Forum voor ‘stiefmoeders’

Hoi Fleur,
 
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb nu 3,5 jaar een relatie met mijn vriend, die al twee dochters van nu 9 en 11 heeft en ben 24 weken zwanger van een meisje.
Het gekke is dat sinds ik zwanger ben, ik de bonusdochters veel slechter kan verdragen. Ik irriteer me aan het verwende gedrag en het feit dat mijn vriend alles goed praat. Gisteren had de jongste een huilbui met hyperventilatie leek het, omdat ze tandpasta van boven op moest halen... Ik negeer dat, had haar het liefst op de gang gezet omdat ze huilt om niks, maar vriendlief troost haar hierna. Vind ik erg lastig.
Heerlijk vind ik het als we met zijn tweeen (nouja stiekem drieen) zijn. Ik kan er soms erg tegenop zien als de dames weer komen en dat is de helft van de week.  Ik merk ook dat ik al tegen de kraamweek op zie en dan met name de chaos die de dames met zich mee brengen. Ik heb gisteren voorzichtig aan mijn vriend gevraagd  of het een optie is dat de dames de eerste week bij hun moeder zijn zodat we even kunnen wennen aan de baby. Hij vindt dat geen optie, de dames willen ook graag hun zusje zien is zijn mening. 
Fijn om hier verhalen te lezen van dames die in hetzelfde schuitje zitten, doet me erg goed.
 
Ook hier een groentje op gebied van "stief"moederschap. Zelf wel uit een gescheiden gezin. Dus ene kant zelf als kind ervaring mee. 
Nu een jaar met mijn vriend, en sinds half jaar ook als stiefmoeder , hebben half jaar gewacht met de ontmoeting. Hebben eerste maanden rustig aangedaan, band opgebouwd. Meisje is 2 jaar , en is 1 dag in de week bij mijn vriend. Dus wat dat betreft geen grote druk op onze relatie. 
Ik deel dezelfde ervaringen die ik lees over, wat is je rol precies , wat kan je wel en niet zeggen als je met z'n 3-en bent. Driftbuien , wil alleen maar papa en niks van mij weten op sommige momenten. 
Papa geeft snel toe, en ik denk dan jeetje ... ik ben het hier niet mee eens. Soms een lastige positie. Ik uit mij hierover naar hem als het mij echt irriteert .. 
Hoe gaan jullie hiermee om? 
 
Hoi,
Ik,ben stiefmoeder van een jongen van 18 en een meid van 21. Door overlijden van hun moeder woont de jongen bij ons. Het meisje wil niets mwt m ij te maken hebben. Zelf heb ik ik uit mijn eerste huwelijk 2 zoon (20 en 22 jaar)
Mijn stiefz oon woont al 5 jaar bij ons en het is al 5 jaar ellende, elke dag is stiefzoon onderwerp van gesprek . Na testen (eindelijk mijn man weten te overtuigen) blijkt hij autistisch, zwak begaafd, kan zich sociaal en emotioneel niet binden, liegt en blijft liegen en heeft geld gejat.
 
Schoonfamilie heeft mij ook nooit willen leren hebben kennen. Ondertussen wel alle ellende van mijn huidige man (zijn ex heeft er een financiele teribgzooi van gemaakt) kunnen  oplossen.
Elke dag is een worsteling, zit tegen een burnout aan
Het beste voor iedereen zou zijn dat hij begeleidt gaat wonen, zodat hij de hulp krijgt die hij nodig heedt. Maar helaas lukt dat niet. Wel krijgt hij sinds kort begeleiding van een coach.. levensloopbegeleiding.
 
 
 
Hier geen stiefmoeder, maar de “verschrikkelijke” ex. 
ik vind het grappig om te lezen waar jullie tegenaan lopen. 
Waar mijn kinderen tegenaan lopen is dat de regels bij hun vader opeens anders zijn sinds hij een vrouw heeft. Heel veel dingen mogen niet meer en overal wordt moeilijk om gedaan. Ze vinden haar wel lief, daar niet van. Maar ze missen hun “echte” vader. 
Mijn conclusie is eigenlijk dat vrouwen over het algemeen de touwtjes in handen willen hebben wat betreft opvoeding. Dat zit in ons aard. De “echte” moeder beschermt haar kroost en gaat door het vuur als ze dingen hoort van haar kinderen die niet leuk zijn. De stiefmoeder probeert op haar manier haar best te doen, maar het blijft altijd lastig. De mannen zijn in mijn ogen wat dat betreft vaak watjes en durven niet het leiderschap op zich te nemen wat in een nieuwe situatie nodig is. 

 
Hii, Hier ook bonusmama van een leuke dame van 6. Inmiddels al bijna 4 jaar. Helaas is er geen goede verstandshouding tussen haar moeder en mij. In het verleden ook het een en ander voorgevallen. Ik zou het voor het kind zo weer doen.. maar wat je er allemaal bij krijgt nooit meer... dit heeft met allerlei redenen te maken.. inmiddels zou ik er een boek over kunnen schrijven haha. Maar het kind zorgt elke dag dat ze bij ons is voor een lach op mijn gezicht.. ze is enorm aan me gehecht..  ze is week op week af bij ons. Dus echt de helft van het jaar. Ik zou ook graag met lotgenoten in contact komen. Het is soms zo pittig   Liefs
 
Hallo stiefmoeders! Sinds 6 jaar ben ik onwijs verliefd op een man met een zoon. Het gaat goed, en vanaf het begin klikt het eigenlijk ook heel leuk tussen zijn kind en mij.  Wel vind ik het soms enorm moeilijk dat ik nog nooit de moeder heb ontmoet. Mijn man en zijn ex hebben een goeie band en gedeeld ouderschap, wat al sinds een jaar of 10 zeer goed verloopt.  Van mijn vriend krijg ik heel vaak het gevoel dat ik de maîtresse ben. Soms hoor ik erbij, maar als de ex bij familie gelegenheden is word ik zo aan de kant geschoven.  Zelf kom ik uit een liefdevol gezin, zonder gescheiden ouders, en heb ik erg veel respect voor de moeder van "mijn stiefkind". En toch vind ik het akelig en voel ik me domweg een beetje de hoer. Mijn vriend zorgt veel beter voor zijn ex dan voor mij, en doet preventief ontzettend veel voor haar. Natuurlijk snap ik ook dat het het belangrijkste is dat het met haar goed gaat, maar ik voel me best vaak heel erg buitengesloten en eenzaam.  Ik zie zijn zoon erg vaak, we doen leuke dingen, ik heb dit jaar een mooi verjaardagscadeau voor hem gekocht, en dit van te voren al een paar maanden lang genoemd tegen mijn vriend. Dit is oké, maar ik word niet uitgenodigd op zijn verjaardag of kinderfeestje, omdat moeder er is. Wel wordt mij doodleuk gevraagd of ik kan helpen met de voorbereidingen/versieringen voor het feestje. Ik ben zo onderhand af en toe verschrikkelijk verdrietig en zou graag tips horen of een mening. Is dit normaal of mag ik af en toe echt wel voor mijzelf opkomen? De relatie met mijn vriend en zijn ex was al dik 4 haar uit voordat ik hem leerde kennen, dus ik ben niet direct schuldig aan hun breuk. (Al voel ik me wel vaak schuldig, omdat ik de nieuwe vriendin ben) 
 
Hoi Henna hier ! Stiefmoeder van een 9 jarige knul.Ik ben ongeveer 6 jaar samen met de vader.Hij en zijn ex (bio mom) waren voor mijn tijd al 7 jaar uit elkaar. Toen hij de relatie met me aanging vertelde hij me dat hij een ex heeft die niet al te makkelijk is (borderline/narcisme/drankproblemen)Hij wilde eigenlijk geen kids met haar ze werd zwanger wilde geen abortus plegen ondanks hij erom vroeg maar het kindje is er en hij lijd eronder de strijd tussen mama en papa of beter gezegd de strijd van mama naar papa toe om hun zoon.ze zitten aan een omgangsregeling waar de moeder zich niet aan houd ,hij ziet Zijn zoon al maanden niet en dat alleen maar omdat me vriend zijn moeder niet terug wilt. Ze belde ons vaker in een dronke bui  waar de kids bij waren om mijn man om sex te vragen ook zit ze hun zoon op te stoken tegen vader en tegen mij over zijn vader zegt ze dat hij niks om hem geeft dats totaal niet waard vader doet er alles aan zijn kind te zien en er voor hem te zijn,maar met zo een vervelende haatdragende moeder die het verleden niet kan loslaten gaat alles vaak mis ! Constant dansen naar mevrouw haar pijpen omdat ze zich het allerbelangrijkst voelt.was hun zoon een keer aan het gamen ! Speelt ie een spel waarin een vrouw word vermoord zegt ie doodleuk:" jou vermoord ik want ik heb geen kinderen met jou dus je bent niet belangrijk"
Volgens mij heeft hij dat ook van haar geleerd ze heeft ook aan mijn schoonmoeder verteld dat als ik een baby krijg dat ze hoopt dat die dood word geboren! Wow de brutaliteit ik heb voor dr kind gezorgd samen met de vader en dat was wel goed maar een beetje respect  en consistentie  naar onze kant ho maar ! Binnenkort start mijn man de rechtzaak maar weer,weer ziet hij zijn zoon niet dit keer toevallig omdat mama in zijn oortjes geluisterd papa te vragen mij  te dumpen en zijn moeder en broertjes en zusjes (4,van een ander vader in huis neemt ) dat zou mijn man nooit doen dus geeft zij hem zijn kind ook niet. Mevrouw wilt geen afspraken op papier hebben ,alles moet maar op haar manier,her way  or the highway:) dit is niet  hoe ouderschap werkt een moeder die alles bepaalt de vader leeft ook nog en heeft net zoveel recht als niet meer  ! Ondertussen heeft ze na zijn zoon 3 kids gekregen 3 verschillende vaders dr dochter laten erkennen door een ander vader terwijl haar vader gewoon  leeft en contact wilt met zijn dochter toch houd ze dat achter, dan gaan we over naar ex 3 die ze heeft aangegeven voor mishandeling dat doen ze bij al haar exen  dit keer was het om een eengezinswoning te krijgen via een blijfvanmelijf huis hoe kan je dat de vader van je kids aandoen ? Echt medelijden met die kids van haar die zitten totaal niet veilig ! Niemand word blij van een moeder die dronken voor de kids ogen mannen zitten te smeken om seks: letterlijk de woorden gebruiken ook dat ze geil is bah . We willen hier zo snel werk van maken! Dit is de vreselijkste horror moeder ever ! 
 
Terug
Bovenaan