doen met school van me dochter en dan een baby" maar alles is goed gekomen.
Ik zeg eerlijk het eerste jaar is zwaar! Je slaapt slecht ? heel veel zorgen om gewoon alles. Nu moetbik wel zeggen wij hadden een gevalletje dat we een week in het zkh moesten blijven en toen kwam de reflux en huilen. 7 maanden op me geslapen en overdag gedragen in een draagdoek. Ik weet ook dat het heel anders kan zijn hoor! Maar het eerste jaar ia qua slaap gewoon ruk haha.
Overigens hebben wij werk enzo niet laten bepalen wel of niet te doen. Vast contract of niet zo gooien je er toch wel uit als ze willen.
Nu zijn we bezig voor een 2e (ronde 2) en ik moet zeggen dat ik af en toe denk. "Oh god, doen we dit echt?!" "Hoe moet dat straks met 3" maar goed je past je snel genoeg aan en verzint wel iets wat werkt. Er is ook nog een kans dat ik evt een opleiding ga doen in zwangerschap
In sep 18 ging me spiraal eruit, ik was zo blij! Na gezeur 2 HA en een gyn verder was deze er eindelijk uit ? en na 2 maanden was het raak. Helaas werdt dit een mk. Dat was de omslag van me man hij wou ervoor wel al hoor maar nu zat er geen angst meer achter. Ik werd wat geobsedeerd, want wanneer mocht het weer zover zijn. Ik was met van alles bezig, tempen, ovu testen, afscheiding checken, cervix voelen en ga maar door. 4 maanden later was ik zwanger van me zoontje. En dit alleen lmdat ik met alles stopte en alleen nog me temp opnam. Dus loslaten hoe moeilijk het ook is, is echt een belangrijke factor.
Ik was eigenlijk helemaal niet bang en keek er naar uit. Ik dacht wel is "hoe gaan we dit doen met school van me dochter en dan een baby" maar alles is goed gekomen.
Ik zeg eerlijk het eerste jaar is zwaar! Je slaapt slecht ? heel veel zorgen om gewoon alles. Nu moetbik wel zeggen wij hadden een gevalletje dat we een week in het zkh moesten blijven en toen kwam de reflux en huilen. 7 maanden op me geslapen en overdag gedragen in een draagdoek. Ik weet ook dat het heel anders kan zijn hoor! Maar het eerste jaar ia qua slaap gewoon ruk haha.
Overigens hebben wij werk enzo niet laten bepalen wel of niet te doen. Vast contract of niet zo gooien je er toch wel uit als ze willen.
Nu zijn we bezig voor een 2e (ronde 2) en ik moet zeggen dat ik af en toe denk. "Oh god, doen we dit echt?!" "Hoe moet dat straks met 3" maar goed je past je snel genoeg aan en verzint wel iets wat werkt. Er is ook nog een kans dat ik evt een opleiding ga doen in zwangerschap
@Sumi, Bedankt voor de bemoedigende woorden en proficiat met je baby! Het is bij ons niet zozeer een financiële onzekerheid dat meespeelt maar eerder de stress van het niet weten of mijn vriend zijn job kon behouden of niet. Ik ben een stresskip en voelde me niet geheel happy in die onzekere periode. Nu is het nog steeds onzeker maar we willen ons er niet meer door laten tegenhouden. De ‘schrik’ zit hem nu gewoon in het spannende van er daadwerkelijk voor gaan. Hoe gek ook want we praten er al twee jaar heel vaak over en mijn vriend gaf nu zelf aan om eindelijk die spiraal te laten verwijderen.
@Chim, Dankjewel en jij proficiat met je zwangerschap! Zo spannend! Ik gebruik al 1.5j de app clue om alles in bij te houden. Vermoed dat deze op dezelfde manier als FLO werkt. Heb me niet zo verdiept in al die apps maar ik weet gelukkig al wel heel goed wanneer ik mijn eisprong moet krijgen, mijn menstruatie was ook gelijk regelmatig toen ik pas het koperspiraaltje had (had eerder 13j de pil genomen).
@Feyre, haha bedankt voor je eerlijkheid ? en succes! Het werk bepaald het niet zozeer, ik heb een vast contract in een team dat voornamelijk uit vrouwen bestaat, daar maak ik me geen zorgen over. En moest het toch zo zijn, ik wil al lang een eigen zaak beginnen. Dan is dat mooi een duwtje in de rug. De twijfel had eerder te maken met de stress dat al die onzekerheid met zich meebracht. Mijn vriend wou nog even wachten omdat het nu met corona moeilijk is in zijn sector maar het begint hem ook eindelijk door te dringen dat het leven gewoon doorgaat. Dat “oh god, gaan we dit echt doen?!”-gevoel hebben we nu heel hard. We lopen al de hele dag als twee kippen zonder kop door het huis. Ik kijk er enorm naar uit maar die wens was eerder heel emotioneel beladen (eerder gedreven door rammelende eierstokken), van ik wil het en ik wil het nu. En nu neem ik gewoon net wat meer tijd om er rationeel naar te kijken. Ach het komt wel goed, we vinden het gewoon heel spannend.
@Chim, Dankjewel en jij proficiat met je zwangerschap! Zo spannend! Ik gebruik al 1.5j de app clue om alles in bij te houden. Vermoed dat deze op dezelfde manier als FLO werkt. Heb me niet zo verdiept in al die apps maar ik weet gelukkig al wel heel goed wanneer ik mijn eisprong moet krijgen, mijn menstruatie was ook gelijk regelmatig toen ik pas het koperspiraaltje had (had eerder 13j de pil genomen).
@Feyre, haha bedankt voor je eerlijkheid ? en succes! Het werk bepaald het niet zozeer, ik heb een vast contract in een team dat voornamelijk uit vrouwen bestaat, daar maak ik me geen zorgen over. En moest het toch zo zijn, ik wil al lang een eigen zaak beginnen. Dan is dat mooi een duwtje in de rug. De twijfel had eerder te maken met de stress dat al die onzekerheid met zich meebracht. Mijn vriend wou nog even wachten omdat het nu met corona moeilijk is in zijn sector maar het begint hem ook eindelijk door te dringen dat het leven gewoon doorgaat. Dat “oh god, gaan we dit echt doen?!”-gevoel hebben we nu heel hard. We lopen al de hele dag als twee kippen zonder kop door het huis. Ik kijk er enorm naar uit maar die wens was eerder heel emotioneel beladen (eerder gedreven door rammelende eierstokken), van ik wil het en ik wil het nu. En nu neem ik gewoon net wat meer tijd om er rationeel naar te kijken. Ach het komt wel goed, we vinden het gewoon heel spannend.
en spannend is het zeker en dat mag ook echt! het is ook allemaal onzeker, maar helaas kan ik je niet vertellen hoe deze ervaring voor jullie zal zijn. voor iedereen is het anders en elke baby is anders xD ik ben met 3 andere meiden rondom zelfde data bevallen en echt elk kindje is zo anders. waar de mijne niet sliep of max een half uur sliep de ander die ene week ouder is als mijn zoontje al dik 2 uur per slaapje xD. laat het bezinken en praat er met elkaar veel over, dat is het beste wat je kunt doen en laat je goed informeren 
Ik en mijn vriend hadden beslist om te proberen voor een kindje vanaf deze zomer . Sindsdien heb ik heel wat emotionele momenten gehad. De stress van wow we doen dit echt naar de teleurstelling te horen te krijgen dat ik geen eisprong had ... Nu eindelijk een paar bloedtesten en doktersbezoeken later heb ik na 5 maanden eindelijk een menstruatie gehad. Nu hopen we op een regelmatige cyclus. Zonder anticonceptie is op emotioneel vlak wel erg zwaar voor mij . Ook omdat ik al veeel langer dan mijn vriend een kinderwens heb. Ik hoop dat alles soepel verloopt voor jou en je vriend !