Gedrag van de aanstaande papa's

Heel vervelend voor je, echt waar, maar mannen blijven mannen.

Mijn man is een ontzettende lieverd maar ook een hele grote voetbalfan, hij moet alle wedstrijden kijken. Ik ben niet 1 van de makkelijkste en zwanger dus mijn kuren kunnen heel erg vervelend (voor hem) zijn. Hij wil wel mijn buik voelen en geeft er ook kusjes op maar insmeren doet ie niet. We hebben wel eens woorden (bijna iedere dag) maar we praten daarna altijd wel nog even.

Ik hoop voor je dat hij ( nu al) bijdraaid, jullie zijn samen zwanger.

Veel liefs
Marloes
 
ooh dat is echt vervelend....
ik denk idd dat hij absoluut niet weet hoe jij je voelt en misschien ook wel bang/onzeker is wat hem te wachten staat.

en als je hem nu eens een deel van deze website laten lezen, of een tijdschrift?
en erover blijven praten.

ik heb gelukkig echt een lieve vent....
dit is natuurlijk ook de 3de bij ons dus hij weet hoe of wat maar hij doet alles voor me.

ik hoop echt dat hij gaat inzien dat het voor jou echt een stuk zwaarder is dan hij denkt
 
He meid, vervelend voor je.
Vergeet niet (daar betrap ik mezelf ook op) voor ons is het een stuk echter, hij maakt het minder mee, wij groeien al die tijd ernaar toe.
Ik denk ook dat het te maken heeft met een stukje vrijheid onder het motto "nu kan het nog"
Voor je mannetje wordt het later pas echter, en hij zal echt wel de ommezwaai maken als je daadwerkelijk bevallen bent. Dan pas gaat hij zich realiseren "die kleine is van mij, en ik moet ervoor zorgen, want dat kan die kleine zelf niet"
Ik weet het zeker. Probeer niets te forceren, het komt echt wel goed.

Heb vertrouwen. En laat hem nog de dingen doen die die wil doen, maar hij kan niet verwachten dat jij nog in de kroeg kan hangen. Straks kan hij al die dingen niet meer doen, tja op basis van afspraken.

succes meid, nog even
 
Wat zijn mannen toch rare wezens (hoewel ze dat ook over ons zeggen waarschijnlijk).
Ik heb gelukkig een hele lieve man die echt zijn best doet om betrokken te zijn. Juist omdat het voor een man zo abstract is. Toen ik wat stukjes uit dit topic aan hem voorlas was hij echt verbaast dat mannen dit gedrag vertonen en er mee wegkomen.
Dus ik denk dat wij extra duidelijk moeten zijn wat we van hen verwachten, omdat het voor hen zo abstract is. Tja daar kunnen ze waarschijnlijk niks aan doen..
Ik hoop dat de mannen die zo zijn helemaal omdraaien zodra ze hun baby in hun armen hebben. Dat moet voor hen toch ook het mooiste moment zijn dat er is.
Liefs
 
En daarom zijn wij het, de vrouwen, die een kind dragen en baren, niet de mannen! Die zouden dat helemaal niet aankunnen.. Zowel lichamelijk als emotioneel!

Dat gezegd hebbende, vind ik het gedrag van jouw vriend helemaal niet zo abnormaal, hoor! Het is nou eenmaal heel abstract voor de aanstaande vader en als hij niet van winkelen hield voordat je zwanger was, dan zal dat nu niet ineens veranderen. Wat wel belangrijk is, is communicatie. Sowieso in een relatie, maar zeker nu en straks ook, als jullie kind er is en het opgevoed moet worden! Dus sluit ik me aan bij de andere dames: bespreek het, geef aan hoe je je voelt en hoe zijn gedrag op jouw overkomt. Wss is hij zich hier helemaal niet bewust van en volgt er een 'Aha-moment'..

Succes!
Oja, mijn man is een btje van allebei, helpt heel veel, ook met onze peuter van 3, maar moet ook zijn momentjes hebben, van vrijheid, even zijn eigen ding. Heel gezond, lijkt mij!
 
Heel herkenbaar! Ik vond mijn man ook niet geinteresseerd. In een kwade bui heb ik hem dit voor de voeten gegooid.

Hij vindt het allemaal hartstikke leuk, maar heeft geen zin om er de hele dag over te praten met mij. Hij kreeg totaal geen ruimte van mij, omdat ik ook allerlei verhalen over baby's en zwangerschappen met hem wilde delen. Ik deed dit vooral omdat er veel mannen klagen dat ze overal zo buiten gehouden worden. Nou, bij hem werkt dat dus net effe anders.

Een goed (rustig) gesprek doet wonderen. Probeer zijn kant te begrijpen en hem tegemoet te komen (en kijk vooral naar jezelf).

Nadat ik hem wat meer rust gaf, werd zijn interesse ineens een stuk groter. Misschien wordt je vriend juist een beetje tegendraads als jouw gedrag hem niet aanstaat?

Het blijven andere wezens en vaak is het lastig elkaar te begrijpen, maar ja, het zou zonde zijn als je straks alleen maar ruzie hebt gemaakt tijdens de zwangerschap en daardoor weinig hebt kunnen genieten. Wederzijds begrip doet een hoop!!

Heel veel succes en ik hoop dat er voor jullie een mooie tijd aan komt! En als je verhalen kwijt wilt over je zwangerschap, doe je dat lekker op dit forum ;-) Wij luisteren wel!!
 
Nou het zal gerust voor een groot deel aan de hormonen liggen, maar ook hier staat manlief op dit moment niet heel hoog op mijn favorieten lijst hoor.
Ja hij neemt mij veel werk uit handen, hij is bezorgt en heeft nog vele andere goede en leuke kanten, maarrrrrrrrrrrrrrrrr..............

Hij snapt niet dat ik het wel leuk zou vinden als hij zelf er eens op zou komen om dingen aan te dragen, bv: naam, kaartje, tekst, planning, voelen buik, gesprekje over baby enz enz enz.
Alles maar dan ook alles moet van mij uit komen, als het aan hem ligt gebeurd er niks?!
Hij gaat dan ook rustig de buitendeur staan schilderen van de week terwijl ik al weken roep dat ik pas rust in mijn hoofd krijg als de babykamer af is (en geloof me dat is nog niet zo).

Ik begrijp dus heel goed je frustratie, want op het moment komt bij mij ook de stoom uit de oren (en ik weet het dit is maar deels terecht)
 
Hahaha, wat een verhalen! Nou ik merk gelukkig dat mijn man wel op een prettige manier betrokken is. Niet op een eindeloos tuttende manier, maar dat hoeft van mij ook niet. Het is immers een vent...

Maar als hij een paar dagen niet aan mijn buik gevoeld heeft, dan is hij daar weer even extra op gefocussed (vanmorgen in bed nog, toen ik nog sliep ging hij voelen en toen kreeg hij een schop. Hij was helemaal verguld!!! :). Maar het gaat wat meer bij vlagen terwijl ik er eigenlijk elke dag wel mee bezig ben. Maar ja, het is dan ook in mijn lijf.

Hij neemt niet heel veel initiatief tot het regelen van de praktische zaken, maar in onze relatie ben ik eigenlijk altijd degene die dat automatisch oppakt, dus ook nu. Ik vind dat zelf geen probleem, kan ik het ook grotendeels zelf sturen, en hij vindt het wel lekker makkelijk! Ik hou hem dan gewoon een paar (wat mij betreft) geschikte opties voor en dan beslissen we samen. En hij doet braaf de dingetjes die ik van hem vraag (adressen van zijn vrienden verzamelen enzo).

Maar ik vind wel dat hij 100% zijn verantwoordelijkheid pakt en het serieus neemt. Ik ben zelf nogal huilerig van de hormonen (af en toe een stevige jankbui) en dan is hij ook echt lief voor me. Dus ik heb geen klagen!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan