Hoi,
Ook ik vind je geen rare, maar heel verstandig. Ik heb precies hetzelfde als jou gedaan, nagedacht wat ik wil als de kleine er is, en of het betaalbaar is.
Er zijn mensen die van mening zijn dat je je niet druk moet maken en gewoon ervoor gaan, ondanks de omstandigheden. Die mening deel ik niet.
Ik heb altijd al gezegd dat ik thuis wilde zijn bij mijn kinderen en geloof dat een baby onder de twee jaar echt individuele opvang nodig heeft, dus of bij zijn ouders, of bij een opvangouder, of grootouder of whatever. Dat is iets wat ik voormezelf belangrijk vindt, zonder te oordelen over wat anderen besluiten.
En dan nog, zoweinig mogelijk dagen, dus maw, of parttime gaan werken, waardoor je inkomen zakt, of helemaal thuis blijven. Dus in mijn geval wist ik wat ik wilde, en kon ik zo uitrekenen of we het kunnen betalen.
In jouw situatie, je bent 27, nog erg jong, als je nu bijvoorbeeld plant nog drie jaar je zaakjes te regelen, je hebt nooit ALLES voor mekaar, geloof me, anders blijf je uitstellen. Maar als je weet dat jullie nu met bepaalde grote veranderingen bezig zijn, dan vind ik het onverstandig om te besluiten met de pil te stoppen, zeker ook omdat je er onzeker over bent. Die onzekerheid is er voor een reden, dus je moet ook naar je eigen instinct luisteren. Ergens diep in je weet je dat het onverstandig is. Ik snap ook wel dat soms de kinderwens zo groot kan zijn dat een mens vergeet zijn verstand te laten spreken.
Ik vind het de normaalste zaak van de wereld dat je er echt over nadenkt en het beredeneert, zeker in de omstandigheden waarin jullie zitten nu.
Succes en sterkte met je beslissing,
Jo
