bevallingsverhalen

Hé Debby,
Hadden ze bij jou ook niet gemerkt dat ze in stuit lag?
Ik had de dag ervoor nog een inwendig onderzoek gehad,omdat ze toch twijfelde over de ligging; maar nee, het was 100% zeker een hoofdligging!
De laatste 3 weken heb ik 3 verschillende vk gehad, die allemaal twijfelden, maar na onderzoek toch zeiden dat ze goed lag...niet dus.
Het is gelukkig allemaal goed afgelopen, dus ik neem ook niemand iets kwalijk. Maar het was geen prettige bevalling..
Sil
 
Hier mijn verhaal ook nog een keer.

Ik was ruim 34 weken zwanger en voelde me 's nachts niet lekker, aangezien het 's morgens over was heb ik het maar zo gelaten.
Boodschapjes gedaan en met mijn moeder nog foto's van mijn buik gemaakt.

's Avonds had ik een controle-afspraak bij de VK staan. Begon me toen weer niet zo happy te voelen maar of het nou weeen waren.......
VK gevoeld, gekeken en geluisterd. Iris was diep ingedaald en ik kreeg te horen dat ik waarschijnlijk indalingsweeen had. Maar ik moest het wel even in de gaten houden.
Thuisgekomen naar bed en ik maar schrijven, iedere 10 minuten een kramp. Van slapen kwam voor de 2e nacht weer helemaal niks.

Om 01:15...... ik vergeet het nooit meer....... zo'n enorme kramp en ........... mijn vliezen braken. Ik schrok zo enorm en dacht aan alles wat fout kon zijn, fout kon gaan. Echt NIET leuk..

Mijn man belde de VK, die er binnen 5 minuten was, echt kanp want het is best een eind rijden, bleek dat ze al klaar had gezeten omdat ze het al een beetje had verwacht. Dit vertelde ze ons later pas. Ze wilde ons niet onnodig bezorgd maken maar op het moment dat ze mij controleerde mocht ze me nog niet naar het ZH doorsturen. Wel wist ze bijna zeker dat Iris geboren ging worden.

Zij het ZH gebeld en wij met de eigen auto erheen.
Daar flink vertroeteld door allemaal verpleegsters en een lieve VK van het ZH.

Veel weeen maar de ontsluiting wilde niet voorderen daarom hebben ze 's middags om 14:15 nogmaals een vlies doorgeprikt en toen....... ging het een stuk sneller.

Om 16:45 werd ik naar de verloskamer gereden en om 17:09 was Iris geboren!!!! De gynaecoloog stond er bij en had niks te doen. Zij heeft prachtige foto's gemaakt. Het was volgens haar een supersnelle eerste bevalling.

Maar....... Iris is met precies 35 weken geboren en werd dus naar de zuigelingenafdeling gebracht, daar heeft ze 18 dagen gelegen. Ik 10 dagen op de kraamafdeling. Ze had geen kracht en energie om zelf te drinken en lag dus aan de monitor en mer een sonde in haar neus. Maar, gelukkig niet in de couveuse!!

En nu, ik zou het nooit meer over willen doen. Voor mij een verschrikkelijke ervaring geweest waar ik nog dagelijks aan terugdenk. Misschien dat ik er over een tijdje anders over denk maar nu........ ik moet er niet aan denken.

Gelukkig is met Iris alles goed, ze is nu 7,5 maanden en erg flink. 71,5 cm en 8920 gram (gisteren op CB geweest)

He he wat een verhaal zeg..
 
Hoi Sil ,
De dag ervoor was ik nog op controle geweest bij de VK, en die verzekerde mij ervan dat ze met haar hoofd naar beneden lag... Mooi niet dus.
Tijdens de bevalling had ze het er over dat ze tijdens de weeen mss gedraaid was.
Ik geoof er geen bal van eerlijk gezegd, als ze draaide (al was het alleen maar om d'r eigen as heen) ik voelde het altijd.. En ik weet zeker dat ze (achteraf gesproken) dus al die tijd al zo gelegen heeft.
Ik heb nooit een inwendige echo gehad, omdat er geen aanleiding er voor was.
Met een volgende krijg ik dus nog 2x extra echo's, de "mazzel" die ik had is dat ze een dysmatuur was (2520 gram)

Jou verhaal is echt bizar... EN een inwendige echo en het niet zien?? Ik geloof je wel hoor,begrijp me niet verkeerd....  maar dat is echt bizar!
Dan heb je idd geen reden om het hun kwalijk te nemen, je hebt het dan immers zelf ook "gezien".

Groetjes Debby

 
Hoi Hoi,
Ik heb geen inwendige echo gehad, maar een inwendig onderzoek, dus gewoon met de hand, zeg maar.
Achteraf zeiden ze dat de blaas van het vruchtwater heel strak om haar heen zat, waardoor ze het niet goed hebben kunnen voelen.
Ik heb 6 dagen overtijd gelopen en er werd bijv tegen mijn vriend gezegd (als grap)  dat hij er maar een kaarsje voor moest zetten, want hij/zij kon vast de uitgang niet vinden.
Na de bevalling zeiden we dat daarom het kaarsje niet had geholpen, want die had ze helemaal niet kunnen zien.
Ik weet ook zeker dat ze al die tijd zo heeft gezeten, daarom was het ook allemaal zo anders als bij de eerste. En ze woog gewoon 3480 g., maar ik was niet ingescheurd, helemaal niks!
Maar idd, die smoes van het draaien tijdens de weeën, dat was vast om zichzelf schoon te praten. Want als ze nog draaien in je buik, is dat een complete volksverhuizing!
Bij mij hebben wel netjes excuses aangeboden en toegegeven dat het een complete misser was.
Ach ja, er komt waarschijnlijk toch geen derde, dus daar hoef ik me niet meer druk om te maken.
Groetjes Sil
 
Ik was 36 +2 dagen toen de bevalling begon.
Ik lag al in het ziekenhuis vanwege uitdroging dit had ik al 4 x eerder in de zwangerschap gehad.
IK lag s middags te slapen toen ik wakker werd en voelde "wat"uit mijn vagina lopen .
Ik dacht   oo nu begint de bevalling zeker maar toen ik wat bloed op mijn vinger had,wist ik het even niet meer.
Zuster gebeld en die deed mijn laken ophoog en schrok zich te pletter ,rende naar de deur riep de gyn.erbij .
Die kwam aan rennen meteen werd er een ctg gemaakt.
Ik kreeg een infuus .
Bleek dat de placenta van mijn dochter deels was losgeraakt in was zwanger van een tweeling .
Er werd dus gevreesd voor t leven van mijn kinderen .
Het einge wat ik dacht ;ik ga toch niet dood ...???!!!
Ik was zooooooooooo bang!!!
Meteen naar de ok gebracht onder narcose gebracht en via sectoi zijn ze ter wereld gekomen .
Ze lagen daarna 3 weken op de coeveuse afdeling .
Op de derde dag is mij zoontje er ziek geworden hij had een stafilokok bact. bij zich .
Zijn ademhaling ging niet goed .
Dus was   heel bang om hem kwijt te raken .
Gelukkig is alles uiteindelijk zowel met mijn dochter als mijn zoon goed gekomen en hebben ze er beiden niks aan over gehouden .

Maar het heeft echt maanden geduurd voor dat ik hier overheen was en nog is niet alle verdriet over ben nog wel bezig met verwerken .
 
Wat een verhaal zeg Happywoman!
Pfff, dat is echt niet niks, dan moet je toch echt doodsbang zijn op dat moment. En inderdaad niet alleen voor het leven van je kinderen vrezen maar ook dat van je zelf..
Echt vreselijk lijkt me dat. Gelukkig is alles goed gekomen!!!
Geniet maar lekker van je 2 wondertjes!!!!
 
Ik moet zeggen dat ik jullie verhalen redelijk optimistisch vind! Ik wet daarom ook niet of ik mijn verhaal moet nerschrijven, maar je hebt er om gevraagd!
Hoe ik het ervaren heb: als heel eng en vooral vreselijk pijnlijk.
Mijn bevalling heeft 2,5 uur geduurd. Ik stond aan het aanrecht en ineens schotende weeen erin, Er is nooit meer een pauze tussen geweest en alleen maar rugweeen,
Ik ben op de grond gevallen en net voordat de verloskundige kwam heb ik me op het bed gehesen omdat ik niet zo aangetroffen wilde worden.
Daarna heb ik alleen mijn man nog in en waas naast me gezien al die tijd. En ik hoorde de verloskundige steeds boos roepen dat ik mee moest werken. Ik was echt de kluts kwijt en dacht alleen dat k dood ging van de pijn.
Ik heb nooit persweeen gehad denk ik en heb geperst omdar de vk zei dat ik dat moest doen. Het ''branden'' op het laatst als het koppie eruit moet heb ik als minst pijnlijke ervaren, dat was echt peanuts vergeleken bij de weeen.
Achteraf schaamde ik me heel erg. Heel de buurt (flat) heeft mee kunnen genieten van mijn gegil.
We zijn nu gelukkig verhuisd :)
ik heb mijn bevalling als heel traumatisch ervaren. Maar nu we een paar maanden verder zijn denk ik al weer: het waren maar 2,5 uur, als ik en tweede kindje zou willen is dat maar zo'n klein stukje van mijn leven dat overleef ik dan wel weer!
Wel heel raar, ik ben nog nooit in mijn leven een dag ziek thuis gebleven, heb met een kapotte meniscus 15 km in de bergen gelopen en de pijn verbeten en had van te voren gezegd dat ik mijn hele bevalling geen kik zou geven omdat ik geen eitje ben....nou niet helemaal gelukt!

groeten Elke
 
Ik heb meerdere bevallingsverhalen gelezen die niet echt als positief zijn ervaren. Ik denk dat voor iedere moeder de bevalling een erg ingrijpende gebeurtenis is.
Ik vond het ook een dramatische gebeurtenis deze keer en het heeft echt wel even geduurd voordat ik het verwerkt had en met mij nog vele anderen als ik het zo lees...
Sil
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan