Forum voor ‘stiefmoeders’

KL-E dank voor je reactie! 
Prettig om te lezen dat je het hetzelfde ervaart.
Ja..onze dochter (nu bijna 4 maanden) zal ook een andere opvoeding krijgen op sommige gebieden. 
Ik begrijp ook wat jij schrijft gebruiker 111771, het gaat er ook niet om dat ik wil dat ze dankbaar zijn. Het zijn kinderen en ook nog eens met de loyaliteit naar hun eigen ouders. En ik weet ook dat de zijlijn positie de beste is, het is nu eenmaal niet anders, maar dat neemt niet weg dat ik regelmatig mezelf niet thuis voel in mijn eigen huis. Vaak tot 100 zit te tellen omdat ik er simpelweg niets van kan zeggen en er dus idd gekliederd wordt aan tafel, rondgerend in een restaurant, dat soort dingen.
Je wordt er wel op aangekeken maar hoort er eigenlijk niet bij.
En idd dat is inherent aan de keuze die ik heb gemaakt en ik zal ook echt alles voor hen doen, maar het is een hele worsteling omdat je jezelf echt op de achtergrond moet zetten. Dat put uit en daar voel je je rot over..
Hoe gaan anderen daarmee om?
Wat doe je om jezelf weer op te laden? Dat is fijn om te delen. :)
 
Hier ook een stiefmoeder van 2 meisjes, één  van 5 en een van 8 jaar oud. Ik kies bewust niet altijd voor de zijlijn positie. De dames zijn de helft van de tijd bij ons en dat betekend dat ze dan dus ook gewoon bij mij in huis wonen. Ik vind serieus dat ik dan zeker wat te vertellen heb. Geen geklieder aan tafel, je bord eet je leeg, je was in de wasmand etc. 
Het lijkt mij niet meer dan normaal om grenzen en regels te stellen. Of ben ik daar zo raar in? 
 
happybee 
 
nee je bent zeker nief raar der in 
ik ben zelf ook stiefmoeder van 2 kinderen meisje van 4 en jongetje van 7 
ik sta ook zeker niet aan ze zeilijn 
want als je dat gaat doen en ze doen iets wat absoluut niet mag en je zeg er dan wat van trekken ze er juist niks van aan 
ze gaan je altijd uit testen tot hoever ze kunnen gaan maak niet uit hoe oud kinderen zijn 
dus dat is zeker niet raar 
 
 
Ik denk wel dat je iets mag zeggen over het gedrag hoor, ook al ben je een stiefmoeder. Met rennen in een restaurant val je anderen lastig, dus daar mag zeker iets van gezegd worden lijkt me. Net zoals een juf gedrag corrigeert terwijl ze geen ouderrol heeft. 
Met de zijlijn bedoel ik de grote dingen. Zoals de stiefmoeder van mijn man besloot hoeveel zakgeld/kleedgeld hij kreeg, op welke sport hij mocht, dat hij het huis uit moest, dat hij niet verder mocht studeren omdat hij hetzelfde niveau had bereikt als haar zoon. 
Gedrag corrigeren is prima, maar probeer wel dezelfde lijn aan te houden als vader. Daar zit hem denk ik het verschil. 
Bord leeg eten en niet kliederen vind ik moeilijk, kliederen mag bij ons (althans, ik wil ook niet dat er eten rondgegooid wordt, maar super netjes hoeft ook niet). Ook een bord leeg eten is bij ons geen regel. Ze bepalen zelf of ze genoeg hebben. Dat is een verschil in opvoeding en ligt niet aan het kind. Daar moeten de volwassen uit zien te komen zodat iedereen zich thuis voelt.
 
 
Ik denk wel dat het uitmaakt hoe oud de kinderen zijn.
Toen ik de kinderen leerde kennen waren ze 11,10,8 en 1,5 jaar later gingen we samenwonen.
Eerst ben je nog bij ze 'op bezoek'  nu wonen we samen en is het ook mijn huis.
(Zijn bewust in een ander huis gaan wonen voor een echte nieuwe start, vlakbij hun oude huis).
Er ligt dus al een hele opvoeding waar ik niet bij ben geweest.
En waar moeilijk vanaf te stappen valt gezien hun leeftijden. 

Natuurlijk kan ik ze wel corrigeren en meesturen maar de echte lijn wordt toch door vader bepaald. Wanneer kinderen jonger zijn (6 jaar en jonger) is het makkelijker 'nieuwe regels' invoeren.
Het gaat er idd vooral om dat je als partners op 1 lijn zit.
En dat je die lijn samen kunt neerzetten. Dat blijft zoeken. En komt het actief sturen toch vaak neer op de vader van de kinderen.
 
 
Hallo dames,
Ik heb sinds bijna 3 jaar een relatie met mijn vriend. We wonen ruim 2 jaar samen. Hij heeft een dochter van 8 die sinds 2,5 jaar betrokken is bij onze relatie. Ze is 50% van de tijd bij ons. Onze band is goed, de band met moeder niet zo. 
Stiefmoeder zijn is een stuk pittiger dan ik vooraf gedacht had. Ik loop vaak aan tegen de vraag; wat is mijn rol, waar mag ik wel of niet iets over vinden en bij zijn? 
Ik weet niet of jullie dit herkennen? Graag zou ik leren van jullie ervaringen.
Ik heb gelijk een praktische vraag; binnenkort houdt mijn stiefdochter haar kinderfeestje. Mag ik daar al bij zijn? Of is dat (nog) geen optie? 
Ik hoop op open advies, zelf heb ik geen idee :)
 
[quote quote=10292949]Hallo dames, Ik heb sinds bijna 3 jaar een relatie met mijn vriend. We wonen ruim 2 jaar samen. Hij heeft een dochter van 8 die sinds 2,5 jaar betrokken is bij onze relatie. Ze is 50% van de tijd bij ons. Onze band is goed, de band met moeder niet zo. Stiefmoeder zijn is een stuk pittiger dan ik vooraf gedacht had. Ik loop vaak aan tegen de vraag; wat is mijn rol, waar mag ik wel of niet iets over vinden en bij zijn? Ik weet niet of jullie dit herkennen? Graag zou ik leren van jullie ervaringen. Ik heb gelijk een praktische vraag; binnenkort houdt mijn stiefdochter haar kinderfeestje. Mag ik daar al bij zijn? Of is dat (nog) geen optie? Ik hoop op open advies, zelf heb ik geen idee ?[/quote]
 
Hoi,
Ik snap wat je zegt, ik vond het ook lastig. Mijn vriend zei, je moet ervoor gaan alsof het je eigen kind is. Je bent 50% verzorger, ze leert er niets van als je alles maar een beetje laat gaan.
Mijn situatie is relatief anders, ik heb een bonus zoon van 5, en ik kan prima overweg met zijn moeder. Verjaardagen hebben wij tot nu toe apart gevierd, maar dat vind mijn zoon lastig. Hij stopt ons het liefst allemaal in 1 huis, want kinderen willen niet kiezen en dat hoeft ook zeker niet. Bij mij zijn er andere regeltjes dan bij zijn " echte " mama, en dat is ok. Maar ik heb toch wel plannen om als ouders met zijn volgende bij elkaar te komen, en het samen te vieren. Ouderavonden doe ik niet, 1x gedaan maar om daar nou met z'n 3en of 4en te gaan zitten vind ik wat overdreven. Ik drink soms een kop koffie met zijn mama. We lopen de deur echt niet bij elkaar plat, maar we laten wel zien dat het goed zit. Ook al zijn we het niet altijd met elkaar eens.
 
 
Terug
Bovenaan