Esk, Yndew & Wenser

Het was niet een binnen 2 jaar afspraakje annemarie. Maar dat 2014 het jaar zou worden voor degenen van het als het langer duurt mensen. En dat lijstje is geen lijstje meer gelukkig.

Sparkle irritant die harde buiken. En rustig aan doen met 2 peuters is al niet echt mogelijk, laat staan op een boerderij.

Wenser die echo's zeggen inderdaad niet alles. De oudste zou 9 pond moeten wegen en was 6,5 pond. De tweede zou ongeveer 6 pond zijn en was 8 pond. De hoofdjes waren bij allebei te klein en de benen te lang. Goed dat ze het in de gaten houden, maar je kunt er toch niets aan veranderen.
 
ow zat dat zo supertje excuus beetje dement of niet meegekregen.. jullie zitten hier langer op het forum dan ik...

maar het kan nog het is nog geen december...
Liefss
 
Ja supertje, de tekenen van je lichaam zijn goed, dus 2014 is nog haalbaar. Ik duim! Het zou wel wonderlijk zijn als het zo zou zijn!
Sparkle: ja die harde buiken herken ik ook. Die had ik bij Fem ook niet zo vroeg. Nu al na een rondje van 10-15 minuten met de hond, bij een stofzuigbeurt of boodschappen tillen. Ik vind het op zich niet erg, maar soms doet het wel zeer. En ik denk wel eens dat je daardoor een vroegere bevalling zou kunnen krijgen. Maar het leven is nu eenmaal drukker met 1 of 2 kinderen erbij en lichamelijk doe je gewoon veel.
Annemarie: ververlend van je bekken zeg. Ben je ook bij een bekkenfysio? Ik wel en ik moet zeggen dat ik er wel tevreden over ben. Samen met zwangerschapsyoga en een bekkenband doet het mij veel goed. En ik probeer zovel mogelijk even te gaan liggen tussen de middag bijvoorbeeld. Al is het maar een kwartiertje. Zelfs wel eens op mijn werk op de grond als de rest met pauze is ;-) . Bij mij helpt dat wel.
Als je zo lang hebt gewacht, wil je eigenlijk niet klagen he? Heel even dan: ik merk wel dat ik deze zwangerschap veeeeeel zwaarder vindt. Bekkenpijn vanaf wk 10, harde buiken, vermoeidheid, superlage bloeddruk, obstipatie en niet lekker in mijn vel door de hormonen. De vorige zwangerschap zat ik echt op een roze wolk, en had ik heimwee na de geboorte dat ik geen kindje meer in mijn buik had. Maar nu kan het met bijna niet snel genoeg voorbij zijn. En dan voel ik me weer schuldig naar dit kindje: waarom kan ik er nu niet van genieten....

Sorry supertje, jij wilt niet liever en wacht al zo lang en dan gaan wij klagen ;-) Dus: ik heb genoeg geklaagd: schop onder mijn kont, even bedenken hoe graag ik het ook al weer wilde en hoe het straks is om een kleintje in de armen te hebben en proberen toch een beetje te genieten ;-)
En nog even aan t werk, want ik maak niet echt meters vandaag ;-)
groetjes
W.





 
Hey Wenser,

Ja ik loop bij de fysiotherapeut ik moet ook zeggen dat het werken me beter afgaat dan twee dagen zitten op school...
En inderdaad je durft niet te klagen, maar wat jij zegt los van de lage bloeddruk ervaar ik ook ;-)
Jill was allemaal zo voorbij en makkelijker... Net ook weer tien minuten zitten huilen en gewoon niet kunnen stoppen hè! Dan denk ik jeetje emo doos...
Nu is er wel wat vervelends gebeurd met mijn vriendinnetje... ze is vorige week maandag bevallen van haar zoon met 20+6...Dit is haar zoveelste miskraam / vroeggeboorte... En dat vreet dan toch... Ik loop net de Cranenbroek binnen zie allemaal kerstbomen en lichtjes en dan ineens mis ik mijn oma hop huilen...

Ach ja hoort erbij... daarom nee ik wil niet klagen ik zal ermee moeten dealen : -)
De kleine die zich goed beweegt in de baarmoeder is wel iets wat alles goedmaakt!

Dan duimen we mooi allebei voor supertje die gewoon nog ff op de valreep de hekkensluiter is van het groepje...

Liefs Annemarie
 
Jeetje wat onwijs zielig voor die vriendin. Dat is heftig zeg, ben je al bijna 21 weken, waarschijnlijk goede 20 weken echo gehad, en dan ben je ineens je kindje kwijt. Lijkt me verschrikkelijk. Sterkte voor haar en jou. Snap heel goed dat je daar emotioneel onder bent.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, het voelt soms zo ondankbaar als je niet 'in blijde verwachting' bent, maar even een dipje hebt.
groetjesWenser
 
Ow klaag maar raak hoor. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Bij de tweede was ik het op den duur echt zat. Aambeien, continue ontstoken gewrichten enz enz. Om eerlijk te zijn vind ik het ook niet altijd even leuk om moeder te zijn. Als ze allebei lekker dwars zijn en nergens naar luisteren. Pffft. Zwangerschap is gewoon een flinke aanslag op je lijf.
 
grrm...net een heel verhaal zitten typen is het ineens weer weg! In het kort; snap jullie wel hoor meiden...het is niet altijd alleen maar roze wolk.

Sterkte voor je vriendin, wat een moeite en verdriet zal het zijn!
 
Ha ha ha ik herken het supertje: soms wil je echt even je kindjes achter het behang plakken ;-)Maar als je dan weer een knuffel terug krijgt, smelt de boosheid weer weg. Toch ben ik wel heel blij als ik na bijvoorbeeld een vakantie, Fem weer naar school kan brengen. En gewoon weer even niet-mama-zijn op werk.
Hoe is het met je vriendin Annemarie?gr.Wenser


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan