Ervaringen slechte uitslag nekplooimeting

Dag meiden,
Ik ben zo blij dat hier wél over gesproken wordt. Wij zitten nog in een onzekere fase, we moeten afwachten tot 19 weken (nog vier weken) tot een uitgebreide echo. Afhankelijk daarvan doen we dan wel of niet de vruchtwaterpunctie.
De uitslag van de combitest is echt al zó moeilijk omdat je nu wel beslissingen wilt nemen over wat je gaat doen als het niet in orde blijkt te zijn. En ik merk dat dat een onderwerp is waar toch weinig vrouwen over willen praten. Ik vind het dapper dat jullie hier in ieder geval durven duidelijk maken dat je een beslissing genomen hebt. Ik zie het hele scenario al voor me, van kindje geboren laten worden met 22 weken en hoe we dat dan aan anderen moeten vertellen.
Het is nu vooral moeilijk om iedereen zogenaamd blij te vertellen over mijn zwangerschap terwijl we zoveel reservers hebben.
 
Hallo Meiden,
als ik dit zo allemaal lees - stuk voor stuk verdrietige verhalen - dan vraag ik me af of de aanstaande moeders zich realiseren dat een kind ook andere nare dingen in zijn/haar leven kan overkomen/mankeren. Mijn aanvankelijk gezonde dochter bleek toen ze nog maar een baby van een jaar was kanker te hebben en daardoor een ongeneeselijke zenuwaandoening te hebben die slechts 1 keer per 4 jaar in Ned. voorkomt. En dit had iedereen kunnen overkomen!!! Ons kind is geen drager van het kanker-gen.
Ik verwacht nu onze tweede en heb wederom geen testen vantevoren laten doen. Het kind is welkom; hoe danook. Liefs, A
 
hai Nina,
ook ik ben heel erg benieuwd hoe het met je gaat. Het is geen makkelijke beslissing die jullie hebben genomen, en het zal tijd nodig hebben het een plekje te geven. Ook bij een vogende zws blijft dit natuurlijk aanwezig, de onbevangenheid is weg.

Voor "deze gebruikersnaam bestaat al", ik weet niet of je het aan kan iets te lezen over de ervaringen van ouders met een kindje met het syndroom van Down. Voor het geval dit wel zo is, op de sit www.rikzethof.nl kun je het dagboek lezen van de ouders van Rik. Er staan ook links naar sites met dagboeken van andere ouders met een kindje met het syndroom van Down. Misschien helpt dit jullie bij het maken van een beslissing.
Sterkte,
Liefs Soela


 
hallo dames,

We zijn weer wat weken verder en zijn ondertussen ook 3 weekjes op vakantie geweest en eigenlijk gaat het best goed met me.
Natuurlijk heb ik moeilijke verdrietige momenten, maar het leven gaat door en ik ben misschien al wat gehard door andere gebeurtenissen in het leven.

ikkemoeder02, er bestond en bestaat na obductie geen twijfel over. Idd geeft de vlokkentest bijna 100% zekerheid. Ik denk dat er bij je vriendin een vermoeden is uitgesproken.

En ja Anet2, ik weet ook dat ook als er geen chromosoomafwijking is er nog geen garantie is op een onbezorgd leven.
Maar meiden, ook ik had van te voren niet gedacht dat ik een zwangerschap zou afbreken ivm Down.
Maar pas op het moment dat je moet beslissen weet je wat je moet doen. Je kiest dan heel bewust voor de rest van je leven, dat is heel wat anders als dat er een kans is op.... want dan is er nog hoop.
Als het ons na 9 maanden was overkomen dan hadden we het met liefde groot gebracht, maar ervoor kiezen kon en wilde ik niet.

Ik weet nu wel dat je er van te voren niets over kunt zeggen, dat ieder mens en elke situatie anders is. Ik wens dit soort dilemma's echt niemand toe, want het is vreselijk om zo je o zo gewenste zwangerschap te moeten be-eindigen.

Liefs,

Nina


 
Lieve Nina,

fijn dat het nu redelijk goed met je gaat. Tuurlijk heb je je verdrietige momenten en dat zal ook zo blijven. Maar het is wel fijn dat jullie er even uit zijn geweest.

Ik ben het helemaal met je eens dat je niet kan zeggen wat je zal doen als je een dergelijke uitslag krijgt. Het lijkt me dan ook vreselijk moeilijk als je wel voor een dergelijke keuze wordt gesteld. Ik moet zeggen dat ik gelukkig niet voor die keuze ben gekomen. Ik heb 2,5 jaar terug wel een kindje verloren met 18 weken zwnagerschap, maar die beslissing werd voor me genomen.

De twee zwangerschappen erna heb ik er niet over willen nadenken, en heb ik er voor gekozen geen enkele test te laten doen. Overigesn was er met ons overleden kidnje niets mis, uit onderzoek kwam eigenlijk gewoon 'domme pech'

Meid heel veel sterkte en ik hoop voor je dat je eens een geoznd kindje in jearmen houdt, en dat je in je hart voelt dat je voor jullie de juiste beslissing hebt genomen.

Liefs
Miep


 
Ik heb lang getwijfeld over wel of niet testen, had bijna de meting af gezegd.
Maar dat had in ons geval niet uitgemaakt. De vochtophoping was zo duisdelijk aanwezig, dat de arts het zowiezo had moeten melden. Het was te zien zonder meting.
Ik heb dit nagevraagd bij artsen en mijn verloskundige en het was overduidelijk en dan is de stap naar een vlokkentest veel makkelijker gezet. Want op dat moment wil je gewoon weten wat er aan de hand is.

Bedankt, Miep, ik herinner me jouw verhaal, hebben ook nog korte tijd samen op April07 forum geschreven.

Liefs,
Nina



 
Hallo Nina,

Ik zelf ben ook in november 2006 een van mijn kindjes verloren was zwanger van een eeneigen tweeling en een van de baby,s is met bijna 4 maanden overleden, ik heb deze gewoon negen maanden met mij meegedragen en het is er ook niet uitegekomen tijdens de bevalling van mijn andere dochterje ik had of heb te maken gehad met een vanishing twin syndrome mijn lichaam heeft mijn overleden kindje in zich opgenomen en ik ben dus eigenlijk de begraafplaats voor mijn eigen kindje geworden dat vind ik op zicht wel mooi bij mij is er ook uitgekomen tijdens de echo dat er vocht rond het hoofdje zat en om het hartje de gyneocoloog zei tegen mij dit kindje, al had het geboren geworden   zwaar ziek geweest zou zijn  en misschien zelfs komen te overlijden als de zwangerschap uit gedragen zou zijn uiteindelijk heeft de natuur anders beslist voor mij  besloten zal ik maar zeggen en daar ben ik heel blij om want zo,n zware emotionele beslissing nemen dat kan ik niet en wil ik niet heb drie gezonde kinderen een van 15,9 en nu een van de tweeling 15 weken gelukkig is met mijn andere kindje alles goed gekomen maar wil je vooral veel sterkte toewensen trouwens arda is een mooie naam turks is het niet althans dat denk ik.

hoop dat de volgende keer wel alles goed gaat,
groetjes en sterkte Bianca
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan