Zoals sommigen van jullie weten heerst er op mijn werk nogal een zwangere sfeer. In de tijd dat wij bezig zijn met kindjes krijgen hebben al mijn vruchtbare collega's hun eerste kind gekregen.
Beetje pijnlijk, helemaal toen het bij ons langer en langer begon te duren..
Vanmorgen zat ik op de chat met een collega. Zij vertelde dat een collega van mij zwanger was van haar tweede. Dit was een collega waarvan we het minste verwachten dat ze nu al een tweede zou krijgen. Gezien depressies etc. Maar goed zij dus zwanger.
Ik moest vandaag werken met een collega waar ik goed mee kan. Onze cyclus liep gelijk en meestal kwam de teleurstelling dan ook bijna op dezelfde dag. Zij was alleen pas net begonnen (4maand nu) En ik had zo'n vermoeden dat ze zwanger was.
Nou ze wou net met me praten op kantoor en vroeg mij of ik eerder op het werk wilde komen. Ze moest naar het ziekenhuis. Ik zei oh wat naar. Nou nee ik hoop van niet. Dus ik oh dus je bent zwanger. Nou ja dus...
Godverdomme...... 2 zwangere collega's... Hoe moet ik dit weer handelen... Ik wil naar huis..
Ze is erg lief en vond het erg moeilijk om het mij te vertellen en ik ben dan ook de eerste collega die heet van haar te horen heeft gekregen. Dat vind ik erg lief maar het doet wel pijn. Dus erg enthousiast kon ik niet reageren.. Daar voel ik me dan weer schuldig om. Ik bedoel ja tuurlijk het is fantastisch voor haar en ik heb haar ook gefeliciteerd. Maar met een brok in mn keel. Ik heb me groot gehouden, gelukkig moest ze weg naar een collega dus nu zit ik hier... alleen op mijn werk emo te wezen..
Wat een klotezooi... Ik wil het zo graag.... :'(....
Beetje pijnlijk, helemaal toen het bij ons langer en langer begon te duren..
Vanmorgen zat ik op de chat met een collega. Zij vertelde dat een collega van mij zwanger was van haar tweede. Dit was een collega waarvan we het minste verwachten dat ze nu al een tweede zou krijgen. Gezien depressies etc. Maar goed zij dus zwanger.
Ik moest vandaag werken met een collega waar ik goed mee kan. Onze cyclus liep gelijk en meestal kwam de teleurstelling dan ook bijna op dezelfde dag. Zij was alleen pas net begonnen (4maand nu) En ik had zo'n vermoeden dat ze zwanger was.
Nou ze wou net met me praten op kantoor en vroeg mij of ik eerder op het werk wilde komen. Ze moest naar het ziekenhuis. Ik zei oh wat naar. Nou nee ik hoop van niet. Dus ik oh dus je bent zwanger. Nou ja dus...
Godverdomme...... 2 zwangere collega's... Hoe moet ik dit weer handelen... Ik wil naar huis..
Ze is erg lief en vond het erg moeilijk om het mij te vertellen en ik ben dan ook de eerste collega die heet van haar te horen heeft gekregen. Dat vind ik erg lief maar het doet wel pijn. Dus erg enthousiast kon ik niet reageren.. Daar voel ik me dan weer schuldig om. Ik bedoel ja tuurlijk het is fantastisch voor haar en ik heb haar ook gefeliciteerd. Maar met een brok in mn keel. Ik heb me groot gehouden, gelukkig moest ze weg naar een collega dus nu zit ik hier... alleen op mijn werk emo te wezen..
Wat een klotezooi... Ik wil het zo graag.... :'(....