Gedrag van de aanstaande papa's

A

ANONYMOUS_USERNAME

New member
Hey hallo!

Ik vroeg me af hoe jullie mannen/vrienden nu zijn? Is ook hun gedrag veranderd?

Mijn vriend en ik hebben het uiteraard voor de zwangerschap over kindjes gehad en hij was zo blij. Hij beloofde me vanalles en hij was in de 7e-hemel toen mijn test positief was, voor 1 week....

Ik vraag me af of mijn vriend wel normaal is...
Ik heb namelijk het gevoel dat hij totaal geen interesse toont in de zwangerschap. Ik hoor hem wel praten over de tijd als onze kleine jongen straks geboren is en dat klinkt allemaal zo leuk, maar zoals zijn gedrag nu is... vind ik hem niet meer leuk.
* Als ik iets aan het lezen ben over de zwangerschap en ik wil het aan hem laten lezen, "dan heeft hij daar geen zin in"
* Hij heeft een hekel aan alle baby-winkels en blijft dan vaak ook buiten de winkel op mij wachten.
* Iedere maand even een foto maken? "Waarom? wat een onzin!!"
* Ik ben na een week werken aan het einde van de week kapot. "Maar moppie, het is weekend! Ik ga echt niet op de bank zitten hoor!" Dat zijn de woorden van mijn vriend als ik met dikke opgezwollen enkels en voeten thuiskom van mijn werk.
* "Na het uit-eten naar huis? Echt niet, laten we nog even de kroeg in duiken!!" (tot een uurtje of 4)
* "Moederkoek? Harde buiken? Wat zijn die lelijke strepen op je buik? Klossen? Hij weet niet wat dit is, maar het interesseert hem ook niet zegt ie...
* Het enige wat hij wel goed doet zijn de zware boodschappen tillen en mijn voetbadje klaarzetten (20 graden te heet)

Ik kan zijn hoofd er wel aftrekken!
Dit zijn toch geen leuke momenten? Hij begrijpt gewoon totaal niet wat er allemaal bij een zwangerschap komt kijken en daar baal ik goed van. En dan heeft ie met mij nog geluk, want de enige kwaaltjes die ik heb zijn vermoeidheid en vocht. Ik ben de afgelopen 6 mnd niet misselijk of beroerd geweest. Ik ben zeker niet iemand die snel klaagt over: "dat kan ik niet meer" terwijl ik dat juist nu misschien wel zou moeten doen. Zucht....

Sorry meiden... ik moest dit even kwijt.
 
Jeetje meid, da's niet niks. Ik kan me voorstellen dat je er goed van baalt. Je beslist samen dat jullie voor een kindje willen gaan en het voelt waarschijnlijk nu alsof je er alleen voor staat.

Voor aanstaande vaders is het allemaal wel erg abstract, zo'n zwangerschap, maar je mag toch verwachten dat hij in ieder geval met je meeleeft. Helaas zijn niet alle mannen zo.

Ik herken het in een heeeeel kleine mate. Als ik 's avonds op bed lig, beweegt die kleine enorm. Hoe vaak ik al niet gezegd heb: moet je eens voelen, leg je hand eens op mijn buik etc. Maar manlief is van het principe: als ik naar bed ga, wil ik slapen. Dus heeft t geduld niet om 2 minuten de hand op mijn buik te leggen. Da's mijn enige ergenis hoor, verder is hij superlief en neemt hij me steeds meer werk uit handen, zeker nu we vakantie hebben.

Helaas weet ik verder niet wat je eraan zou kunnen doen. Ik ga ervan uit dat je je gevoel al uitgesproken hebt naar je partner? Hem uitgelegd dat je je heel alleen voelt in je zwangerschap? Het wordt de komende 2 / 3 maanden alleen maar zwaarder en het is heel belangrijk dat je thuis in ieder geval begrip en wat hulp krijgt.

Ik hoop voor je dat je partner snel doorkrijgt dat er voor jou nu lichamelijk echt wat verandert en dat je zijn hulp hard nodig hebt. Niet alleen nu, maar ook als straks de kleine er is!

Veel sterkte!

groetjes Linda
 
Hey meid,
Wat heftig zeg! Dat zijn inderdaad geen leuke dingen en ik begrijp heel goed dat je ontzettend baalt. Ik denk ook inderdaad dat jou vriend niet begrijpt wat er bij een zwangerschap allemaal komt kijken..

Het is goed om er met hem over te praten en dat jij hem verteld hoe je je voelt. Want er gaat alleen maar meer veranderen en het is belangrijk dat je begrip hebt van en voor elkaar. Je moet het samen doen. En je zal zijn hulp wel nodig hebben!

Ik ben het er inderdaad met Linda (reactie hierboven) mee eens dat voor aanstaande vaders een zwangerschap natuurlijk heel abstract is. En dat is ook heel logisch, want bij ons gebeurd het allemaal.. en er gebeurd veel..
Dat is voor een man ook pittig. Daar moeten we als vrouw ook gewoon begrip voor hebben en ze de tijd geven om er aan te wennen. En de een heeft wat meer tijd nodig dan de ander+ ieder doet dat op zijn eigen manier. Maar er over (blijven) praten en je gevoelens beide uitspreken is heel belangrijk. Het is ook een soort groeiproces..

Ik heb het geluk dat ik een geweldige man heb, die ontzettend meelevend is en heel betrokken bij de zwangerschap. Ook hier zijn er momenten dat hij even wat minder interesse heeft (voor mijn gevoel dan, maar ja ik kan er de hele dag wel over kletsen en teuten.. Iemand die het niet zelf ervaart zal dat toch minder hebben ) of dat hij mij totaal niet begrijpt.

Ik wil je veel sterkte wensen en ik hoop voor je dat er verandering in de situatie mag komen! En vooral dat je er met je vriend goed over kan praten!!!
Dat je samen lekker kan genieten van het zwanger zijn :))

Liefs Rosan







 
och meis wat vervelend..
ik herken het absoluut niet!
daar ben ik maar wat blij om, want wat ik lees van jou zou ik niet trekken..

mijn mannetje is erg zorgzaam, lief, geduldig enz..
hij ligt heel vaak met zijn hand op mijn buik als we op bed gaan, smeert mijn buik in enz..

hij vraagt hoe ik me voel, of hij iets voor me kan doen, helpt me met de andere kids! echt ik prijs me erg gelukkig met hem...

ik las het aan hem voor en hij snapt niet dat mannen zo kunnen doen..
natuurlijk is het moeilijker voor de man om alles te begrijpen maar toch...
het is ook zijn kindje en jij draagt het! en nog de kroeg in?? pff op tijd je bedje in! zwanger zijn is nu eenmaal niet altijd even makkelijk!

succes ermee meis!
hij slaat vast om als de kleine er is!

liefs
 
Mijn god meid.... Dat is echt minder zeg!!!!!

Misschien wil hij nou nog genieten van de 'vrijheid' en schuift het daarom maar op lange baan....

Ik hoop het in ieder geval voor je. Want zoals je het beschrijft zou ik hem ook ECHT niet meer leuk vinden.

Gelukkig herken ik het niet.... Mijn vriend leeft ontzettend mee, gaat zelfstandig dingetjes kopen voor de ongeboren man.... heeft de babykamer opgeruimd nu komende donderdag de meubels komen etc. Misschien niet leuk om te horen. Maar ik hoop dat je je vriend dit duidelijk kunt maken op de een of andere manier...

Jullie zijn toch zeker samen zwanger? Als hij er iets van mee wilt krijgen, vind ik dat ie naar je moet luisteren en samen genieten van de beweging in je buik.

Succes ermee


Ik hoop dat hij idd omslaat als je baby er eenmaal is. Misschien is het dan wel het tegenovergestelde!!!!
liefs
 
hey,

klinkt misschien heel gek, maar heb zo veel op het forum al gelezen over betrokken mannen, en die van mij doet dat ook niet...

dat wil zeggen: lezen doet hij niet, ook niet als ik iets wil laten horen wat interessant is... borstvoedingscursus.. NL elftal was belangrijker, gelukkig gaat hij donderdag wel mee... maar weet nu al dat hij er niks aan gaat vinden... kindje voelen, vind hij doodeng! heeft pas een paar keer gedaan, en dan heel onrustig, omdat hij het echt eng en raar vind...

gelukkig helpt hij me wel veel; zei het soms onder protest... in het begin leek hij het idee te hebben dat ik zwangerschap aanwendde om vanalles niet meer te hoeven, maar inmiddels is hij daar wle overheen, omdat hij ziet en merkt dat het echt niet meer gaat.

sinds ik dit weekend echt enorme dip heb gehad (zie mijn topic) en echt bijna hele weekend huilend op de bank heb gezeten hebben we overigens heel goed gepraat, en nu is hij ineens super lief!! moest ik eerst dingen vragen, nu gaat het uit zich zelf :)

het grappige is, dat iedereen om mij heen ook ziet hoe erg hij is veranderd... ik krijg steeds te horen hoeveel rustiger, liever en beleefder hij is geworden...

wat je jezelf moet bedenken zijn denk ik twee dingen:

1. hij kan niet ruiken hoe jij je voelt, wat je nodig hebt, en wat je wilt, dus blijf erover praten...
2. hij blijft dezelfde man als met wie je een relatie bent begonnen, en soms zitten dingen niet in een man. mijn man zou nooit iedere avond mijn buik insmeren, of tegen het kindje praten. daar is hij het type niet voor, en het grappige is, zijn vrienden ook niet merk ik aan de andere zwangere vrouwen in de vrienden groep. Zou ik dit van hem verwachten, zou ik mezelf alleen maar teleurstellen.

dat laatste betekend overigens niet dat hij je niet (een stuk) meer te gemoet zou moeten kunnen komen, maar dat kun je alleen maar bereiken door te blijven praten volgens mij (of een weekend lang te huilen, maar geloof me, daar isk ook niets aan ;))

Liefs, en succes,

T
 
He meis,
wat vervelend voor je!dat moet niet leuk zijn.ik herken wel een paar dingetjes hoor!mijn vriend wil in een vrij weekend ook nooit thuis zijn.en ga graag s avonds op visite.nu ik verder in mn zwangerschap komt gaat hij soms wel begrijpen dat ik niet altijd zin hebt.verder helpt hij ook wel met klusjes en vraagt ie om te helpen.maar soms ook weer teveel gevraagd waardoor we weer woordenwisseling krijgen.dan zeg ik:moet je ook maar niet vragen wat je kan deon als je er toch geen zin in hebt.verder weet ie niet zo heel veel.laatste controle verloskundige dacht hij dat ik voor het laatst was geweest.terwijl je steeds vaker moet.moest er eigenlijk wel om lachen.soms voelt hij of de baby beweegt en krijg ik een kus op mn buik.maar das echt pas de laatste tijd hoor.mn buik insmeren zal hij niet snel doen.dus al bij al vind ik best dat ie het goed doet als aanstaande papa.hij maakt al wel grapjes over de bevalling.ook niet altijd even leuk hoor.maar hij komt er nog wel achter.ik hoop voor jou dat je vriend bijdraaid.heb je het er al over gehad met hem?hopelijk is ie straks wel heel anders als de kleine er is
liefs jootje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan