Geen hulp in de nachten

<p>Ik zal het proberen kort te houden maar kan jullie kijk/advies goed gebruiken! Onze zoon was een verrassing en meteen zeer welkom van mijn kant. Dit was niet zo bij mijn man, die wilde dit niet! Wat doe je dan? Weken in ellende gezeten maar ik kon er toch echt geen afstand van doen. We hebben al 2 zonen die alweer wat zelfstandiger zijn en verder waren er ook geen financiële bezwaren of ruimtegebrek. Mijn man wilde de gebroken nachten niet meer. Hij vond dit bij de andere 2 verschrikkelijk. Hierdoor heb ik vanaf de dag van de bevalling alles alleen gedaan wat betreft onze baby van nu een half jaar. Alle nachten heb ik alle voedingen en troostmomenten op me genomen. Ik vond het erg zwaar. Na 2 maanden gevraagd of hij 1x per week laatste fles wilde doen. Na ruzie werd dit uiteindelijk gedaan (hoezo? Ik moet werken jij niet) Nu vroeg ik van de week of hij een nachtje onze dochter kon doen. Ik had enorm slaapgebrek door drama nachten de afgelopen weken. Eigenlijk wilde ik voorstellen 2 nachten per week..... Mijn man is 3 dagen per week vrij en ik ga bijna weer werken. Maar hij reageerde heel negatief. 'Ik kan dat niet, dat wist je van tevoren' Ja dat klopt daarom heeft hij alle nachten kunnen/mogen doorslapen tot nu toe. Maar ik voel me af en toe een zombie en hij staat iedere dag fris en fruitig op. Overdag helpt hij wel mee. In de avond is hij vaak weg (2 sporten en uitjes) Ik ben nu zover dat ik denk laat maar ik doe alles wel alleen ik heb geen energie meer voor ruzie. Wat vinden jullie? Kan ik inderdaad niets verwachten omdat hij het heeft aangegeven of moet je nadat je er toch samen voor bent gegaan de lasten delen?? Bedankt alvast (toch niet kort haha)</p>
 
Jeetje wat moet dat zwaar zijn. Knap dat je het tot nu toe zo hebt weten te redden, dat was mij  niet gelukt en ik heb pas 1 dochter die redelijk makkelijk is.. dus ik denk vaak dat ik niet mag klagen.. 
Ik zou vooral heel open het gesprek aangaan. Probeer de emoties even eruit te halen maar geef aan dat je het tot nu toe zonder klagen hebt gedaan, maar dat je er nu even doorheen zit en hem nodig hebt. Vraag waar hij eventueel mee zou kunnen helpen, laat hem meedenken en geef aan of dat helpt of dat je meer nodig hebt. 
Heel veel sterkte! Ik heb bewondering voor je! 
 
Wat een slappe zak zeg sorry!
Snap dat hij er niet voor gekozen heeft, en het zo gelopen is, maar dan laat je toch je blen zien en ben je er voor je vrouwtje!!
Misschien wat minder uitjes en sport savonds zodat hij wat meer kan helpen. 
Sorry ik ben heel pittig, maar je moet voor jezelf opkomen hoor, je bent geen voetveef het kost 2 mensen om een baby te maken namelijk!!!
Sterkte! Niet alles alleen gaan doen hoor, ga alsjeblieft het gesprek aan! 
 
Hoi
Hier ook een mama die alle nachten alleen doet man lief had beloofd om alle nachtvoedingen te doen in de eerste week en daarna om de nacht maar nu met ruim 9 maanden word hij wel eens wakker als ze huilt maar dan nog niet ik haar troosten ed want bij haar word ze niet rustig snachts en dus ik ben er nog steeds elke nacht er een paar keer uit 
 
Wat fijn zo snel al reacties. Dank jullie wel! En heel lief. Het probleem is dat het zo moeilijk is het gesprek aan te gaan. Hij blijft terugkomen met: Dit wist je van te voren, ik wilde dit niet, ik heb er geen geduld voor, ik kan dat niet. En vervolgens doet hij zoals vanaf de allereerste nacht zijn oordoppen in.
 
Als ik zo mijn verhaal terug lees denk ik in eerste instantie: dit moet je niet accepteren, belachelijk! Maar vanuit zijn punt: ik wilde geen baby! Het is heel wat dat ik gebleven ben! En daardoor ga ik dus twijfelen of ik dan wel redelijk ben......
 
Je hebt samen dit kind gemaakt. Samen. Niet jij alleen. Ik neem aan dat hij wist dat je wel/geen anticonceptie gebruikte dus dan kan het toch geen verrassing zijn. Wat hadden jullie dan verwacht te krijgen, een plasma tv? 
Inderdaad goed praten. Hij kan je niet blijven straffen en met hetzelfde argument komen. Of ga je elke keer dat jullie sex hebben “zwanger zwanger” roepen, want dat is wat er kan komen haha sorry hoor
 
Wat DulceMaria zegt. Hij ziet jou als soort boeman, dat kan niet eeuwig duren. Zo is jullie hele relatie uit balans. Je kunt niet de underdog blijven. Kennelijk zit er bij hem frustratie of boosheid, want anders houd je dit niet zo lang en halstarrig vol. Het lijkt me heel lastig, krijg je niet het gevoel dat hij je dochter niet wil? Klinkt echt als een groter probleem dan dat hij er alleen niet uit wil snachts. Zou zeker het gesprek aangaan, niet snachts, maar een keer op een rustig moment. 
Wat wil hij? Is hij zo niet blij met je dochter? Is hij blij met jullie relatie? Hoe lang gaat hij je nog straffen? Als hij bij je wil blijven en van je houdt, zal hij zijn kinderachtige houding moeten veranderen en zich over zichzelf heenzetten en mee gaan helpen. 
 
Terug
Bovenaan