Gedrag van de aanstaande papa's

Heel vervelend en deels ook herkenbaar... mannen voelen het niet en ze snappen ook niks van onze hormonen-achtbaan.... in hun lichaam verandert niks, als je zwanger ben kun je ieder uur weer anders over zaken denken en verandert je lichaam ook in een sneltrein... mijn vriend dook ook de kroeg in, in het weekend... ook het kopen van babyspullen liet hij vaak aan mij over, ik denk dat daar ook een stukje onzekerheid in zat... want wat heeft een baby allemaal nodig? Zijn al die dingen wel echt nodig? 
Op een dag liepen we in de baby-dump voor een kinderwagen... mijn vriend liep daar met stoom uit zijn oren door die zaak, want "Ik ga toch geen €1200,- betalen voor een stuk plastic met aluminium?" En Ik hobbelde daar jankend achteraan, want "we moeten toch een kinderwagen en autostoel hebben?"... gelukkig werden we gered door een medewerkster die met een mooi alternatief kwam... 
Bij ons heeft het nog een tijdje geduurd... mijn vriend is de allerliefste vriend en vader die je je kunt wensen.. maar hij heeft een tijd gevlucht voor de realiteit en zag daarbij niet in dat er daardoor meer op mijn schouders terecht kwam... tot.een aantal maanden terug... hij heeft werkelijk het licht gezien en is nu de meest betrokken pappa ooit! 
Conclusie... sommige mannen hebben echt tijd nodig om te wennen aan grote veranderingen 
Succes ?
 
Ik had ruzie met mijn vriend wat leidde tot onze breuk, ik maakte me zorgen over onze relatie omdat ik zoveel van mijn vriend houd en hem niet wilde verliezen, dus besloot ik een oplossing te zoeken op internet en ik zag verschillende getuigenissen van de mensen die Heer Bubuza bedanken voor het herenigen van hun relatie. Ik was verrast, dus nam ik onmiddellijk contact op met Lord Bubuza op WhatsApp: +1 505 569 0396 en vertelde hem mijn relatieproblemen, hij reageerde en beloofde me te helpen. Hij verzekerde me dat ik de resultaten binnen 12 tot 16 uur zal zien. Ik deed wat hij me had opgedragen, 15 uur later belde mijn vriend me huilend op en smeekte me om te vergeven en hem terug te accepteren. Lord Bubuza is geweldig en ik kan niet stoppen hem te bedanken. Neem contact met hem op voor hulp via WhatsApp: +1 505 569 0396 of via e-mail: lordbubuzamiraclework@hotmail.com
 
Wat super vervelend zeg!! Mijn vriend snapte me wel, maar vergat vaak even dat ik weinig energie had en was dan ook wel soms teleurgesteld. Wat bij ons wel hielp was dat hij tot ongeveer 30 weken elke afspraak mee ging en richting het einde ook nog af en toe een afspraak mee ging naar de verloskundige. Zij vraagt natuurlijk hoe je je voelt enzo en ik gaf dan ook wel aan dat ik moe was, verder ook geen kwaaltjes. Samen keken we dan naar mijn schema en zij gaf dan tips en mijn vriend hoorde dat dan ook. Zij benoemde ook echt elke keer je moet rustig aan doen. Dan was hij altijd weer even heel zorgzaam. Ik liet hem ook zelf naar feestjes gaan etc.als ik zelf geen energie had. 
 
Dat klinkt echt niet leuk.. Moet wel zeggen dat ik het idee heb dat veel mannen een zwangerschap onderschatten hoor! Mijn man zou ook niet uit zichzelf vragen om de baby te voelen of wat dan ook. Shoppen vind hij ook niet zo fantastisch, moet zeggen dat hij het nu wel iets leuker vind nu we een jongetje krijgen. Bij me dochter vond hij jurkjes en de meidenkleding echt niets. Hij snapt de vermoeidheid vaak ook niet zo goed en kan zo een hele drukke dag vol plannen en niet begrijpen dat ik dit niet vol kan houden. Maar verder zeurt hij niet, hij helpt met de babykamer ect. En gaat mee naar alle echo's en is daar dan ook erg geintresseerd. Ik hoop voor je dat het gedrag van je vriend nog een beetje bijtrekt.. Ik denk dat veel mannen een zwangerschap niet helemaal goed begrijpen en/of onderschatten maar in jou geval klinkt het wel erg extreem :(
 
Ik herken het helaas maar al te goed...
Vooral alle reacties van betrokken mannen en vriendjes vind ik moeilijk om te lezen, omdat het bij mij totaal niet zo gaat. 


Ik ben inmiddels 24 weken zwanger. Tot nu toe een hele zware zwangerschap met HG (overmatige zwangerschapsmisselijkheid), waardoor ik veel niet meer kan. 
Mijn vriend ziet dit echter niet, en vind dat ik het gebruik als een excuus. Dit maakt me onzeker en verdrietig. 
Hij neemt niets van me over in huis en neemt totaal zijn verantwoordelijkheden niet. 
Hij heeft tot nu toe nog niets mee betaald aan baby spullen, is nog in geen enkele baby winkel met me geweest, heeft niets gelezen over de komst van de baby, is totaal niet betrokken. 
Het enige wat hij heeft gedaan (onder veel gezeur) is de boodschappen naar boven tillen, en verven. 
Verder laat hij het gehele huishouden aan mij over. 
Het bespreekbaar maken leidt eigenlijk alleen maar tot ruzie. 
Hij gaat iedere avond pas na 2 uur naar bed en zit eigenlijk de hele dag achter de PlayStation. 
Mijn familie woont niet echt in de buurt, en mijn moeder is overleden. 
Ik voel me ontzettend alleen in deze zwamgerschap, die tot nu toe alleen maar ellendig is... 
Ik verheug me op de komt van de kleine meid. Maar ik weet niet meer hoe dit verder moet gaan. Had niet gedacht dat ik er zo alleen voor zou staan. Ik begin enorm te twijfelen of ik het dan maar niet beter echt alleen moet doen...
Sorry, maar ik moest dit even kwijt...
 
Hmm, wat een verschil tussen manne  he. Ik moet het vaak wel vragen, of hij me wil helpen. Maar met mujn bekkenpijn en onze enge spiraaltrap, brengt hij eigenlijk standaard de wasmanden naar boven en beneden ;)
Bij de eerste zwangerschap heb ik wel een boek voor hem gekocht: Help, ik wordt (super) papa. Het is super humoristisch, maar ondertussen leert de aanstaande papa wel een hoop over de zwangerschap, het staat ook per maand beschreven. Ook ik vond het leuk om te lezen, al was het voor de man bedoeld :D Misschien dat zoiest kan helpen als je man het niet goed aanvoelt?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan