Nelie; ik val je ook niet aan, en dat probeer ik juist ook te voorkomen. Het is me wel duidelijk dat er oud zeer bij je zit, anders had je je niet eens aangevallen gevoelt. Dus jij bent iemand die graag BV had willen geven en waarbij het dus niet gelukt is. Zoals ik al zei; 0.01% van de moeders die het willen, daarbij lukt het echt niet. En als je een KS hebt gehad wordt het nog extra moeilijk ook (aangezien het eerste uur na de geboorte erg belangrijk is voor BV, en omdat het natuurlijke bevalproces de aanmaak van BV ondersteunt). Ik vind het echt superjammer voor je dat je dus nu met oud zeer zit, maar ik denk echt dat je dus geen goede begeleiding hebt gehad.
Er zijn maar weinig kraamverzorgsters en zo mogelijk nog minder ziekenhuispersoneel die écht goede begeleiding geeft. Ondanks het BV-vriendelijk/goedgekeurd door Unicef bord.
En dat vind ik nou zo kwalijk. Dus als iemand zich aangevallen moet voelen is het de zorg, aangezien ik daar de missers neerleg en beslist niet bij de mama's die er zo hard hun best voor doen.
Je bent beslist geen slechte mama als je stopt met BV. Je bent ook geen betere mama als je wel BV geeft. Je bent gewoon mama, ongeacht wat je doet.
Maar om dan te zeggen dat mijn info niet klopt omdat jouw ervaring anders is vind ik niet helemaal eerlijk. Ik zuig dit verhaal (niet genoeg voeding = meestal fabel) niet uit mijn duim om alle moeders waarbij het niet lukte expres te kwetsen. Want zou Stefan Kleintjes (expert op het gebied van BV en Rapley) of Gonneke van Veldhuizen (beste LK van Nederland) of alle andere lactatiekundigen of vrijwilligers van LLL/VBN en alle andere moeders die dit samen met mij beleven het dan zo fout hebben?
Ik heb ook oud zeer door een slecht BV-beleid bij mijn eerste. Toen heb ik ook geluisterd naar het CB, de zusters in het ziekenhuis en de kraamverzorgster. En dat resulteerde uiteindelijk ook in; te weinig voeding, stop er maar mee.
En nu? Nu heb ik een LK erbij gehad, kijk en luister ik naar mijn baby, schudt mijn twijfels van mij af (ja, ook ik twijfel wel eens of ze wel genoeg krijgt; dan voelen mijn borsten weer slap, of drinkt ze zo kort of komt ze zo snel achter elkaar) en ga gewoon door met waar ik mee bezig ben. En uiteindelijk blijkt dat mijn twijfels ongegrond zijn; gister bij het CB was ze 6860 gram en 64 cm en 10 weken oud. En dat allemaal alleen maar op mijn melk.
En ik denk dat Immke ook door haar omgeving aan het twijfelen wordt gebracht, of heb ik dat mis? Een tante/moeder/oma/zus/schoonzus/buurvrouw die zegt:"moet ze nu alweer drinken, ze heeft toch net gehad?" "Je zult vast niet meer genoeg hebben, anders kon ze de vier uur toch allang vol maken"
Wij verwachten teveel van een moeder met een jonge baby en daardoor ook veel van de jonge baby zelf. Je hebt nou eenmaal grote eters die om de vier uur een grote fles/veel borstvoeding naar binnen werken en je hebt kleine eters die om het uur/om de twee uur een slokje willen. En allebei is goed, want je kindje regelt het perfect. Zolang je je kindje onbeperkt de borst aanbiedt (en niet zoals het zh-personeel tegen mij zei: na een kwartier moet hij(eerste zoon) genoeg hebben gedronken, dan wegleggen hoor want anders leert hij het nooit) kan het bijna niet misgaan.
Nogmaals; ik wil mensen met oud zeer niet aanvallen, ik wil bewuste flessenmoeders niet aanvallen, ik wil niemand, behalve de slechte begeleiding in de zorg, aanvallen. We houden uiteindelijk allemaal onvoorwaardelijk van onze kinderen. Het maakt me gewoon enorm verdrietig als ik dan merk/zie/hoor dat er mensen rond moeten lopen met oud zeer op dit gebied terwijl het zo vaak onnodig was.