Esk, Yndew & Wenser

Hey ladies

Inmiddels miskraam op gang gekomen via cytotec, vanwege teveel vloeien opgenomen 11 december met eventuele curettage op zondag, eerst opnieuw 4 tabletten cytotec die zaterdag...echo gehad zondagochtend nog niet schoon gyn dacht aan bloed vond dit niet een diagnose voor een curettage..afgelopen woensdag opnieuw echo en helaas nog niet schoon..

Nu mocht ik kiezen alsnog curettage of wachten tot 28 december, vloeien was bijna gestopt alleen begon het vandaag weer...ik blijf wat buikpijn houden en duizelig zijn dus ff gebeld nu mag ik 22 dec 8.50 uur komen en dan beslissen ze hoe of wat...

Ellende dus, maar ik wil graag verder heb nu zo geproefd van het opnieuw zwanger zijn dat ik het nog 1 maal probeer en gaat dat mis zet ik mijn verlangen opzij en ga ik genieten van mijn 2 lieve moppies...

Hoe gaat het met jou supertje?? Suiker onder controle??

Sparkle hoe ging dat bij jou? Ik heb dat toen compleet gemist...ook een missed abortion? Baal er zo van en denk nu dat ik een angst heb waarvan ik denk gow leuk voor de volgende keer als ik zwanger mocht geraken...

Toch wil ik jullie even fijne dagen toewensen!



xxx
 
Herkenbaar hoor Annemarie. Je hebt er weer even aan mogen snuiven en dan gaat het niet zoals gehoopt. Na de 2 miskramen en curettages vorig jaar had ik ook zoiets van, ik wil er zo graag nog 1. En zwanger worden was toch 7 keer eerder gelukt? Maar met PCOS heb je een verhoogde kans ( behoorlijk hoger) op een miskraam.  Daar kwamen wij van het voorjaar pas achter he. En dit is in oktober nogmaals tegen ons gezegd. Neem eerst de tijd om dit te verwerken. Denk er daarna goed over na. Want wat als het nog een keer mag lukken om zwanger te worden en het dan weer misgaat?  Ik merk dat het me op dit moment weer heel erg bezig houdt. (Ik zou vorig jaar rond deze tijd uitgerekend zijn van de eerste miskraam dat jaar)

Niet lullig bedoeld he. Ik ben erg nuchter en heb het dacht ik toch wel een plek kunnen geven. Helaas komt het verdriet met regelmaat boven. Hoeveel kun je aan? Ik merk nu ook dat die 2e zwangerschap vorig jaar veel te snel was. Die dubbele klap onderging ik heel gelaten, maar hij kwam driedubbel terug. En ik wilde alleen maar door. Want ons ideaal gezinnetje bestond uit 4 kinderen. Dat stelden we bij naar 3. Maar ow ow ow, die derde wilden we zo graag.

Het is echt wel een heel proces geweest en natuurlijk heb ik er diabetes bij (maar ook jij hebt verhoogd risico vanwege de zwangerschasdiabetes) en die kans op trombose. Maar het moest wel "even" verwerkt worden. Soms moet je je gevoel opzij zetten voor je verstand.

Maar voor nu eerst dit maar ondergaan en daarna lichamelijk en vooral geestelijk weer herstellen. Sterkte meid. I know how you feel.

(Ps de suiker is prima onder controle)
 
Bij mij was voor dat ik zwanger werd van Naomi. Bij mn eerste controle bij de gyn. wilde hij 'even wilde kijken' en toen bleek het kindje dus niet meer te leven...

We hebben er toen voor gekozen om af te wachten of het zelf zou komen. Een week later begon ik te bloeden en dat was zo erg dat ik neer de eerste hulp ben gegaan..(liet een spoor van bloed achter :O) Ik heb toen heel veel bloed verloren en daar lang last van gehad...

In het ziekenhuis zijn toen ook meteen mn bloedwaarden genomen, maar ja, zoals mn schoonzus later zei; die waarden zeggen op dat moment niet zo veel.

Heb toen lang (natuurlijke) ijzersupplementen  genomen (zit je niet zo snel verstopt van ;-)) en nog erg lang moe geweest...
Daarna een echo gehad en alles was toen bij mij gelukkig wel goed schoon! Na al de ellende vond ik dat zo'n opluchting, dat weet ik nog! Was toen echt bang van het bloeden!
Ze raadden toen wel aan om een aantal maanden te wachten met weer zwanger worden, om je baarmoeder even goed rust te geven.

Hoe voel je je nu?
 
Hey dames

Nog steeds ben ik niet schoon dus ik krijg 2 jan een water echo, dit heb ik wel eens eerder gehad ik vond het toen niet veel voorstellen dus op hoop van zegen...ze spoelen dan de boel even door om het maar zo te zeggen want ik kan niet verder nu...

Om meteen in te haken op jou supertje, ik ben me ervan bewust dat we als pcos vrouwen meer kans hebben een miskraam te kunnen krijgen  (mijn eigen gynaecoloog zegt dat dit niet het geval is maar ja ik lees ook de artikelen )

Toch weerhoud me dat niet eerlijk gezegd het nog eens te proberen. Ik heb verder nog nooit zoiets in mijn leven meegemaakt, ja in dec 2013 een miskraam wat een foutje was van het ziekenhuis verder loopt alles gezond rond hier...dus vergeef me dat ik misschien naïef of arrogant overkom als ik nu denk dat dit stomme pech geweest is...

Ik ga zeker dit eerst allemaal verwerken en waarschijnlijk pas rond maart weer opnieuw starten  :) Mijn gynaecoloog zei dat ik weer mocht starten als ik eraan toe was en of dit nu al in januari zou zijn of over een jaar aan mij de keuze...dus geen 'verbod' voor zoveel maanden gekregen...eerlijk? Ik ben 35 in mei 36 ik heb ook de tijd niet nog langer te wachten...

Mijn man en ik hebben besloten het nog 1x te proberen en gaat dit weer mis is het klaar.  Dit geeft me een soort rust dat ik weet waar ik aan toe ben en dat dit de plan van aanpak is.

Tot de tijd dat we er weer voor gaan ga ik zeker 10 kg afvallen, ff gebruik maken dat ik nu geen hormonen slik en dit iets gemakkelijker moet gaan dan normaal gesproken....dus dat is nu mijn 'doel' hiermee hoop ik ook straks nog een keer zwangerschaps diabetes te vermijden...

Het gaat dus best goed met me, lichamelijk eindelijk gestopt met vloeien en geestelijk al vooruit aan het kijken...Ik geloof er gewoon echt in dat ons dit geluk nog 1 x gegund is...En met die gedachte ga ik met frisse moed weer van start...

Hoe zijn jullie feestdagen geweest??? Hier rustig en lekker gegeten maar eens een keer ook het grootste gedeelte gezond  :) Dat beviel wel !!

Liefs xxxx
 
Ohhhhh wat erg, ineens dacht ik weer aan jullie. Ik heb niks meer laten horen, al zo lang. Geen excuus natuurlijk maar zit bijna continue met mijn neus in de boeken. 9 maart laatste examen en dan hopelijk weer meer tijd. Even kort nu want ik zit op werk ;-(

Annemarie, wat een verdrietig verhaal. Ik hoop dat het inmiddels goed met je gaat. Ik kan niet uit ervaring meespreken, maar het lijkt mij heel zwaar. Zeker als je al zo blij was. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je toch weer snel zwanger mag zijn.



xxx

 
Hi meiden,
Alweer een maand geleden dat er gereageerd is, zie ik nu.
Wilde jullie allemaal laten weten dat wij weer een kindje verwachten. Beetje moeilijk om dit nieuws nu zo te delen, ook nu jullie allemaal in een andere fase zitten, dingen proberen af te sluiten.
We hopen dit kindje in September te verwelkomen! We kijken er erg naar uit.

Hoe gaat het met jullie allemaal?
Wenser hoe zijn je laatste toetsen gegaan?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan