bevallingsverhalen

A

Anoniem

Guest
hee mamas

ben benieuwd hoe jullie de bevalling hebben ervaren?

hoe lang duurde het?
wie was er bij?
viel het mee of tegen?
wat dacht je ervoor, tijdens en er na?

het eerste moment met de kleine?

thuis of in het ziekenhuis?
 
hoi

ik liep al een week in het ziekenhuis voor te weinig vruchtwater. zou op vrijdag weer een echo krijgen voor controle en als het dan weer minder was zou ik ingeleid worden.
op donderdagavond kreeg ik lichte weeen dat ging de hele nacht door vrijdag morgen naar het ziekenhuis we waren er om 6 uur   weer aan ctg en om half 8 kwamen ze voor controle ik had 2 cm ontsluiting. ze zouden overleggen ivm teweinig vruchtwater om 8 uur kreeg ik infuus nou toen kreeg ik meteen een weeenstorm om kwart over 12 riep ik ik moet persen en inderdaad ik had al 10cm wat ze niet konden geloven. anderhalf uur liggen persen voor niks linsey kwam niet vooruit. ze was een sterrekijker.
toen werd het een keizersnee.
bij de weeen was natuurlijk mijn man, en een verpleegkundige en een arts in opleiding. later bij het persen is de gynaecoloog erbij gekomen en uiteindelijk bij de keizersnee liepen er zoveel rond dat ik niet eens weet wie het allemaal waren.
ik heb er nooit moeite mee gehad dat het een keizersnee is geworden.

groetjes danielle mv linsey 10-11-2006
 
Ik voelde me 's morgens niet lekker. Beetje buikpijn, maar was de dag ervoor ook wat aan de diaree, dus maakte me niet echt zorgen. Op aandringen van mijn vriend een afspraak gemaakt bij de dokter. Toen ik mijn bed uit stapte om daarheen te gaan braken mijn vliezen. Hierna heb ik 1,5 uur op de verloskundige liggen wachten. Toen ze er was was Anne er binnen 10 minuten. Ze is om 12.50 geboren, met een bevalling van 1 uur en 40 minuten. Ze was precies 2 weken te vroeg.  
Het viel mij heel erg mee. Het heeft absoluut geen pijn gedaan, alleen dat wachten op de verloskundige duurde wel heel erg lang. Wat er na de geboorte allemaal is gebeurd weet ik niet meer, dus dan wel weer een nadeel van zo'n snelle bevalling.

Groetjes,
Natasja en Anne (29 november 2006)
 
hoi

ik was uitgerekend op 25-10-2006
maar om die dag niks, maar wachten en wachten maar dan eindelijk
op 1-11-06 om 19 uur begonnen de weeen, eindelijk, die 8 dagen duurden langer dan 9 maanden zwanger,
wij zijn in het ziekenhuis bevallen, dus dan om 3 uur snachts naar het ziekenhuis want al heel lang en regemalig weeen,
daar aangekomen nog maar 2 cm, dan om 7 uur vliezen gebroken omdat het rapper zou gaan, de pijn niet meer houbaar maar nog 2 uur gewacht, rond 9 uur kwan de gyn. die dacht dat het wel bijna tijd ging zijn, maar nee hoor
nog maar 3 cm, de moet zakt me in de schoen,
toen het ik een ruggeprik gekregen en weeopwekkers,
dan nog lang wachten en om half 1 mocht ik beginnen persen
onze zoon is met de vacuumgeboren en op 2-11-2006 hij woog 3kg760
en is genaamd Ash
de bevalling van 17 uur was ik zo vergeten, maar bij de volgende beval ik lekker thuis op mijn gemak en breken ze mijn vliezen niet.

groetjes tess
 
zo dat is snel!

mijn bevalling duurde 24 uur
rond 18 uur begonnen de weeen zijn we nog laaste boodschappen gaan doen
rond acht verloskundige gebeld om dit te melden
rond tien uur kwam verloskundige kijken pas 2cm
3 uur 5cm
12uur 8cm
15 uur 9cm
16:10 persen begint
17:20 noa geboren!!!!

de bevalling viel ontzettend mee bijna geen pijn gehad alleen het laaste uurtje, de laatse cm deed heel veel pijn.

het persen vond ik heel bizar, wat een oerkracht!!
er kwamen hele rara geluiden uit mij!! haha
ik kon er zelf toen ook om lachen tussen het persen had ik de slappe lach
gelijk toen hij eruit was wilde ik nog meer kinderen
terwijl in dat ene uur dacht ik dat ik dood ging en zei ik nog tegen mijn vriend bestel alvast maar een kist haha

nou ik heb het overleeft

en het kleine wondertje zit nu naar me te lachen...
 
op 28 dec verloskundige om 8 uur sávond liep al 8 dagen overtijd toen vroeg ze of ik gestript wilde worden en natuurlijk ik wilde er vanaf dus gestript en bleek ik al  2 cm ontsluiting te hebben [niks van gemerkt] toen naar huis nog even gepoetst en lekke naar bed voor korte duur om drie uur werd ik wakker het rommelde in mijn buik toen ben ik eruit gegaan om vier uur ben ik in bad gegaan toen werd het wel wat heftiger om half 5 uit bad en mijn vriend wakker gemaakt en de vk gebelt die wilde niet komen maar ik zij dat ze moest komen en toen kwam ze had ik 5 cm dus ging ze weer weg en zou rond 10 uur terug komen ze zij bij een 1ste gaat het niet zo snel en we moesten bellen als mijn vliezen zouden breken en het niet helder was nou om half 8 braken mijn vliezen en het was groen gelijk gebelt en toen ze kwam had ik volledige ontsluiting mocht persen maar dat schoot niet op hij zakte niet verder dus om negen uur naar het zh daar aan de ctg en een echo inmiddels was het 11 uur toen ze zagen dat de beeb verkeerd lag aangezichts ligging toen de vacuum en meneer was er om 11.54 ik denk dat`als die niet zo ver was ingedaalt dat ik een keizersnede had gakregen maar dat weet ik niet  
op zich best snel denk ik voor een eerste maar ik heb zo lang moeten persen ik was echt kapot en toen werd ik pas om 3 uur gehecht het was druk
 
ow ja ik zou het zo nog tien keer doen ondanks de rug weeen maar ik hoef geen tien kinderen dus we houden het maar bij twee als we er nog een mogen krijgen
 
Hoi,

Ik had gehoopt op een thuisbevalling. Dat pakte anders uit, want de vliezen braken en er kwamen maar geen weeën. De volgende dag dus naar het ziekenhuis om de weeën op te wekken. Die kwamen om de twee a drie minuten en waren behoorlijk heftig, maar er kwam maar geen ontsluiting. Ook de volgende dag nog steeds niet. uiteindelijk had ik aan het eind van die dag 4 cm maar ik was inmiddels helemaal kapot. Had ook nog weeënversterkers gekregen, maar het hielp allemaal niet. Uiteindelijk dus een keizersnee. Wat was ik blij. De ruggenprik werkte alleen niet goed en het opensnijden heeft heel zeer gedaan. Daarom kreeg ik lachgas waardoor ik niet meer bij kennis was en dus toen onze Thomas is geboren, was ik er niet. Heel jammer want ik had hem vast willen houden en op mijn buik willen leggen. Na het hechten moest ik naar de IC. Daar heb ik Thomas gezien, maar hij werd alweer gauw weggehaald. Pas de volgende dag mocht ik hem vasthouden. Al met al een hele nare ervaring en het heeft maanden geduurd voor ik dit een beetje kon verwerken. Het was het ergste weekend van m'n leven, terwijl ik zo gehoopt had op een gelukkig gevoel na de bevalling. Ik ben wel gelukkig met Thomas, maar heb vanwege die bevalling veel last van depressies gehad. Heel vervelend en ook moeilijk naar de omgeving toe. Want je hoort toch gelukkig te zijn ...
Nu gaat het wel goed, gelukkig.

Groetjes,

Ida
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan