A
Anoniem
Guest
Inderdaad mooi om te lezen hoe al die bevallingen zo anders zijn!
Bij mij ging het erg snel, te snel!
Die dag (ik was 38.5 week zwanger) had ik nog gepoetst, zelfs de ramen boven nog even gewassen (jaja erg belangrijk als je moet bevallenhaha) maar ik heb de hele dag niks gevoeld.
S'avonds is mijn vriend gaan werken, hij had nachtdienst.
Ik kreeg nog bezoek, een goede vriendin an mij en haar vriend. Die gingen rond 23.30 naar huis en ik heb nog even tv gekeken.
Toen ben ik gaan douchen en wilde ik naar bed gaan maar kreeg in 1 keer pijn in mijn rug (echt niet aan rug weeen gedacht want het was meer een soort zeurderig gevoel, een beetje zoals ik wel eens had als ik ongesteld was).
Ik vond het wel raar dat het kwam opzetten en ook weer wegging dus ik begon toch te twijfelen (het was toen 1.30 uur). Toch maar de vk gebeld (ook omdat ik helemaal alleen was, werd een beetje zenuwachtig) en die is toch maar komen kijken.
Ze was om 1.45 hier en ik had toch 1 cm ontsluiting.
Vk moest weer weg, had een bevalling in het zkh en vond het een goed idee om toch mijn vriend te bellen zodat ik niet alleen was. Maaar zei ze nog, ik verwacht dat het ergens morgen rond de middag/avond geboren word want het is echt nog het begin.
Ik moest wel, als het snachts nog zou gebeuren, naar het zkh omdat ze daar dus ook bezig was met een bevalling.
Nou, de vk ging weg en ik heb mijn vriend gebeld en hij zou meteen komen (is ongeveer een half uur rijden)
Ik ben weer onder de douche gaan staan omdat de vk gezegt had dat dat een beetje zou verlichten, en zodra ik onder de douche stond dacht ik dat ik gek werd!
De weeen werden zooo ontzettend heftig en hielden niet meer op. Ik kon niks meer, alleen maar schreeuwen van de pijn (en paniek!). Ik kon er ook niet meer uit komen om te bellen ofzo, ik was echt heel ver weg, niet meer helder.
Toen mijn vriend thuiskwam schrok die zich rot (een half uur van te voren had ik hem nog redelijk rustig gebeld!).
Hij heeft me uit de douche gehaald (ik moest weg daar, wilde liggen, draaide helemaal door) en op ons bed gelegd.
Ik ging liggen, kreeg persdrang en kon het niet tegen houden. Ik voelde toen hoe ik het hoofdje eruit perste...
Mijn vriend meteen de vk gebeld, en die is als een gek naar ons toe gereden vanuit het zkh en heeft mij door de telefoon toegesproken. Niet dat dat veel uitmaakte, want ik was helemaal in mezelf gekeerd en heb daar niets van meegekregen, alleen maar geschreeuwd dat ik het hoofdje voelde.
De vk was om 3.05 bij ons, heeft me naar de andere kant van het bed getild, de vliezen doorgeprikt (die zaten nog om het hoofdje!) en mijn dochter opgevangen om 3.09!
Omdat het zo snel was gegaan en ik "maar wat gedaan had" was ik fling ingescheurd.
De vk heeft mijn dochtertje in een badcape gewikkeld en is mij gaan hechten. Hier heeft ze bijna 2 uur over gedaan. Ik had bijna geen verdoving dus voelde alles.
Toen was er ook nog geen kraamhulp te krijgen dus die kwam pas later..
Super snel dus!
Als ik zeg dat ik in 1,5 uur ben bevallen zeggen de meeste mensen: ooh heerlijk he!
Maar ik had er echt wel een paar uur langer over willen doen. Dit was veel te snel, veel te plotseling, en vooral dat ik alleen was vond ik heel eng. Toen het hoofdje er was, was ik echt in paniek omdat er geen vk naast me stond.
Mijn vriend rende maar van boven naar beneden naar de deur (gewoon uit zenuwen) en ik heb alleen maar geschreeuwd en gehuild.
De eerste week na de bevalling is echt een roes geweest voor mij, ik heb echt maar heel weinig daarvan meegekregen. Dat vind ik heel jammer!
Mijn ouders zijn bijvoorbeeld meteen gekomen, en ik weet dat ze hier geweest zijn maar ik heb me door mijn vriend moeten laten vertellen wat ze allemaal zeiden en hoe ze reageerden enzo.
Ik heb echt een hele tijd geroepen: vreselijk! noooit meer!!!
Maaaar ik zou het toch echt zo weer doen voor ons mooie meisje hoor
Alhoewel ik nu wel bang zou zijn voor een eventuele volgende bevalling...maar goed als het daar nog eens van komt zien we dat dan wel weer!
Sorrie voor mijn lange verhaal, maar als ik eenmaal over mijn bevalling begin...hahaha...
Bij mij ging het erg snel, te snel!
Die dag (ik was 38.5 week zwanger) had ik nog gepoetst, zelfs de ramen boven nog even gewassen (jaja erg belangrijk als je moet bevallenhaha) maar ik heb de hele dag niks gevoeld.
S'avonds is mijn vriend gaan werken, hij had nachtdienst.
Ik kreeg nog bezoek, een goede vriendin an mij en haar vriend. Die gingen rond 23.30 naar huis en ik heb nog even tv gekeken.
Toen ben ik gaan douchen en wilde ik naar bed gaan maar kreeg in 1 keer pijn in mijn rug (echt niet aan rug weeen gedacht want het was meer een soort zeurderig gevoel, een beetje zoals ik wel eens had als ik ongesteld was).
Ik vond het wel raar dat het kwam opzetten en ook weer wegging dus ik begon toch te twijfelen (het was toen 1.30 uur). Toch maar de vk gebeld (ook omdat ik helemaal alleen was, werd een beetje zenuwachtig) en die is toch maar komen kijken.
Ze was om 1.45 hier en ik had toch 1 cm ontsluiting.
Vk moest weer weg, had een bevalling in het zkh en vond het een goed idee om toch mijn vriend te bellen zodat ik niet alleen was. Maaar zei ze nog, ik verwacht dat het ergens morgen rond de middag/avond geboren word want het is echt nog het begin.
Ik moest wel, als het snachts nog zou gebeuren, naar het zkh omdat ze daar dus ook bezig was met een bevalling.
Nou, de vk ging weg en ik heb mijn vriend gebeld en hij zou meteen komen (is ongeveer een half uur rijden)
Ik ben weer onder de douche gaan staan omdat de vk gezegt had dat dat een beetje zou verlichten, en zodra ik onder de douche stond dacht ik dat ik gek werd!
De weeen werden zooo ontzettend heftig en hielden niet meer op. Ik kon niks meer, alleen maar schreeuwen van de pijn (en paniek!). Ik kon er ook niet meer uit komen om te bellen ofzo, ik was echt heel ver weg, niet meer helder.
Toen mijn vriend thuiskwam schrok die zich rot (een half uur van te voren had ik hem nog redelijk rustig gebeld!).
Hij heeft me uit de douche gehaald (ik moest weg daar, wilde liggen, draaide helemaal door) en op ons bed gelegd.
Ik ging liggen, kreeg persdrang en kon het niet tegen houden. Ik voelde toen hoe ik het hoofdje eruit perste...
Mijn vriend meteen de vk gebeld, en die is als een gek naar ons toe gereden vanuit het zkh en heeft mij door de telefoon toegesproken. Niet dat dat veel uitmaakte, want ik was helemaal in mezelf gekeerd en heb daar niets van meegekregen, alleen maar geschreeuwd dat ik het hoofdje voelde.
De vk was om 3.05 bij ons, heeft me naar de andere kant van het bed getild, de vliezen doorgeprikt (die zaten nog om het hoofdje!) en mijn dochter opgevangen om 3.09!
Omdat het zo snel was gegaan en ik "maar wat gedaan had" was ik fling ingescheurd.
De vk heeft mijn dochtertje in een badcape gewikkeld en is mij gaan hechten. Hier heeft ze bijna 2 uur over gedaan. Ik had bijna geen verdoving dus voelde alles.
Toen was er ook nog geen kraamhulp te krijgen dus die kwam pas later..
Super snel dus!
Als ik zeg dat ik in 1,5 uur ben bevallen zeggen de meeste mensen: ooh heerlijk he!
Maar ik had er echt wel een paar uur langer over willen doen. Dit was veel te snel, veel te plotseling, en vooral dat ik alleen was vond ik heel eng. Toen het hoofdje er was, was ik echt in paniek omdat er geen vk naast me stond.
Mijn vriend rende maar van boven naar beneden naar de deur (gewoon uit zenuwen) en ik heb alleen maar geschreeuwd en gehuild.
De eerste week na de bevalling is echt een roes geweest voor mij, ik heb echt maar heel weinig daarvan meegekregen. Dat vind ik heel jammer!
Mijn ouders zijn bijvoorbeeld meteen gekomen, en ik weet dat ze hier geweest zijn maar ik heb me door mijn vriend moeten laten vertellen wat ze allemaal zeiden en hoe ze reageerden enzo.
Ik heb echt een hele tijd geroepen: vreselijk! noooit meer!!!
Maaaar ik zou het toch echt zo weer doen voor ons mooie meisje hoor
Alhoewel ik nu wel bang zou zijn voor een eventuele volgende bevalling...maar goed als het daar nog eens van komt zien we dat dan wel weer!
Sorrie voor mijn lange verhaal, maar als ik eenmaal over mijn bevalling begin...hahaha...