Geen hulp in de nachten

[Niempje]

Hoi,
Wat vreselijk voor je zeg en wat een eikel!
Ik zeg zelf ook altijd waar het op staat dus dit zou ik ook echt niet aan me voorbij laten gaan.
Lekker volwassen reactie van hem, volgens mij ben je met 2 als je seks hebt? Hij mag zichzelf niet eens vader noemen. Sorry maar dit maakt mij echt heel boos.
Overdag lekker leuk doen maar wanneer het een beetje 'lastig' wordt er niks mee te maken willen hebben. Voor zijn dochter heeft hij toch wel gekozen?

Zo.. dat is er alvast uit haha.

Maar even serieus.. hou je nog evenveel van hem als van te voren? Dit zou voor mij echt een dooddoener zijn en alleen omwille van mn kids zou ik samen blijven.. Geeft volgens mij een enorme dip op je relatie?

Hopelijk kun je het gesprek aan gaan en er ook uitkomen. Anders zou ik het gesprek bij een onafhankelijk iemand verder laten gaan. Die bekijkt het van beide kanten en kan hem misschien wat wijsheid bij brengen.

Mijn man slaapt dieper dan ik dus in het begin ging ik ook veel vaker. De laatste tijd blijf ik liggen en dan gaat hij er uit. Nu wordt hij uit zichzelf wakker, was bij ons een kwestie van even laten voelen haha.

Heel veel succes en ik hoop dat jullie er samen uit komen.

 

[Mammah]

Aan de ene kant wist je het van te voren want hij heeft het gezegd. Maar wat had hij dan verwacht, dat je abortus zou doen omdat hij geen baby wilde? Met andere woorden de baby is er nu en hij kan best een keertje helpen snachts. Ik zou hem daar alsnog op wijzen.
Mijn man helpt trouwens ook bijna niet de nachten.. Heel af en toe maar dan moet ik hem wakker maken want hij slaapt er dwars doorheen.. Heel vermoeiend.. 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Misschien kun je hem vragen wat hij dan had gewild. Dat jij de zwangerschap had afgebroken? Oké fine, maar weet hij wel hoeveel dat met jou / jullie zou hebben gedaan dan? Hoeveel impact dat gehad had? Het voornaamste punt is denk ik dat (ook al ben je nu heel blij met je dochter!!) je in principe niet zwanger had willen raken. Dat geldt voor jullie allebei, zowel jij en je man stonden er zo in. Maar op het moment dat dat dus wél gebeurd is, is een heel nieuwe situatie ontstaan. 
Het is niet ‘jouw schuld’ dat je zwanger bent geraakt, want we weten allemaal dat daar ook een man voor nodig is. Noch is het jou aan te rekenen dat je het niet over je hart kon verkrijgen de zwangerschap af te breken - want dat is echt heel iets anders dan een zwangerschap voorkómen!!
Ik zou proberen meer hierover het gesprek aan te gaan met hem. Een depressieve vrouw had hij waarschijnlijk ook niet gewild. Erken dat de hele situatie niet optimaal is geweest, het feit dat het gebeurd is, maar dat het wel aan jullie allebei is verantwoordelijkheid hierin te nemen. Gooi de vraag terug, wat hij van jou had verwacht, en probeer hem zelf zich te laten realiseren waarom ook dat niet optimaal was geweest. Terug naar de situatie van vóór de zwangerschap was al niet meer mogelijk op het moment dat jullie de zwangerschap ontdekten, en hij lijkt dat wel gedacht te hebben.
Vanuit daar kun je het dan hebben over de nachten. Hij moet zelf tot de conclusie komen dat hij die verantwoordelijkheid ook moet nemen, want zo te lezen gaat hij het niet echt aannemen.

 

[Phet]

Wow, ik vind het zo verschrikkelijk oneerlijk wat hij doet! Net zoals bovenstaande dames zeggen, hij was er toch ook bij toen jullie sex hadden! En of je nou wel of niet aan de anticonceptie bent, je weet dat dit kan gebeuren. Om jou dan voor de onmogelijke keuze te stellen om je kindje weg te laten halen puur en alleen omdat meneer niet goed tegen slapenloze nachten kan? Alsof je op basis daarvan gaat besluiten om een abortus te laten plegen. En je dan vervolgens op deze manier te blijven 'straffen' want ja, dit wist je van de voren. Kom op zeg!
Nou goed, ik denk dat mijn mening duidelijk is maar vind dat je vooral het gesprek moet blijven aangaan en hij mag echt niet met dit argument blijven komen. Begrijpt hij uberhaubt wel voor welke keuze hij je heeft gesteld? Een baby is geen paar schoenen die weggooit omdat ze net niet lekker zitten... Is er niemand anders behalve jij, dit hem dit aan z'n verstand kan brengen? Wellicht dat de mening van een 'buitenstaander' meer tot hem doordringt? 
Heel veel succes!! 

 

[I-G]

Wat een nare situatie..  En enorm oneerlijk tegenover jou! Omdat jij dit kindje hebt gebaard ben jij de pineut snachts? Wat een onzin...
Realiteit is dat jullie kindje er is gekomen en hij domweg dus verantwoordelijkheden heeft. Niet alleen tijdens de nacht voor de baby maar ook als jouw partner. Als jij het zwaar hebt, heeft hij je te helpen. Ben jij weer good to go en hebben jullie naar tevredenheid deze verdeling, prima. Maar nu mag hij dus een stapje naar voren doen.
En die verantwoordelijkheid heeft ie niet alleen deze paar maanden maar de komende jaren tot volwassenheid.
Wat een slap excuus: "je wist dit van tevoren".
Ik zou proberen wat harder te zijn richting hem als dit je lukt: "maat, dit is ons leven, ons gezin en daar hoort deze baby bij. Man the fuck up!"
Mijn vent had anders echt zn spullen mogen pakken maar dat is nogal een ultimatum.. dat snap ik.. 
Succes meid!

 

[Jamram]

 Ik snap dat je het vervelend vind. Maar eerlijk; hij heeft het wel van te voren aangegeven. Hier doe ik ook altijd de nachten. Man hoort ons kind gewoon niet. Bovendien kan hij er écht niet tegen dat hij gebroken nachten heeft. Ik kan er wel tegen. En als ik even een keer moet bijtanken dan doe ik dat op bijv zondagmiddag terwijl man de kids vermaakt. Of doordeweeks als man werkt, kind op school is en de baby slaapt. Kan je op zulke momenten ergens je slaap pakken? Ik denk namelijk dat je van je man niet zoveel hoeft te verwachten. Ik moet er wel bij zeggen dat ik hem wel echt een hork vind dat hij gewoon keihard ‘nee’ zegt als je het hem letterlijk vraagt omdat je bekaf bent. 

 

[AutumnV]

Heel veel dank voor de reacties!!! Het is ook niet dat ik een 50/50 verdeling vraag maar na inmiddels een half jaar een nachtje per week....Kan ook niet zo makkelijk overdag een dutje doen ivm de andere kids.

 

[Jillroos]

Helaas herken ik mij in je verhaal, ons kindje is nu 10 maand en slaapt nu meestal door maar het is heel anders geweest. Ik ben er erg kwaad maar vooral verdrietig om geweest. Ik doe veel zorg alleen, ik opper soms wel eens wat maar weet uit ervaring dat het inmiddels beter is voor alle partijen als ik het regel/doe. Ik weet het.. niet zoals het zou moeten en al helemaal niet zoals ik het had gewild! Maar heb me er nu ff bij neergelegd.