14 maanden inenting.. 4 is een beetje stuk.. Luca had het knopje laatst in zn hand! :S
Eerste ronde,tweede kindje,wie kletst mee? DEEL 3
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
hahaha Au, dat lijkt me niet best voor een toetsenbord hihi
Leuk om jullie verhalen (weer) te lezen. Zal de mijne ook even kopiëren en plakken.
@ Jansske: Het is nu wel doorgedrongen hoor! Ben er nu echt van aan het genieten. Af en toe wel wat misselijk en vooral 's avonds doen mijn borsten wat zeer, maar nog niet iets om wakker van te liggen. Heb er ook wel vertrouwen in dat het goed zit.
Heb vandaag de dokter al gebeld en dat maakt het een stuk echter. De vk kon ik niet bereiken, die zijn voor nieuwe aanmeldingen alleen van maandag tot en met donderdag aanwezig. Alleen nu ben ik even de draad kwijt. Via babybrabbel heb ik de data ingevoerd ( eerste dag laatste menstruatie 8 april, gemiddelde cyclus 36 dagen) en daar kwam uit: 5 weken en 1 dag zwanger.Uitgerekend op 21 januari. Maar op de site van de vk ben ik met dezelfde gegevens 6 weken en 2 dagen zwanger, maar op dezelfde dag uitgerekend. Dat is toch vaag? Ik hou het er maar op dat ik gewoon 5 weken zwanger ben, dan kan het alleen maar meevallen.
Hier mijn bevallingsverhaal, tot later!
Op 7 maart waren we al vroeg in het ziekenhuis: om even over half 7. Ik werd meteen aan een ctg gelegd en na een half uurtje werd ik getoucheerd en werd er een gel ingebracht. Er werd ons verteld dat ze 's middags pas weer zouden komen kijken en dat de kans groot was dat ze dan opnieuw moesten gellen. Dan zou de bevalling pas zaterdag beginnen...
Toen begon het wachten. Marcel en ik deden nog een spelletje. In de kamer naast ons was de bevalling al een eind gevorderd, want we hoorden een gesteun en gekreun. Dat was niet echt hoopgevend voor wat ons nog te wachten zou staan. Tijdens het spelletje kreeg ik last van mijn rug. Ik dacht dat het door de stoel kwam en ging dan weer staan en dan weer zitten. Op een gegeven moment ben ik maar weer op het bed gaan liggen in de hoop dat het minder zou worden, maar het werd helaas alleen maar erger.
Eindelijk was het rond half 1 en kwam de arts weer even kijken. Ze hadden de gel al klaar gelegd, maar ze ging eerst nog even toucheren. Wat een mazzel, 3 cm ontsluiting en de baarmoedermond was rijp! Dus niet gellen, maar vliezen breken!
Dat was niet zo'n prettig moment. Dat gefriemel allemaal en dat gaat ook niet zo voorzichtig... Maar al snel kwam het vruchtwater eruit sijpelen. Mooi helder gelukkig.
Toen kwam de bevallin goed op gang. Helaas bleek de pijn in mijn rug die ik al de hele tijd voelde niet gewoon een beetje rugpijn te zijn, maar rugweeën. Daar lig je dan, plat op bed, aan slangen vastgepind zodat je geen kant op kunt, weeën op te vangen die niet op te vangen zijn terwijl je op je rug ligt...
Om half 4 kwamen ze nog een keer kijken (dat was vooral voor Mars wel fijn, want ik had sinds het breken van de vliezen geen woord meer gezegd. Behalve dan: "Aaaaaauuuuww...."
Ik werd weer getoucheerd, maar helaas wat een teleurstelling: pas 4 cm ontsluiting! Even met de arts overlegd en toen werd besloten dat ik een ruggenprik zou krijgen, omdat het niet echt opschoot. Er werd me verteld dat ze de ruggenprik weer zouden uitzetten als ik zo rond de 8 cm ontsluiting zou hebben en dat ik het laatste stukje op eigen kracht zou moeten doen. Anders zou ik de persweeën niet voelen en die heb je wel nodig dat laaste stukje.
Om 17.00 uur mocht ik naar boven. Toen de prik eenmaal was gezet was dat heerlijk! Geen pijn meer! Ook geen gevoel meer in mijn benen, maar wat zalig dat de pijn weg was. Jammer genoeg moesten we nog even blijven, want mijn bloeddruk zakte steeds naar beneden. Toen die eindelijk goed was zakte het hartje van de baby ineens omlaag en daarna begon ik weer...
Eindelijk mochten we weer naar beneden. Marcel had ondertussen al lekker warm eten gehad en ik kreeg een kopje soep gevoerd van Mars en een beschuitje. Ondertussen lag ik nog steeds aan eeen automatische bloeddrukmeter, die als de bloeddruk omlaag zakte begon te piepen. Dat was niet iets ergs, Mars mocht gewoon op het gele knopje drukken om het piepen te laten stoppen. Ondertussen heb ik nog mijn ouders gebeld om te vertellen hoe de zaken ervoor stonden en dat ze vannacht wel opa en oma zouden zijn. Maar om 19.00 uur begon het apparaat zo te piepen, dat uitzetten geen optie meer was. Binen no time stond de kamer vol mensen. Voordat ik een medicijn kreeg toegediend werd ik weer getoucheerd. "10 cm, we gaan persen!" riep de gynaecoloog ineens... Mars en ik keken elkaar aan van: "Persen? Nu al? Maar dat kan toch niet? Het ging toch met 1 cm per uur?!?" Maar het was echt zo. De ruggenprik werd meteen uitgezet, het bed werd omgebouwd tot bevallingsbed, benen in de stijgbeugels en daar gingen we dan.
De gyn ging voor me staan en keek naar het schermpje wanneer er een wee kwam. Als zij het zei moest ik dan zo hard mogelijk persen.
Nou wat was dat lastig zeg! Persen op weeën die je niet voelt, terwijl je helemaal niets voelt! Dat viel niet mee! Pas na ruim een dik uur persen kreeg ik weer een klein beetje het gevoel terug. Dan zei ik: "Volgens mij komt er een wee, kan dat?" Wel heel vreemd dus. Alleen ik kreeg haar zonder hulp er niet uit, dus werd er een knip gezet en werd de vacuümpomp gebruikt.
Na anderhalf uur persen is om 21.08 Melanie geboren. Het gevoel dat ik kreeg toen dat warme lijfje op mijn buik werd gelegd is niet te beschrijven. Ik weet alleen nog dat ik dacht: "Wauw, die is van mij!"
De placenta kwam gelukkig al heel snel er achteraan en konden we genieten van ons mooie meisje. Echt alles gaat langs je heen op dat moment. Het was net of Mars, Melanie en ik de enige op de wereld waren.
Achteraf heb ik de bevalling voornamelijk als vreemd ervaren. Niets ging zoals ik had verwacht, helemaal het persen niet. Maar hoewel ik het nooit helemaal geloofd heb ik het echt waar wat ze zeggen: "Je bent meteen vergeten hoeveel pijn het deed, als je je kindje in je armen neemt. En als was de bevalling nog veel zwaarder, het was het waard!
Leuk om jullie verhalen (weer) te lezen. Zal de mijne ook even kopiëren en plakken.
@ Jansske: Het is nu wel doorgedrongen hoor! Ben er nu echt van aan het genieten. Af en toe wel wat misselijk en vooral 's avonds doen mijn borsten wat zeer, maar nog niet iets om wakker van te liggen. Heb er ook wel vertrouwen in dat het goed zit.
Heb vandaag de dokter al gebeld en dat maakt het een stuk echter. De vk kon ik niet bereiken, die zijn voor nieuwe aanmeldingen alleen van maandag tot en met donderdag aanwezig. Alleen nu ben ik even de draad kwijt. Via babybrabbel heb ik de data ingevoerd ( eerste dag laatste menstruatie 8 april, gemiddelde cyclus 36 dagen) en daar kwam uit: 5 weken en 1 dag zwanger.Uitgerekend op 21 januari. Maar op de site van de vk ben ik met dezelfde gegevens 6 weken en 2 dagen zwanger, maar op dezelfde dag uitgerekend. Dat is toch vaag? Ik hou het er maar op dat ik gewoon 5 weken zwanger ben, dan kan het alleen maar meevallen.
Hier mijn bevallingsverhaal, tot later!
Op 7 maart waren we al vroeg in het ziekenhuis: om even over half 7. Ik werd meteen aan een ctg gelegd en na een half uurtje werd ik getoucheerd en werd er een gel ingebracht. Er werd ons verteld dat ze 's middags pas weer zouden komen kijken en dat de kans groot was dat ze dan opnieuw moesten gellen. Dan zou de bevalling pas zaterdag beginnen...
Toen begon het wachten. Marcel en ik deden nog een spelletje. In de kamer naast ons was de bevalling al een eind gevorderd, want we hoorden een gesteun en gekreun. Dat was niet echt hoopgevend voor wat ons nog te wachten zou staan. Tijdens het spelletje kreeg ik last van mijn rug. Ik dacht dat het door de stoel kwam en ging dan weer staan en dan weer zitten. Op een gegeven moment ben ik maar weer op het bed gaan liggen in de hoop dat het minder zou worden, maar het werd helaas alleen maar erger.
Eindelijk was het rond half 1 en kwam de arts weer even kijken. Ze hadden de gel al klaar gelegd, maar ze ging eerst nog even toucheren. Wat een mazzel, 3 cm ontsluiting en de baarmoedermond was rijp! Dus niet gellen, maar vliezen breken!
Dat was niet zo'n prettig moment. Dat gefriemel allemaal en dat gaat ook niet zo voorzichtig... Maar al snel kwam het vruchtwater eruit sijpelen. Mooi helder gelukkig.
Toen kwam de bevallin goed op gang. Helaas bleek de pijn in mijn rug die ik al de hele tijd voelde niet gewoon een beetje rugpijn te zijn, maar rugweeën. Daar lig je dan, plat op bed, aan slangen vastgepind zodat je geen kant op kunt, weeën op te vangen die niet op te vangen zijn terwijl je op je rug ligt...
Om half 4 kwamen ze nog een keer kijken (dat was vooral voor Mars wel fijn, want ik had sinds het breken van de vliezen geen woord meer gezegd. Behalve dan: "Aaaaaauuuuww...."
Ik werd weer getoucheerd, maar helaas wat een teleurstelling: pas 4 cm ontsluiting! Even met de arts overlegd en toen werd besloten dat ik een ruggenprik zou krijgen, omdat het niet echt opschoot. Er werd me verteld dat ze de ruggenprik weer zouden uitzetten als ik zo rond de 8 cm ontsluiting zou hebben en dat ik het laatste stukje op eigen kracht zou moeten doen. Anders zou ik de persweeën niet voelen en die heb je wel nodig dat laaste stukje.
Om 17.00 uur mocht ik naar boven. Toen de prik eenmaal was gezet was dat heerlijk! Geen pijn meer! Ook geen gevoel meer in mijn benen, maar wat zalig dat de pijn weg was. Jammer genoeg moesten we nog even blijven, want mijn bloeddruk zakte steeds naar beneden. Toen die eindelijk goed was zakte het hartje van de baby ineens omlaag en daarna begon ik weer...
Eindelijk mochten we weer naar beneden. Marcel had ondertussen al lekker warm eten gehad en ik kreeg een kopje soep gevoerd van Mars en een beschuitje. Ondertussen lag ik nog steeds aan eeen automatische bloeddrukmeter, die als de bloeddruk omlaag zakte begon te piepen. Dat was niet iets ergs, Mars mocht gewoon op het gele knopje drukken om het piepen te laten stoppen. Ondertussen heb ik nog mijn ouders gebeld om te vertellen hoe de zaken ervoor stonden en dat ze vannacht wel opa en oma zouden zijn. Maar om 19.00 uur begon het apparaat zo te piepen, dat uitzetten geen optie meer was. Binen no time stond de kamer vol mensen. Voordat ik een medicijn kreeg toegediend werd ik weer getoucheerd. "10 cm, we gaan persen!" riep de gynaecoloog ineens... Mars en ik keken elkaar aan van: "Persen? Nu al? Maar dat kan toch niet? Het ging toch met 1 cm per uur?!?" Maar het was echt zo. De ruggenprik werd meteen uitgezet, het bed werd omgebouwd tot bevallingsbed, benen in de stijgbeugels en daar gingen we dan.
De gyn ging voor me staan en keek naar het schermpje wanneer er een wee kwam. Als zij het zei moest ik dan zo hard mogelijk persen.
Nou wat was dat lastig zeg! Persen op weeën die je niet voelt, terwijl je helemaal niets voelt! Dat viel niet mee! Pas na ruim een dik uur persen kreeg ik weer een klein beetje het gevoel terug. Dan zei ik: "Volgens mij komt er een wee, kan dat?" Wel heel vreemd dus. Alleen ik kreeg haar zonder hulp er niet uit, dus werd er een knip gezet en werd de vacuümpomp gebruikt.
Na anderhalf uur persen is om 21.08 Melanie geboren. Het gevoel dat ik kreeg toen dat warme lijfje op mijn buik werd gelegd is niet te beschrijven. Ik weet alleen nog dat ik dacht: "Wauw, die is van mij!"
De placenta kwam gelukkig al heel snel er achteraan en konden we genieten van ons mooie meisje. Echt alles gaat langs je heen op dat moment. Het was net of Mars, Melanie en ik de enige op de wereld waren.
Achteraf heb ik de bevalling voornamelijk als vreemd ervaren. Niets ging zoals ik had verwacht, helemaal het persen niet. Maar hoewel ik het nooit helemaal geloofd heb ik het echt waar wat ze zeggen: "Je bent meteen vergeten hoeveel pijn het deed, als je je kindje in je armen neemt. En als was de bevalling nog veel zwaarder, het was het waard!
@Daniellexx: Nee de laptop is er niet beter op geworden haha!
Raar dat die sites verschillende termijnen aangeven! Lijkt mij wel raar om te persen zonder je eigen weeen te voelen!
Ik heb dus een keizersnede gehad en dan is het eerste moment dat je je kind ziet toch ook wel onwerkelijk.. Luca heeft ook nog is knalblauwe ogen en die van mij kunnen niet donkerder bruin dus was echt even is die echt van mij!? En Ruben, die natuurlijk mee mocht keek mij halverwege spierwit aan: "ik zag volgens mij een stuk van je darmen en kijk zo je buik in" uhm ja voel me erg aantrekkelijk ja! :S
Een site met vruchtbaarheidskalender zei dat vanaf vandaag een test mogelijk was.. terwijl ik nog 6 dagen moet wachten.. maar toch maar de tip van de 2 voor 5 euro van het kruidvat opgepikt en getest.. Negatief! Nu weet ik dus nog niks haha! Of het is echt negatief of het HCG is gewoon nog te laag.. zit niks op wachten maar weer!
Gr,
Audrey
Raar dat die sites verschillende termijnen aangeven! Lijkt mij wel raar om te persen zonder je eigen weeen te voelen!
Ik heb dus een keizersnede gehad en dan is het eerste moment dat je je kind ziet toch ook wel onwerkelijk.. Luca heeft ook nog is knalblauwe ogen en die van mij kunnen niet donkerder bruin dus was echt even is die echt van mij!? En Ruben, die natuurlijk mee mocht keek mij halverwege spierwit aan: "ik zag volgens mij een stuk van je darmen en kijk zo je buik in" uhm ja voel me erg aantrekkelijk ja! :S
Een site met vruchtbaarheidskalender zei dat vanaf vandaag een test mogelijk was.. terwijl ik nog 6 dagen moet wachten.. maar toch maar de tip van de 2 voor 5 euro van het kruidvat opgepikt en getest.. Negatief! Nu weet ik dus nog niks haha! Of het is echt negatief of het HCG is gewoon nog te laag.. zit niks op wachten maar weer!
Gr,
Audrey
@ Au: die van het kruidvat kun je volgens mij echt pas doen op je nod. Er zijn wel testen die je eerder kunt doen. Die van clear blue (ik heb er inmiddels 5 liggen hihi) waarop je ook kunt zien hoe lang je al zwanger bent kun je wel voor je nod doen. Het zegt nu dus inderdaad niets.
Wat moet je een geduld hebben he?
Endan ben je zwanger en dan moet je weeeeer geduld hebben! Pfffff
Wat moet je een geduld hebben he?
Endan ben je zwanger en dan moet je weeeeer geduld hebben! Pfffff
Ik zal mijn verhaal kort typen!!
Vrijdagochtend 19 september om half 7 's ochtens verloor ik wat vruchtwater. Ik tegen mijn vriend verteld, maar die vond het niet zo interessant en ging verder slapen, ik dus ook maar. Om 8 uur werkt hij wakker omdat hij moest werken. Hij zo: waren je vliezen gebroken? Ja dus! Hij is gewoon gaan werken en ik zou hem bellen als er iets gebeurd. Gelijk de vk gebeld en die zijn 's middags langs gekomen, maar er gebeurde niets. 's Avonds rond 5 uur waren ze er weer, maar nog niets. Afspraak met het ziekenhuis gemaakt dat ik zaterdagochtend om acht uur me zou melden daar. 's Avonds nog gegeten en daarna naar vrienden geweest tot tien uur. Voelde me nog kiplekker, dus nog even naar mijn moeder. Mijn broertje en vader waren naar het voetbal, dus we hebben gezellig lopen kletsen. Om 1 uur stuurde mijn moeder ons naar huis om te slapen, want ik moest me 's ochtens meldde in het ziekenhuis en het was tijd om te slapen.
Wij naar bed toe, ik lag er 1 minuut en ja hoor weeen!! Ik kon met geen ene mogelijkheid meer liggen, pfff!! Ik naar beneden alleen, want ik kreeg vriendlief niet meer wakker. Op de computer gekeken wat weeen waren, maar ja dat wist ik natuurlijk wel. Om vier uur kreeg ik vriendlief eindelijk wakker en is hij gezellig mee beneden komen zitten. Rond 6 uur hield ik het niet meer vol. Ik was helemaal kapot. Ik mocht de vk pas bellen als ik om de vijf minuut een wee van een minuut had, maar bij mij bleven de weeen komen. Mijn vriend toch maar gebeld en om tien over half zeven waren ze er eindelijk. Dat half uur duurde naar mijn gevoel wel 2 uur!! De vk ging voelen en ik bleek al 8 cm ontsluiting te hebben. Ze moesten met spoed alles klaar zetten dus ze liep naar de auto. Ik dacht, gaat ze weer! Maar nee dus, alles werd klaar gezet voor de bevalling. Om kwart over 7 mocht ik persen en om kwart voor 8 is onze zoon Senna geboren. Ze hebben nog wel een knip gezet dus nog hechten. Dat hechten vond ik niet pijnlijk, maar het zitten daarna, auw!!
Achteraf is het allemaal dus nog zeer snel gegaan. Ben heerlijik thuis bevallen en ik kijk er positief op terug. Kan me eerlijk gezegd de pijn al niet meer terug halen!
Dikke xx
Vrijdagochtend 19 september om half 7 's ochtens verloor ik wat vruchtwater. Ik tegen mijn vriend verteld, maar die vond het niet zo interessant en ging verder slapen, ik dus ook maar. Om 8 uur werkt hij wakker omdat hij moest werken. Hij zo: waren je vliezen gebroken? Ja dus! Hij is gewoon gaan werken en ik zou hem bellen als er iets gebeurd. Gelijk de vk gebeld en die zijn 's middags langs gekomen, maar er gebeurde niets. 's Avonds rond 5 uur waren ze er weer, maar nog niets. Afspraak met het ziekenhuis gemaakt dat ik zaterdagochtend om acht uur me zou melden daar. 's Avonds nog gegeten en daarna naar vrienden geweest tot tien uur. Voelde me nog kiplekker, dus nog even naar mijn moeder. Mijn broertje en vader waren naar het voetbal, dus we hebben gezellig lopen kletsen. Om 1 uur stuurde mijn moeder ons naar huis om te slapen, want ik moest me 's ochtens meldde in het ziekenhuis en het was tijd om te slapen.
Wij naar bed toe, ik lag er 1 minuut en ja hoor weeen!! Ik kon met geen ene mogelijkheid meer liggen, pfff!! Ik naar beneden alleen, want ik kreeg vriendlief niet meer wakker. Op de computer gekeken wat weeen waren, maar ja dat wist ik natuurlijk wel. Om vier uur kreeg ik vriendlief eindelijk wakker en is hij gezellig mee beneden komen zitten. Rond 6 uur hield ik het niet meer vol. Ik was helemaal kapot. Ik mocht de vk pas bellen als ik om de vijf minuut een wee van een minuut had, maar bij mij bleven de weeen komen. Mijn vriend toch maar gebeld en om tien over half zeven waren ze er eindelijk. Dat half uur duurde naar mijn gevoel wel 2 uur!! De vk ging voelen en ik bleek al 8 cm ontsluiting te hebben. Ze moesten met spoed alles klaar zetten dus ze liep naar de auto. Ik dacht, gaat ze weer! Maar nee dus, alles werd klaar gezet voor de bevalling. Om kwart over 7 mocht ik persen en om kwart voor 8 is onze zoon Senna geboren. Ze hebben nog wel een knip gezet dus nog hechten. Dat hechten vond ik niet pijnlijk, maar het zitten daarna, auw!!
Achteraf is het allemaal dus nog zeer snel gegaan. Ben heerlijik thuis bevallen en ik kijk er positief op terug. Kan me eerlijk gezegd de pijn al niet meer terug halen!
Dikke xx
@au, ik had bij deze zwangerschap op donderdag mijn NOD. Ik maandag getest met een test die je 4 dagen voor je NOD kan doen en negatief!! Het zegt dus nog helemaal niets. Ik had met die gevoelige test 1 dag voor mijn NOD pas een heel licht streepje!!
Ik hoop het voor je, x
Ik hoop het voor je, x
Status betekenis: = Klusdagen. = Wachtdagen. =Ongi. =Neutraal. = Zwanger.
naam:
ronde:
leeftijd:
NOD:
status:
Yessie84
9
25
25 mei
Wendy-Merle
6
25
21 juni
Orchideke
7
24
29 mei
Loks
2
24
31 mei
Denys
1
24
30 jan
djurresmama
2 na mk
26
J.I.G.
4
30
22 mei
Deleve
2 na mk
28
7 juni?
Maud
2
35
12 juni
NOT
1
25
30 mei
Mama 1977
2 na 3mk
31
14 juni
Zonnetje 4
1
25
20 mei
mvj
1
27
9 juni
Au3
1
23
27 mei
Naam:
Leeftijd:
Ronde:
Uitgerekend:
Echo:
Status:
Berg-Driel
27
1
14-08-09
08-05-2009
Romaty
24
1
27-08-09
11-06-2009
3d echo
LindaG80
29
3
06-09-09
13-07-2009
32 weken echo
Jansske
28
5
18-12-09
26 mei 2009
2e echo
Lijnmaan
30
1
10-01-10
?
Floor
28
1
18-01-10
16 juni 2009
Chantal P
31
1
19-01-10
?
Daniellexx
24
6
21-01-10
?
JIG
30
5
29-01-10
9-6-2009
Hoi meiden wat is hier weer veel geschreven zeg!!
Eerst maar even enkele reacties en dan zal ook ik een poging doen mijn bevallingsverhaal op te schrijven, ik weet niet of het helemaal lukt want sommige stukjes ben ik (en ook Sybren kwijt) doordat Merle* daarna overleden is.
@ Loks
Idd ik merk bij mijn zusje dat ze geneigd is om naar iedereen te kijken ie het beter doet dan haar en zichzelf daarmee helemaal weg te cijferen gelukkig kunnen we haar er meestal wel op wijzen dat echt niet iedereen altijd alles maar beter doet dan haar en dan zie je haar gewoon groeien! Ik lust oranjekoek alleen als de spijs eruit is en dan ben ik er nog geen fan van!
@ mama 1977
Oranjekoek is koek met spijs en een roze laagje glazuur erop ( ze hadden het beter rozekoek kunnen noemen!) Ik hou niet van spijs maar als je dat ertussenuit haalt is het dus wel te eten. Knap dat je mee bent geweest naar de echo van je vriendin!!!
@ Maud
Wat goed dat je je moeder hebt gemaild en wat fijn dat ze je gelijk opbelde! Super dat je al 1,2 kilo kwijt bent! Geweldige mop trouwens mijn vriend stond me dom aan te kijken toen ik begon te lachen!!
@ Chantal
Wat fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad in de efteling, het lijkt me een erg leuk park!
@ JIG (nogmaals) Dubbel gefeliciteerd met je zwangerschap en de 1e verjaardag van je dochter!!!!!! Fijn dat je al voor een echo kunt!
@ Au Welkom! Idd volgens mij licht het eraan hoe snel je genoeg hcg hormoon aanmaakt dus wanneer je kunt testen geen idee?
Zo'n opmerking zou mijn nichtje ook kunnen maken (die is ook 5) Wat mooi dat jullie je zoontje zo vernoemd hebben! Wij hebben Merle* in de tweede naam vernoemd naar mijn moeder en oma (fredrika)
@ Danielle
Het zal je maar gebeuren dat 1 van de kids uit je klas even meld dat je zwanger bent terwijl je het zelf nog maar net weet! haha!!!
@ Floor
Gefeliciteerd met je zoon!!
Dan ben ik nu bijna toe aan mijn bevallingsverhaal maar eerst wil ik dit even kwijt!
Ik werd woensdag gebeld door de arts uit het ziekenhuis in Groningen dat het chromosomenonderzoek van Merle* klaar was. Ze hebben geen afwijkingen kunnen vinden, dus de kans op herhaling blijft minder dan 5 procent (een 'normaal' stel heeft minder dan 3 procent kans op een kindje met een afwijking wij dus iets meer omdat we het al een keer hebben meegemaakt) Ze vertelde ook dat de klompvoetjes wel weer voor kunnen komen maar ja was dat het maar....
We zijn erg blij met dit nieuws ook al zullen we er nu nooit meer achter komen waarom dit met Merle is gebeurt maar aan dat idee waren we eigenlijk al wel gewend. Als ik nu weer zwanger ben kom ik strenger onder controle te staan en moet ik vaker voor een mediche echo naar Groningen of Leeuwarden (daar zijn ze ook een aantal dagdelen van het umcg in groningen aanwezig)
En dan nu mijn bevallingsverhaal:
Ik moest op donderdag 28 augustus 2008 naar het ziekenhuis voor controle (41 weken en 3 dagen) Ik was het spuugzat ik heb een perfecte zwangerschap gehad maar op het einde was ik steeds misselijk en enorm moe! De gyn. zag dat ik er wel klaar mee was en heeft gekeken of de baarmoedermond al iets aan het verweken was en heeft me toen gelijk gestript. (met het idee van misschien komt het op gang en anders wordt je maandag opgenomen) Daarna heeft ze nog een echo gemaakt en zag ze dat er niet veel vruchtwater meer was en heeft ze geregeld dat ik de volgende dag opgenomen kon worden. Sávonds kwamen mijn schoonzusje en zwager nog langs om hun fiets op te halen die ze eerder die week hadden laten staan, ik kon ze wel wegkijken ik dacht alleen maar ik moet naar bed want ik moet morgen bevallen! Nou wat heb ik lekker geslapen zeg (NOT) ik deed geen oog dicht en vriendlief ook niet! Na ongeveer 2 en een half uur slaap om half acht maar douchen en naar het ziekenhuis toe! Ik werd daar aangekomen aan een infuus gelegd met weeenopwekkers nou en of die werkten zeg! Tjeetje rugweeen buikweeen beenweeen weeenstorm alles tegelijk, ik weet er alles van! Rond half 12 hield ik het niet meer en werd er gekeken hoever de ontsluiting was (jaja al 2 cm!!) en kwam rond half een gelukkig mijn verlosser met een ruggenprik. Na de verdoving zat hij er na de derde keer in (de anastesist zei steeds dat ie ging prikken moet je niet doen bij mij want dan beweeg ik automatisch vond ie zo raar hij werd er chagarijnig van als je nu niet stil zit dan ga ik weer waarop ik keihard zei dan moet jij je mond houden en prikken!!) Wat heerlijk, zo'n ruggenprik! Dan word je medegedeeld dat je maar even wat moet eten en slapen nou dat is allebei niet gelukt want ik bleef maar druk rond mijn anus voelen (zo van ik moet naar de wc) dus ik heb gebeld, toen ze kwamen kijken bleek dat de banden die ik om mijn buik had om de weeenactieviteit te meten niet goed meer zaten doordat ik niet recht kon liggen (door die pijn) toen hebben ze geprobeert om een andere meter in te brengen die meet van binneuit de weeenactiviteit nou dat vond ons meisje niet zo'n goed idee haar hartslag ging heel snel omlaag, ik moest acuut aan de zuurstof en goed naar Merle* toe ademen, vraag me niet hoe ik dat gedaan heb maar ik heb het gedaan want het lukte en de hartslag was weer goed (in de tussentijd stond mijn kamer vol en was er ook al een ok geregeld die dus weer afgezegd kon worden. Rond een uur of half 5 begon en het gevoel van de weeen weer terug te komen volgens de verpleegkundige ( een schat overigens) kon dit niet maar toch werd de verloskundige opgehaald en die bevestigde dat dat niet kon. Nou daar lig je dan auw auw auw auw een half uur later was er wisseling van de dienst en kwam er een andere verloskundige even polshoogte nemen weer verteld over alles wat ik voelde en ze stelde voor op de gyn. erbij te halen en om te kijken of het ook een keizersnede zou moeten worden, maar voelde eerst zelf nog even haar oordeel 6 cm! Ow nou dan houdt ik het nog wel uit zei ik, maar nee ze wou toch de gyn. erbij halen en die voelde 1,5 a 2 cm!!! Tjeetje wat was ik er klaar mee zeg! Hij vroeg wat ik wou nou dat werd dus een keizersnede. Ik werd klaar gemaakt voor de operatie en kreeg weer nieuwe verdoving via de ruggenprik. Tijdens de operatie bleek dat ik op de verkeerde manier verdooft was (je kunt op twee manieren een ruggenprik krijgen en ik had dus de verkeerde) toen ze bij het buikvlies waren heb ik even gegild maar ja een gewone bevalling voel je ook en toen was ons meisje er ook zo maar. Ze werd gelijk aan het zuurstof gelegd omdat ze niet huilden en grijs zag. Nadat ze een paar kikjes gegeven had mocht ik haar snel een kus geven ( wat een overweldigend gevoel) en werd ze (en sybren) meegenomen naar de kinderafdeling. Ik werd gehecht en toen mocht ik daar ook heen en kreeg ik haar voor het eerst helemaal te zien wat waren we trots echt met recht het mooiste moment uit mijn leven!!!
Merle* voor altijd in ons hart wat houden we toch veel van je!!!
Liefs Wendy.
Eerst maar even enkele reacties en dan zal ook ik een poging doen mijn bevallingsverhaal op te schrijven, ik weet niet of het helemaal lukt want sommige stukjes ben ik (en ook Sybren kwijt) doordat Merle* daarna overleden is.
@ Loks
Idd ik merk bij mijn zusje dat ze geneigd is om naar iedereen te kijken ie het beter doet dan haar en zichzelf daarmee helemaal weg te cijferen gelukkig kunnen we haar er meestal wel op wijzen dat echt niet iedereen altijd alles maar beter doet dan haar en dan zie je haar gewoon groeien! Ik lust oranjekoek alleen als de spijs eruit is en dan ben ik er nog geen fan van!
@ mama 1977
Oranjekoek is koek met spijs en een roze laagje glazuur erop ( ze hadden het beter rozekoek kunnen noemen!) Ik hou niet van spijs maar als je dat ertussenuit haalt is het dus wel te eten. Knap dat je mee bent geweest naar de echo van je vriendin!!!
@ Maud
Wat goed dat je je moeder hebt gemaild en wat fijn dat ze je gelijk opbelde! Super dat je al 1,2 kilo kwijt bent! Geweldige mop trouwens mijn vriend stond me dom aan te kijken toen ik begon te lachen!!
@ Chantal
Wat fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad in de efteling, het lijkt me een erg leuk park!
@ JIG (nogmaals) Dubbel gefeliciteerd met je zwangerschap en de 1e verjaardag van je dochter!!!!!! Fijn dat je al voor een echo kunt!
@ Au Welkom! Idd volgens mij licht het eraan hoe snel je genoeg hcg hormoon aanmaakt dus wanneer je kunt testen geen idee?
Zo'n opmerking zou mijn nichtje ook kunnen maken (die is ook 5) Wat mooi dat jullie je zoontje zo vernoemd hebben! Wij hebben Merle* in de tweede naam vernoemd naar mijn moeder en oma (fredrika)
@ Danielle
Het zal je maar gebeuren dat 1 van de kids uit je klas even meld dat je zwanger bent terwijl je het zelf nog maar net weet! haha!!!
@ Floor
Gefeliciteerd met je zoon!!
Dan ben ik nu bijna toe aan mijn bevallingsverhaal maar eerst wil ik dit even kwijt!
Ik werd woensdag gebeld door de arts uit het ziekenhuis in Groningen dat het chromosomenonderzoek van Merle* klaar was. Ze hebben geen afwijkingen kunnen vinden, dus de kans op herhaling blijft minder dan 5 procent (een 'normaal' stel heeft minder dan 3 procent kans op een kindje met een afwijking wij dus iets meer omdat we het al een keer hebben meegemaakt) Ze vertelde ook dat de klompvoetjes wel weer voor kunnen komen maar ja was dat het maar....
We zijn erg blij met dit nieuws ook al zullen we er nu nooit meer achter komen waarom dit met Merle is gebeurt maar aan dat idee waren we eigenlijk al wel gewend. Als ik nu weer zwanger ben kom ik strenger onder controle te staan en moet ik vaker voor een mediche echo naar Groningen of Leeuwarden (daar zijn ze ook een aantal dagdelen van het umcg in groningen aanwezig)
En dan nu mijn bevallingsverhaal:
Ik moest op donderdag 28 augustus 2008 naar het ziekenhuis voor controle (41 weken en 3 dagen) Ik was het spuugzat ik heb een perfecte zwangerschap gehad maar op het einde was ik steeds misselijk en enorm moe! De gyn. zag dat ik er wel klaar mee was en heeft gekeken of de baarmoedermond al iets aan het verweken was en heeft me toen gelijk gestript. (met het idee van misschien komt het op gang en anders wordt je maandag opgenomen) Daarna heeft ze nog een echo gemaakt en zag ze dat er niet veel vruchtwater meer was en heeft ze geregeld dat ik de volgende dag opgenomen kon worden. Sávonds kwamen mijn schoonzusje en zwager nog langs om hun fiets op te halen die ze eerder die week hadden laten staan, ik kon ze wel wegkijken ik dacht alleen maar ik moet naar bed want ik moet morgen bevallen! Nou wat heb ik lekker geslapen zeg (NOT) ik deed geen oog dicht en vriendlief ook niet! Na ongeveer 2 en een half uur slaap om half acht maar douchen en naar het ziekenhuis toe! Ik werd daar aangekomen aan een infuus gelegd met weeenopwekkers nou en of die werkten zeg! Tjeetje rugweeen buikweeen beenweeen weeenstorm alles tegelijk, ik weet er alles van! Rond half 12 hield ik het niet meer en werd er gekeken hoever de ontsluiting was (jaja al 2 cm!!) en kwam rond half een gelukkig mijn verlosser met een ruggenprik. Na de verdoving zat hij er na de derde keer in (de anastesist zei steeds dat ie ging prikken moet je niet doen bij mij want dan beweeg ik automatisch vond ie zo raar hij werd er chagarijnig van als je nu niet stil zit dan ga ik weer waarop ik keihard zei dan moet jij je mond houden en prikken!!) Wat heerlijk, zo'n ruggenprik! Dan word je medegedeeld dat je maar even wat moet eten en slapen nou dat is allebei niet gelukt want ik bleef maar druk rond mijn anus voelen (zo van ik moet naar de wc) dus ik heb gebeld, toen ze kwamen kijken bleek dat de banden die ik om mijn buik had om de weeenactieviteit te meten niet goed meer zaten doordat ik niet recht kon liggen (door die pijn) toen hebben ze geprobeert om een andere meter in te brengen die meet van binneuit de weeenactiviteit nou dat vond ons meisje niet zo'n goed idee haar hartslag ging heel snel omlaag, ik moest acuut aan de zuurstof en goed naar Merle* toe ademen, vraag me niet hoe ik dat gedaan heb maar ik heb het gedaan want het lukte en de hartslag was weer goed (in de tussentijd stond mijn kamer vol en was er ook al een ok geregeld die dus weer afgezegd kon worden. Rond een uur of half 5 begon en het gevoel van de weeen weer terug te komen volgens de verpleegkundige ( een schat overigens) kon dit niet maar toch werd de verloskundige opgehaald en die bevestigde dat dat niet kon. Nou daar lig je dan auw auw auw auw een half uur later was er wisseling van de dienst en kwam er een andere verloskundige even polshoogte nemen weer verteld over alles wat ik voelde en ze stelde voor op de gyn. erbij te halen en om te kijken of het ook een keizersnede zou moeten worden, maar voelde eerst zelf nog even haar oordeel 6 cm! Ow nou dan houdt ik het nog wel uit zei ik, maar nee ze wou toch de gyn. erbij halen en die voelde 1,5 a 2 cm!!! Tjeetje wat was ik er klaar mee zeg! Hij vroeg wat ik wou nou dat werd dus een keizersnede. Ik werd klaar gemaakt voor de operatie en kreeg weer nieuwe verdoving via de ruggenprik. Tijdens de operatie bleek dat ik op de verkeerde manier verdooft was (je kunt op twee manieren een ruggenprik krijgen en ik had dus de verkeerde) toen ze bij het buikvlies waren heb ik even gegild maar ja een gewone bevalling voel je ook en toen was ons meisje er ook zo maar. Ze werd gelijk aan het zuurstof gelegd omdat ze niet huilden en grijs zag. Nadat ze een paar kikjes gegeven had mocht ik haar snel een kus geven ( wat een overweldigend gevoel) en werd ze (en sybren) meegenomen naar de kinderafdeling. Ik werd gehecht en toen mocht ik daar ook heen en kreeg ik haar voor het eerst helemaal te zien wat waren we trots echt met recht het mooiste moment uit mijn leven!!!
Merle* voor altijd in ons hart wat houden we toch veel van je!!!
Liefs Wendy.