Geen hulp in de nachten

O ja omdat hij zo snel geïrriteerd raakt door gehuil heb ik ook zoiets van; doe het wel zelf. Geen kind heeft iets aan een boze vader als je troost nodig hebt (met oudere kinderen is hij overigens wel heel leuk: gelukkig maar...want anders)
 
O ja omdat hij zo snel geïrriteerd raakt door gehuil heb ik ook zoiets van; doe het wel zelf. Geen kind heeft iets aan een boze vader als je troost nodig hebt (met oudere kinderen is hij overigens wel heel leuk: gelukkig maar...want anders)
 
Wat een vreselijk moeilijke situatie. Het klinkt alsof er nogal wat onderliggende problemen zijn; hij heeft het gevoel dat hij erin geluisd is omdat hij geen kindje meer wilde, jij voelt je in de steek gelaten en als ik in jouw schoenen zou staan zou ik me ook ernstig zorgen maken over wat dit met jullie relatie en de relatie van jouw man met je kinderen doet. Ook baby’s krijgen echt meer mee van dit soort scheve verhoudingen dan wij vaak denken en bovendien zien je oudere zonen ook dat jij hieraan onderdoor gaat en je volledig wegcijfert voor je dochtertje terwijl je man letterlijk oordoppen indoet. 
Persoonlijk had ik allang de oordoppen verbrand en mn vent het bed uit geschopt. Maar daar heb jij niets aan. 
Met een objectieve blik denk ik: zoek hulp. Binnen jullie relatie/gezin is er meer uit balans dan de nachtelijke zorg voor je dochtertje. 
Op praktisch gebied zou ik op korte termijn proberen, als je (in elk geval in eerste instantie) niet op je man kunt rekenen, anderen om hulp te vragen. Heb je vrienden die op je (oudere) kinderen kunnen passen? Zodat jij kunt slapen terwijl je dochtertje slaapt? Tantes/ooms die op kunnen passen? Je ouders, zijn ouders? Schroom niet. Mensen willen van nature graag anderen helpen maar je weet het vaak van elkaar niet wanneer je hulp nodig hebt. 
 
Wat een nare situatie
Het “omwille van de kinderen” bij elkaar blijven werkt nooit; kinderen lijden echt alleen maar onder zulke scheve relaties en strijd. Vreemd dat een vader alleen overdag wanneer hij toevallig zin en tijd heeft wat liefde kan tonen.
excuus dat ik het zo hard zeg maar zoek inderdaad hulp, maar dan in de vorm van een scheiding.
Dat geeft veel meer duidelijkheid, ook voor je dochter. 
Als ik nog een kind was had ik liever 1 ouder waarvan ik wist wat ik eraan had dan 2 ouders waarvan er eentje alleen maar doet waar hij zin in heeft en de ander daardoor ongelukkiger wordt.
Dump die gast, hij is je niet waard. Na 3 kinderen zou hij je als godin moeten behandelen, niet als au-pair. 
Succes 
 
Wow. Scheiden gaat wel ver. Zijn gedrag kan echt niet door de beugel maar om dan de handdoek in de ring te gooien vind ik erg slecht advies.
Jullie relatie lijkt inderdaad uit balans en hij kan dit niet de rest van jullie leven tegen je gebruiken. Een objectief professioneel persoon kan geen kwaad denk ik. Júist omwille van de kinderen
 
Hoi, super knap wat je doet. Je kinderen kunnen trots op je zijn. Ik zou niet meer van je man vragen. Laat hem zelf maar inzien wat wel oke is en niet. Dat hij zegt dat hij dit van te voren heeft aangegeven is heel kinderachtig en dit kan je ook benoemen als hij erover begint. Ik denk dat het nog even doorbijten is voor jezelf, maar dat kun je. Laat zien dat jij de volwassene bent in deze relatie, hopelijk trekt hij bij maar je kunt hem niet vooruit trekken. Mocht het echt te zwaar is kun je vragen of je moeder/vader/vriendin een keer komt logeren om te helpen in de nacht. 
Succes
 
Ik zie hierin dat hij gewoon zijn ‘oude’ leventje heeft mogen houden, en jij hebt alles opgegeven. Waar is de 50/50? Of heb je hem gedrogeerd en zelf 100% alleen sex met hem gehad zonder zijn toestemming? Want bij de verwekking van een kind is er meestal sprake van 50/50 ?...waar zijn jouw uitjes en sport/hobby? Waar is jouw uitlaat, steun, gezelligheid en romantiek. Moet dit wegvallen? Je zegt zelf dat hij geen behoefte meer had aan de onderbroken nachten, dat dit zijn enige reden was waarop hij kon eisen dat het kind niet welkom was...sorry maar na zolang zijn die nachten niet zo’n hel meer hopelijk. En hij behoort ook een band te creeeren met de kleine. En ja: die krijg je niet alleen maar door samen tv te kijken ofzo. Een luier verschonen of in bad doen, fles geven hoort er gewoon bij. En dit mag ook ongevraagd eens gebeuren, uit zichzelf. Wel erg lui hoor om telkens naar je hoofd te slingeren als hij ergens geen zin in heeft. Bahbah. Dan liever alleen met mijn kids en gelukkig dan samen met zo’n narcissist en diep ongelukkig. Ook straal je geen teamverband uit naar je kinderen en stel je hun het voorbeeld voor hun eigen toekomstige relaties nogal  somber in. Laat aub niet meer over je heen lopen! Hij kende jouw normen en waarden al jaren en dan kan hij niet zijn lul erin steken en je dan dwingen die normen en waarden weg te gooien. Nu is het de vraag of jij nog door kan met iemand zonder normen en waarden. En dan is er nog mijn onderliggende gedachte als ik je allereerste bericht lees: is zijn hart uberhaupt nog open voor je, of speelt er iets anders? Ik hoor namelijk niet snel dat er in een relatie zo op een zwangerschap gereageerd word, behalve als je al uit elkaar gegeoeid was en er wellicht een ander wijf op het oog ligt...ben niet naief en ga het probleem niet negeren. Voor je t weet ben je jaren ongelukkig verder of zo oververmoeid dat je er niet meer goed kan zijn voor je kids. Vraag een avond iemand op te letten en ga met hem praten. Vraag hem daarbij dit te doen op een avond dat hij normaal gaat ‘sporten’, waar ik al sceptisch over ben, ja ik heb zoveel van die situaties gezien dat ik meteen zo denk...ach ja, hopen van niet ? veel succes, en sorry voor het niet korte bericht ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan