Ben ik nu zo'n rare?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn verhaaltje past niet echt onder een kopje, en aangezien toch veel om geld gaat schrijf ik het hier.
Mijn man en ik zijn beiden 27, en we zouden graag onze liefde bekronen met een kindje. Toen ik jonger was droomde ik al van een kind, nu word dat gevoel bij ons allebei  sterker. We waren bijna met de pil gestopt,  tot het ons handiger leek om te wachten tot na  de twee 'grote' kosten die aan ons huis moeten gebeuren.  Ondertussen bedenk ik  allemaal dingen die als een grijze wolk boven mijn keuze hangt. Op zich zitten we financieel wel goed. Maar...  We gaan er niet vanuit, maar het kán dat we vrij snel zwanger zijn. Het is niet te verwachten, maar stel dat ik vanaf het begin van de zwangerschap thuis moet zitten dan redden we het financieel net en gaat ons spaargeld er snel door. (In het jaar dat ik zwanger zal zijn willen we onze hypotheek nog hoog afbetalen, dan hebben we dat al gehad, en daarna willen we de aflos tijdelijk  wat verlagen). Kunnen wij uberhaupt  tegen die enorme verandering die een kind teweeg brengt? Wat aan deze twijfel meespeelt is dat we aan het begin van dit jaar (bot gezegd) niet eens in staat waren om een hond te houden.  Mijn man krijgt over een maand of 4 een andere baan en daarmee andere uren. Ik  ben verpleegkundige en draai onregelmatige uren. Mijn ouders willen dolgraag oppassen maar wonen in NL 2,5 uur rijden van hier (ik in Belgie), mijn schoonouders willen zich niet laten vastpinnen door vaste oppasdagen en kunnen dat door omstandigheden ook niet aan. Kan ik een flexibele  oppasmoeder/creche vinden bij ons in de buurt (ik ben afhankelijk van mijn fiets), en is dat betaalbaar? Ik wil graag wat minder gaan werken de eerste  3 jaar, kán dat financieel? Enz, enz...
Onze buren hebben een zoontje van bijna 1 jaar. 's ochtends om 07.30 rijden ze allebei naar hun werk, hij neemt zijn zoon mee naar de creche en 's avonds als hij terug komt komt het zoontje weer mee terug. Ik weet niet of ik dat zo kan en wil. Maar ik zal misschien wel moeten?  
Om mij heen hoor ik bijv. een collega die vind dat ze er klaar voor is om een kind te krijgen en hopsa  ze stopt met de pil. Ben ik  nu een rare door mij van tevoren zoveel zorgen te maken?  Ik word er moe van om altijd maar verstandig te zijn en te wachten en uit te stellen. Als ik verstandig nadenk dan denk ik dat we het zeker  zullen redden
Ben ik nu zo'n rare door mij over vanalles zorgen te maken, of hebben meer mensen dat? Is dat terecht of moet ik me niet zo aanstellen? Moeten we ons maar in het diepe gooien? (Of klink ik nu zo dat iedereen denkt; begin alsjeblieft nooit aan een kind...) Ik ben van plan om  per 1 januari te stoppen met de pil, zodat we de grote kosten (nu even) gehad hebben en ondertussen nog wat meer te sparen.
Groetjes, Esther.
 
Hi,

Lastig om hier antwoord op te geven. Ik had je berichtje gisterenavond al gelezen, maar wist niet wat ik er mee aan moest. Ik zou toch eerst uit gaan zoeken hoe je het financieel kan redden. Want dat is toch je grootste zorg. Wat gaat kinderopvang kosten, hoeveel gaat je kind je kosten (misschien kan je hierop antwoord vinden bij het Nibud, nederlandse site). Je hebt nog zo veel twijfels en geloof me, dat wordt tijdens de zwangerschap erger (dan komen de twijfels weer terug, want dan is het kindje al onderweg).

Ik ben zelf een overtuigde huismoeder en ik heb er  heel veel moeite mee om mijn kinderen uit handen te geven. Ik ben blij dat wij onze financiele zaken goed op een rijtje hebben en dat ik ook gewoon thuis kan blijven. Mijn zus is echter een ander persoon, zij moet werken om zich gelukkig te voelen (drie dagen in de week). Maar als je moet werken om het te kunnen bolwerken lijkt het me helemaal lastig. Je hebt dan geen keuze. Als er iets tegenzit, kan je eigenlijk geen kant meer op. Probeer toch een reserve op te bouwen! Tuurlijk er zijn genoeg bijstandsmoeders die het ook redden, dus als je het echt wilt, moet je er voor gaan.
Sterkte met je beslissing!
 
Hallo meiden,
Ik ben zwanger van onze 1e en ben nu 8 weken en 1 dag.
Financieel redden we het maar een vette spaarrekening is er niet.
Beide zijn we net een half jaar klaar met onze opleiding, en me vriend (binnenkort me man) heeft een vaste aanstelling, en ik een jaar contract die verloopt een maand voordat ik met zwangerschapsverlof zou moeten gaan, dus is het nog de vraag wat doet me werk???? Ik werk er 3 dagen in de week.
Wij zijn verder van plan het kind 1 dag naar de creche te doen en me vriend neemt 1 vaste vrije dag en 1 dag naar oma.
We gaan over 5 weken trouwen en zien allemaal wel hoe het gaat lopen. Onze liefde voor elkaar en de liefde voor een kind overheerst alles. Dan maar 1x per jaar op vakantie en normaal met het geld om gaan, dan alles van mega dure merken te kopen en met geld te smijten.
Ik zou zeggen kijk hoe groot is je liefde voor een kind om evt andere dingen te moeten laten vallen. En trek daar je conclussie uit.
succes Desiree 8,1 week
april moeder
 
Hai,

Dat is toch een iets andere situatie lijkt mij. Jij hebt je kinderopvang al geregeld, weet al dat je het met drie dagen werken financieel ook redt. Uit het andere verhaal maak ik op dat dat allemaal nog niet zeker is en dat de kinderopvang ook nog een groot vraagteken is, verder net een huis gekocht met hoge startaflossing. Ik neem aan dat zij niet voor niets zoveel onzekerheden en twijfels heeft. Eén dag creche is nog wel te overzien, zelfs als de kleine het er niet echt naar z'n zin heeft.... Je man en je (schoon)ouders is natuurlijk wel heel erg vertrouwd. Maar ook dat heeft zij niet. Daarom heb ik geadviseerd toch nog maar wat reserve op te bouwen, als het dan tegen zit, kan je tijd nemen om naar een oplossing te zoeken. (onbetaald verlof, ouderschapsverlof o.i.d.). Lijkt me gewoon een moeilijke beslissing. Dat je luxe inlevert om wel een kind te kunnen hebben, lijkt me logisch. Kind hoeft niet het duurste van het duurste te hebben, en wij als ouders ook niet. Ik denk dat zij dat ook wel zo ziet.
 
Hoi ester,

tja een moeilijke beslissing als je inderdaad die zekerheid wil houden. Ik kan je nu zeggen, nu ik mama ben van een zoontje van 1 jaar en 8 maanden en zwanger van de 2e, dat ik absoluut geen sptij heb van mijn beslissing. MIjn man en ik waren 22 toen we trouwde en 1 maand later was ik zwanger. We vonden het hebben van een kind een verreiking van onze relatie en de trouw plannen waren eral en dat was voor ons het belangrijkste. Ik kan je zeggen dat je je plannen/eissen sterk bijsteld als je eenmaal een kindje hebt. Je bent zelf veel sneller tevreden met wat je hebt, en ja de centen gaan hard en allereerst naar de kindjes, maar je krijgt er zoveel voor terug en ik zou het absoluut niet anders doen als ik de mogelijkheid heb. WIj wisten dat we op 23 jarige leeftijd, toen de 1e er was, dat we met inkomen en loopbaan nog wel erg zouden stijgen. Ik werk 2 dagen en sebastiaan gaat 2 dagen naar het kinderdagverblijf. Een hele kostenpost maar hij leert er ernorm veel en vind het er erg leuk en ook de 2e gaat straks naar het dagverblijf. Voor mij is 2 dagen werken genoeg en zorgt net even voor de krentjes in de pap. Met 1 inkomen zouden we die ook wel hebben maar het is net even wat makkelijker. Straks met de 2e stijgen de kosten van het dagverblijf wel en ga ik ook kijken of het nog wel aantrekkelijk is om te blijven werken, maar tot nu toe is het werken met toch goed bevallen.

Succes met je keuze en ik raad je aan toch niet te lang te wachten met je keuze, zeker als je weet dat je kinderen wil, omdat het tegenwoordig niet zo natuurlijk is om snel zwanger te zijn.

Groetjes carreen
mama van sebastiaan 1 jaar 8 mnd en 35 wkn 1dg zwanger 2e
 
Hoihoi!

Ik begrijp je twijfels volkomen! Mijn man en ik hebben ook een hele tijd 'uitgesteld' omdat we vonden dat we er financieel beter bij moesten zitten als dat we zaten.....En toen? Toen was ik zwanger, wat vrij vlot gebeurde en toen vielen alsnog al onze plannen in het water! Eerst raakte ik mijn baan kwijt, vlak na mijn zwangerschapsverlof  en heb ik ruim een jaar thuis gezeten. Ik kon toen eindelijk een tijdelijke (4 maanden) baan ergens krijgen en net toen ik daar begon raakte mijn man zijn baan kwijt!! We hadden het zo mooi uitgedacht! En we werden even heel hard met onze neus op de feiten gedrukt: je kunt niet alles plannen! ik vind zelf dat als jullie er allebei echt aan toe zijn, gevoelsmatig, dan kun je er beter gewoon voor gaan! Klinkt misschien heel suf, maar de meeste 'problemen' die je tegenkomt als je eenmaal een kindje hebt, los je onderweg 'vanzelf' op....Ik heb het krijgen van mijn zoontje als een enorme verrijking van mijn leven ervaren, ondanks dat we het financieel even zwaar hebben....Je kunt wel eeuwig wachten en uitstellen, maar het perfecte moment komt toch nooit!!  
 
hoi,
ik ben ook een belgische moeder en toen ik 28 was werd ik onverwachts zwanger
(ik had al wel een relatie van byna tien jaar)en we hebben echt nachtenlang zitten praten over HET onderwerp en wat we ermee wilden of juist niet..
het rare was dat we er nooit echt over gepraat hadden,wel eens gelachen over "ai; ben overtyd,misschien binnenkort wel getrippel van kindervoetje.."maar daar hield het op.
nu werkten wy allebei altyd alleen interim en een huis kopen zat er voor ons niet in en we moesten toen zeker verhuizen (woonden veel te klein en was slecht te verwarmen)
we besloten hem te houden en wilden weten hoever ik al was,
ik  was al 8 weken en op 10 weken was de nekplooimeting,toen bleek dat ik verhoogde kans had op een kind met mongolisme.moest ik 6 weken wachten voor er een vruchtwaterpunktie werd uitgevoerd(mét kans op spontane miskraam)
gelukkig bleek alles perfekt en eind okober word myn oudste al drie!
ik heb hem (en zyn broertje van 6 maanden) byna zelfstandig opgevoed,myn ouders wonen op een half uur ryden en werken nog allebei...
de oudste is wel een paar keer by een onthaalmoeder geweest,dat is in belgie een opvangouder die voor een bepaald maximum kinderen zorgt in het gezinsgebeuren.
hy vond het er niet fyn,wilde er na de eerste keren vrolyk de deur voor zyn vaders neus dicht te gooien,opeens absoluut niet meer binnen,begon echt hard te huilen en dat doet hy echt nooit!!(zelfs niet na hele lelyke valparty)
maar die vrouw had 2 kleine hondjes(is eigenlyk verboden ) en naar myn gevoel teweinig ruimte dus daarmee zyn we gestopt,maar voor de prys hoef je het niet te laten in belgië want ik (was wel werkeloos toen) betaalde 1,5 euro per dag,je moet eens kyken op site kindengezin.be daar staan adressen over heel belgië.
het word wel een heel verhaal zo,even nog snel dan,
ik bedoelde eigenlyk ik ben ook een planner en geloof me de tweede zwangerschap en bevalling waren heeel anders en veeel beter omdat ik zelf beter wist wat me te wachten stond en nog meer vooraf had ingeschat!
ik vind dat je er wel goed aan doet om erover te praten maar geldzaken,vind ik
zyn echt niet het allerbelangrykste,je krygt zoveel spulletjes en je hebt eigenlyk echt heel weinig nodig,wy kochten een bedje(100 euro)en een box(100)   en voor elk een matrasje (30),en zes hemdjes en pyama's en we kregen de rest grotendeels(kinderstoel en buggy als grootste) en er zyn zoveel goeie tweedehandsspulletjes!
ach,ik hoop maar dat het je gerust stelt!
groetjes en laat nog eens wat van je horen!
 
Dag Ester Belgie en mama van 2 zonen....

Eigenlijk wil ik jullie vragen waar jullie in Belgie wonen, dacht namelijk dat ik de enige van over de grens ben, maar dat is dus niet het geval.
Tot gauw, en heb je al een besluit genomen?? Succes ik zou zeggen ga ervoor!!!
Groetjes, Romy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan