Geen hulp in de nachten

Wat een enorm nare situatie voor jou. Het lijkt me heel verdrietig dat hij je niet 1 nachtje wilt helpen terwijl jij bekaf bent. Het lijkt me ook een pijnlijk gevoel naar je dochter toe. 
Ik zou opnieuw het gesprek aangaan. Persoonlijk zou dit me heel verdrietig maken en eenzaam doen voelen en mijn man zou niet willen dat ik me zo voelde. Ik hoop jouw man ook niet. Misschien kun je vragen of hij een manier ziet om je te helpen die hem ook past? 
In de moeilijkere fases spreken wij bijv. Van tevoren altijd af wie eruit gaat. Allebei een hele nacht trekken we niet, dus mijn man gaat bijv. Tot 12 uur eruit en ik daarna. Vaak ga ik ook de eerste keer. Ik werk tenslotte minder en heb overdag dus enigszins tijd om in elk geval rustig aan te doen 
 
Sorry maar jemig dat jij dit pikt!  Slappe hap. Hij kan het dan wel niet gewild hebben maar als hij echt geen kind wou met je was hij wel weggegaan. Hij kan niet verwachten dat jij elke nacht dit regelt en hij er lekker makkelijk vanaf komt. Had ie maar een condoom moeten gebruiken. Sorry hoor maar je bent samen ouders en hij kan je echt wel wat meer steunen. Ik zou dit niet pikken. 
Lig op bed en heb het even voorgelezen aan mijn vriend. Dus even mening van een man etbij: hij vind dat als je man het goed heeft uitgelegd vooraf en echt niet een kind wou je dit had moeten zien aankomen. Maar hij je wel tegemoet kan komen want je wilt toch niet dat je vrouw zoveel hooi op de vork neemt. Dus hij zegt samen tot een compromis komen en dat je moet vragen om 3 dagen per week zodat je uitkomt op 1 dag en hij dan voelt alsof hij de compromis heeft gewonnen...  tsja. We hebben al discussie in bed want ik heb natuurlijk hele andere mening haha. Succes iig 
 
Ik had niet met zo'n man kunnen leven, die zo vast in zn zelfmedelijden blijft. Maar hij gaat niet veranderen denk ik. 
Maar ik ben heel makkelijk hoor, als hij het snachts niet wil horen met zn achterlijke oordoppen, had ik hem er zn bed getrapt.
 
Haha kkkk ik had hetzelfde met mijn man. Hij zei afspraak is afspraak, maar ja je kan best even een keer helpen als je ziet dat je partner erdoorheen zit. Ik zelf zou het eerlijk vinden dat je eens per week iig ff kon bijkomen. En kom op: met een paar maanden is het ergste leed wel geleden. Iig denk ik dat eea afhankelijk is van t karakter van je man... als ie volhoudt, miss voorstellen dat de jongste een nachtje bij oma oid gaat logeren? 
 
Wat een zak! Sorry maar je bent met zn tweeën als je seks hebt en moet samen daar de consequenties van dragen. Een abortus plegen is niet makkelijk, en als hij het echt niet had gewild, had ie weg moeten gaan. Maar hij is toch ook gelukkig met zn dochter? En met jou? Of heeft hij nog steeds "spijt" dat het kindje er is? Ik vind het tegenover jou maar ook tegenover je dochter niet liefdevol. 
En over de mening van mannen gesproken: mijn man vindt het belachelijk en onaardig hoe je man zich gedraagt. Wat nou afspraak is afspraak? Het gaat toch ook om zijn kind? Of heeft het kind nu ook een andere achternaam? Want ja hij wilde het niet....
Kom voor jezelf en je dochter op hoor meid!!
 
Wat een lul zeg..
Hij wilt geen kinderen meer, prima toch.. Had hij zelf ook kunnen verhelpen, kunnen ze in het ziekenhuis prima voor hem oplossen.Sex is nu eenmaal niet altijd zonder consequenties, en hij was er ook bij.
In dat geval is 1x in de week een flesje geven toch geen grote opgave? Wel de lusten, maar niet de lasten? Zo werkt dat niet, en dat hoef je ook echt niet te accepteren.
Mijn vriend is gelukkig niet zo. Hij gaat vaak uit bed als ons  zoontje roept. Als mijn vriend wel zo als jou man zou zijn, Dan was hij nu single. Want als ik het dan toch al alleen doe, kan ik het wel helemaal alleen zonder hem.
 
 
 
 
Dank jullie wel voor jullie mening. En wat fijn dat er ook mannen-meningen bij zitten. Ik heb het idee dat hij toch vermoedens heeft dat ik hem erin geluisd heb en hij daarom vindt dat het juist van mij oneerlijk is dat we nu dit kindje hebben.... (Hij riep begin zwangerschap ook al steeds: hoe kan dat nou?!! Dat kan niet! Maar ja dat kan dus wel) Overdag helpt hij wel met onze dochter en tegen anderen praat hij er wel positief over maar hij blijft stellig; jij hebt hiervoor gekozen en je wist dat ik dit echt niet wilde dus ik snap niet dat je dit nu van mij gaat verwachten. Hij ziet het dus echt als een keuze van mij. En het gevolg daarvan is dat ik de nachten moet doen want ik wist dat hij dat niet kon. Ja wat had ik dan moeten doen?? Daar wil ik niet eens aan denken als ik onze dochter zie, dan maar slapeloze nachten. Ik word er moedeloos van want dit kan natuurlijk niet goed gaan zo....en als hij zit te gapen omdat hij een gezellig uitje heeft gehad kan ik hem wel wat aandoen! :(
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan