Sorry sorry, eindelijk een berichtje van mij. Er gebeuren hier te veel dingen, leuke en minder leuke, waardoor ik geen tijd of puf heb om achter de pc te kruipen.
Ten eerste bedankt voor jullie lieve woorden!
Afgelopen weekend waren dagen van uitersten. Mijn ouders vierden een feestje omdat ze 40 jaar getrouwd waren en mijn zusje had de 20 weken echo gehad en verwachten een jongetje, volop feest en vreugde dus. Diezelfde dag verlies ik weer bruinig slijm en gisteren zelfs iets rood. Hoe het komt weet ik niet maar vanaf de eerste dag had ik geen jubelstemming. Eerst al de late eisprong met de Clomid. Daarna begon ik te vloeien een week na mijn eisprong, 6 dagen lang. Uiteindelijk toch een positieve test, wat voel je dan? Ik vooral onzekerheid en angst. Dan met 6 weken een vroege echo. Hierop kon de gynaecoloog niet al te veel zien. Wel was ik duidelijk zwanger maar hij dacht nog geen 6 weken. Moet daarom aanstaande woensdag weer terug. Maar met de ontwikkelingen van afgelopen weekend is de moed mij wel in de schoenen gezakt, positief nieuws verwacht ik niet. Maar dan? Wanneer komt het vruchtje los en hoe gaat dat? Krijg ik daarna wel weer een cyclus of duurt het weer ruim 8 maand voor ik aan de hormonen kan beginnen? Allemaal vragen zonder antwoorden, onzekerheden en ook angst.
Zit met een dichtgeknepen keel achter de pc. Vind dat ik iets van mij moet laten weten maar weet ook niet hoe, mijn hoofd is net een tol, een draaimolen, een achtbaan.
Neem nu eerst tijd voor mijzelf, sorry wil niet egoïstisch zijn maar ...
Hoop dat het met jullie allemaal goed gaat.
Lies nog gefeliciteerd met je 40ste verjaardag.
Edith fijn dat het goed met jullie gaat.
Sandra, hopelijk mag je snel een gezond kindje in je armenhouden.
Debby nog gecondoleerd. Wat kan het leven soms bestaan uit uitersten. Ik duim natuurlijk voor je, hopelijk mag je snel zwanger worden!
Lieve groeten
