Geen contact met familie... (vertel)


Het is inderdaad een heel verhaal geworden, maar dat is helemaal niet erg! Integendeel!
Je mag vertellen wat je zelf kwijt wilt. Ik kan je openhartigheid enorm waarderen. Ik heb respect voor al dat wat jullie in het werk hebben gezet om je zusje een boel ellende te besparen. Maar natuurlijk heb je zelf ook een boel voor de kiezen gehad en heb je gekozen voor jezelf. Wat ik hier op het forum hier lees zijn wij mama's toch wel een sterk clubje bij elkaar, want dat hebben er al meerdere gedaan!

Ik ben dan ook erg nieuwsgierig hoe je het hebt ervaren om zwanger te zijn zonder je moeder.. Je hoeft het natuurlijk niet te (uitgebreid) vertellen als je dat niet wil!!
Voel je niet gedwongen..

Ik woon zelf 1,5 van mijn moeder af en dat vond ik heel soms wel eens lastig. Soms   was het wel fijn geweest héél even bij mijn moeder langs te gaan, gewoon om even te beppen of wat dan ook. Ik moest er altijd een dag vor uittrekken en op het laatst was dat toch wel zwaar. Ik bleef er dan wel eens slapen.
het rare is dat ik zelf helemaal niet zo'n mama's kindje ben, integendeel! Maar in die tijd, en nu nog wel, is dat weer helemaal anders als "zlef moeder zijnde".

het is geen vergelijk met mensen die helemaal geen familie meer hebben of er geen contact meer mee onderhouden. Vandaar dat ik me erg af vroeg wat zoiets met je doet..



 

Jeetje Marieke,..
Ja zo zie je maar dat een "normaal" gezin niet iets vanzelfsprekends is en  onze kleintjes van geluk mogen spreken  bij "ons" zijn terecht gekomen.

Nogmaals bedankt voor jullie openhartigheid..  
Wordt er een beetje stil van..

Ik had niet verwacht dat jullie je hele verhaal zouden doen maar puur alleen dát  stukje gevoel met me wilde delen. bedankt voor jullie vertrouwen.

Geeft toch  maar weer aan dat mensen zich hier op dit forum vertrouwd en beschermt voelen en dat doet me goed..

Dikke kus voor jullie meiden!!!

Esmé mv Kay
 
Shit, zit ik te hier een beetje te janken. Ik had mezelf voorgenomen  om dat niet te doen.

Marieke: Wat een ellende zeg. Wat jij meegemaakt hebt is heftig. Heen en weer geslingerd en uiteindelijk geen contact meer met je familie. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Je "verhaal" lijkt idd veel op de mijne. Wat fijn dat je nu gelukkig bent met je gezinnetje en dat je hulp krijgt.

Esmé: Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was, had ik het liefst mijn moeder gebeld. Ik heb tijdens de zwangerschap moeilijke momenten gehad. Hoe was haar zwangerschap van mij, de bevalling, maar ook leuke weetjes zoals lengte, gewicht, hoe ik als baby was. Ook was ik nieuwschierig of mijn moeder bijv. ook bekkeninstabiliteit had. Op een gegeven moment zat het me zo hoog dat ik voor mezelf heb besloten om gewoon van m'n zwangerschap te genieten en niet te blijven hangen. Tijdens en na m'n bevalling, maar ook in de kraamweek  had ik het taai. En ik heb net Dean z'n eerste tandje (HOERA!) ontdekt. Ik barstte in tranen uit. Dean (en Lex natuurlijk ook) heeft mijn leven enorm verrijkt en ik ben zielsgelukkig.

Met mijn schoonouders heb ik trouwens een goede band. Mijn schoonvader refereert mijn schoonmoeder altijd met "je moeder". Dat was in het begin voor hun heel lastig. Ze hebben toen gevraagd hoe ik er over dacht en ik heb gezegt dat ik dat niet erg vond. Zelf kan ik het niet over m'n lippen krijgen. Dat zou heel raar klinken.

Groetjes,
Nelly.
 
Hi dames,
En ik maar denken dat dat niet veel gebeurde, en dat iedereen om me heen wel een normale jeugd heeft gehad.

Om een aantal van deze redenen, die de dames al hebben beschreven, meen ik dus ook dat ouders er voor kinderen moeten zijn en niet kdv enzo.
Ik ben niet voor niks zo heftig  met reageren, heb ik gewoon veel voor meegemaakt.

Zal in het kort beschrijven, ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of zes zeven was, wel nog bij elkaar gebleven tot ik tien was, mijn moeder durfde er niet vanaf.

Toen kwam de kinderbescherming en heeft ons uit huis geplaatst, honderd km verderop.
Daar zo'n tweeenhalf jaar gezeten en bijna geen contact gehad met mijn moeder. Daarna nog even bij mijn vader gewoond, die gebruikte me als huissloof en boksbal.

Ik ben zelf naar jeugdzorg gestapt en gevraagd om uithuisplaatsing, toen was ik vijftien. Toen weer honderd km verderop naar een gtb groep, gedrags therapeutische behandel groep voor meiden. Daar een jaar of anderhalf gezeten, toen weer andere groep en toen kamertraining en daarna ben ik bij mijn moeder gaan wonen op bijna achttien jarige leeftijd. Eigenlijk niet moeten doen, maar ja ze had kanker, tja wat moet je dan.

Toen is mijn moeder mij op een gegeven moment gaan beschuldigen van een relatie te hebben met haar vriend, waar overigens echt niks van klopt.
Ik kan gewoon goed met hem overweg, meeste moeders zouden daar blij om zijn, maar zij niet. Dus toen geen contact met hem gehad voor een jaar of twee.

Toen mannetje tegen gekomen, en gelukkig gaat het daar wel allemaal goed mee. Toen raakte ik zwanger en beviel van onze Lynn, die nog steeds de allerliefste is.

Toen Lynn een week of acht was ofzoiets, weet het niet meer zeker, lag ik in bed en ging de deurbel, wie staat er aan de deur, die hoer van zijn vrouw.

Had haar in eerste instantie niet herkend, dus ik naar beneden deur open, ja hij miste me en was al twee jaar op zoek, yeah right. Hoorde dat ik een dochter had en wilde me zien, want hij had een zware operatie die er aan zou komen, en bla bla bla.
Nooit binnen moeten laten, gewoon instinct moeten vertrouwen. Maar helaas, toch binnen gelaten, effe geweest en toen gelukkig weer opgebokt, toen begon de ellende.

Hij belde en stuurde me kaartjes, want ik wilde niet email geven, pff kom ik er nooit meer vanaf dacht ik, en dadelijk gaat hij mijn computer hacken, heb ik dat weer.
Toen gaf hij een site door, waar Lynn op zou staan, foto's die ik hem heb gestuurd.
Heeft die vuile vuile haar gewoon op internet gezet, ik politie gebeld en advocaat en dan krijg je zo'n muis en  kat spelletje. Op die site ook allemaal achterlijke verhalen over mij en hoe ik zou zijn enzo, aaaarrrrgggghhhhhh.

Kreeg ik een keer telefoon, lag hij slecht in het ziekenhuis, had bloed overgegeven en zo, dus ik recht vanuit mijn werk, nog met de mayo in m'n haar naar het ziekenhuis gegaan. Daar hem gezien en ook meteen gezegd dat ik die zooi van Lynn en ons van die site af wil hebben, hij gezegd ja doe ik, krijg ik onderweg terug naasr huis een tel van die hoer, ja dat ik hem met rust moest laten. En ze zouden dan zo snel mogelijk die zooi er af halen.

Je snapt het wel, moet nog steeds gebeuren, ik zoek eigenlijk een hacker die gewoon heel die site uit de lucht kan halen, Of gewoon iemand die die mensen op wil blazen.

Als hij morgen dood zou gaan, ga ik kei hard lachen, en hoop dan dat hij kei veel pijn heeft gehad. En op die site maar vertellen dat ie opa is, ja tuurlijk in nog geen honderd jaar.

Zo ben weer even opgelucht, pfff. Ahum beetje lang verhaal geworden.
X
Ben wel blij dat het er nu even uit is

 
Jeetje dames,

wat een verhalen allemaal. Ik ben blij dat ik wat dat betreft een 'onbezorgde' jeugd heb gehad.
Kiekje wat een ellende allemaal: misschien zou je eens bij een ict bedrijf aan kunnen kloppen, via de politie ofzo..

Dames, geniet van jullie kleintjes en het geluk dat je nu hebt!

Liefs Maaike
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan