gek he..of herkenbaar?

Hoi,

Sowieso doen waar je zelf goed bij voelt, en waarom zou je het bij de 2e niet proberen als je het toch wilt, omdat je het bij de 1e niet hebt gedaan. Die groeit toch ook goed.
Volgens mij is het voor jouw lastiger dan voor jouw kindje.

Bij Lotte heb ik geprobeerd de borst te geven. Wij hebben 2 nachten wakker gelegen en hoorde haar maagje knorren, maar ze wou de borst niet.
Eerst nog geprobeerd met bijvoeding met een spuit en pink daarna borst. Nou die pink hoefde er niet in, de spuit zoog ze zo leeg.
3e dag besloten om een fles te geven en ze was zo tevreden ik vond het prima.
Ik ben nu 29 weken zwanger van de 2e en ga het wel weer proberen, lukt het dan lukt het zo niet dan maar niet.

Doe gewoon waar je zelf goed bij voelt dat is toch het allerbelangrijkste!!!

Lilian mv Lotte 1 jr en 29 weken zwanger.
 
Hoi Piewie,

Ook ik heb bij de eerste bewust gekozen voor flesvoeding, omdat ook ik vond/ vind dat papa nu aan de beurt was. We de voedingen konden afwisselen.
En nu het meest egoistische omdat ik na 9 maanden mijn lijf weer voor mezelf wilde hebben.
Ik werd eerlijk gezegd kriebelig bij het idee dat er iemand aan mijn tepels zou sabbelen.
Misschien heb ik wel heel gevoelige borsten ofzo,weet het ook niet.

Bij de 2e heb ik inderdaad ook getwijfeld of ik nu dan geen borstvoeding moest geven, omdat dit wel eens mijn laatste kans zou kunnen  zijn.
Ik heb het niet gedaan, ben meteen weer aan flesvoeding begonnen en heb  er geen spijt van. Wel denk ik wel eens, Wat als.....? Maar ja, dan had ik het maar moeten proberen. En terug in de tijd gaan kan niemand dus waar zou ik me druk over maken.

De negatieve reacties die ik kreeg vanwege de flesvoeding heb ik genegeerd. Als mensen vroegen of ik borstvoeding gaf, zei ik kort en bondig. Nee, dat geef ik niet!
Weinig mensen die daarna nog vroegen waarom niet?

Ik vind ook dat flesvoeding een alternatief is, maar ik ben blij dat het er is.

Dit is mijn ervaring, mijn beslissing en ik ben er nog steeds blij mee.

Groetjes,
Angela
 
Hallo dan dames,wat een reacties.!
Het was niet   echt de bedoeling dat het een discussie werdt tussen flesvoeding en borstvoeding.
Maar goed,dat is niet erg want het is en blijft een gevoelig onderwerp,en daar mag iedereen best wat over kwijt.
Wat mij betreft is flesvoeding een prima alternatief, en ja ik weet dat borstvoeding beter is.
Maar ook mij verbaasde het in mijn zwangerschap en ook de tijd erna hoe mensen kunnen reageren als je zegt dat je geen borstvoeding gaat geven? of geeft.
Ik voelde me soms bijna schuldig,ontwijkte die vraag vaak.dat is toch niet normaal,ik dacht dat flesvoeding geaccepteerd was.,..
Ik voelde me vaak ongemakkeijk.
Mila heeft heerlijk uit de fles gedronken,nooit problemen gehad,netjes om de zoveel uur.
helemaal geweldig,ben er nog tevreden over.Zou het ook zo weer doen,en mischien doe ik dat ook wel.
Wat ik wilde zeggen is dat het soms kriebelt..over hoe zou het zijn geweest...
Jullie hebben gelijk dat Mila hier idd niks van merkt als ik een evt volgend kindje wel borstvoeding ga geven.Het zal wel meer een gevoel van mezelf zijn.
Wat ik wel weet als ik het ga doen is,als het drinken uit de borst niet lukt stop ik ermee.Ik ga niet kolven.Ook zou ik het doen voor een periode en weer afbouwen als ik aan het werk ga.maar dat is mijn menig.Gewoon omdat ik me daar het lekkerste bij zou voelen,waar het ook om gaat.
Idd weinig reacties van bewust flesgevende moeders vanaf het begin,zijn die er dan zo weinig?
Bedankt voor jullie verhalen allemaal,ik vondt het bijzonder om te lezen.
groetjes piewie-Mila 16-9-06
 
Zo, meiden. Het maakt inderdaad nogal wat los he?
Ik heb zelf vanaf het begin van mijn zwangerschap gezegd dat ik het wel wilde gaan proberen, maar dat ik zó zou stoppen als het niet ging. Ik heb er verder nooit over nagedacht, want naar mijn idee is het toch ook zeker heel belangrijk dat je jezelf goed voelt........

Toen Stef eenmaal geboren was (keizersnede, maakt het zowiezo al moeilijker) hebben ze hem netjes binnen het uur bij me aangelegd, maar er kwam niks. Dat heb ik heel de avond en heel de nacht steeds volgehouden..... Maar intussen (ik weet overigens nog steeds niet waar dat van komt) werd ik er zó verdrietig van als hij bij mij probeerde te drinken. Echt een gevoel vanuit mijn borsten en niets wat "tussen mijn oren" zat. Ik had het iedere voeding. Daar kwam nog eens bij, dat ik na 2 dagen nog steeds geen melk had en dat ik mega (en onwijs bloedende) kloven had in allebei mijn tepels. Stef kreeg dus geen melk, maar bloed binnen!  Na 3 dagen ben ik huilend gestopt met de bv. Ik heb trouwens ook huilend met de lactatiekundige gepraat. Zij vond het eerst allemaal heel belangrijk, maar toen ik mijn gevoel durfde te vertellen, begreep ze het iets beter.

Ik vond het vreselijk dat ik in het ziekenhuis moest liegen, want fv was volgens hun geen optie. Meerdere malen, de laatste dag, heb ik met de kolf naast mijn bed gezeten......wanhopig en niet van plan om te gaan kolven omdat het zoveel pijn deed. Na 2,5 dag  mocht Stef eindelijk bijvoeding en veranderde voor mij alles. Ik was er klaar mee! En dat ben ik nog steeds. Ik zou bij een volgende misschien nog wel willen proberen om te kolven, maar er komt absoluut geen baby meer aan mijn tepels!

En dan inderdaad de omgeving! Vertel je dat je net moeder bent geworden, vragen ze als eerst (ja, soms voordat ze het geslacht vragen!!) of je borstvoeding geeft! Nou, daar begrijp ik dus niks van! Ik heb het (achteraf gezien belachelijk) steeds aan iedereen uitgelegd en dan snapten mensen het wel.....Waar bemoeit iedereen zich dan toch mee?

Ik ben dus ook nogal fel op dit vlak en snap niks van de discussie of de regels. Zoveel pijn als ik had gun je niemand als je gewoon wilt genieten van je kraamtijd. Hou dan je mond erover!

Ik wil jullie hier verder niet veroordelen, want een ieder heeft recht op zijn eigen mening. Maar wilde toch graag mijn verhaal kwijt.

Piewie: Als je het toch graag wilt proberen, moet je dat zeker doen. Het lijkt mij niks om een schuldgevoel over te hebben. En als het niet lukt, is een pak flesvoeding zo opengemaakt hoor!
Esmé: Ik wilde toch nog even kwijt dat ik vind dat jij je ook niet hoeft te verantwoorden. Je bent volwassen en mag je eigen keuzes maken. Kiezen tussen bv en fv is bepaald geen keuze tussen leven of dood lijkt me zo....

Dikke kus Annet
 
Hoi meiden,
hier ook een fanatiek bvklant, alleen dat wilde bij de eerste allemaal lukken maar bij de tweede...

Bij Meike wilde het niet, ze kon mijn tepel niet pakken   maar omdat ik zo gefocust was heb ik 7 weken lang Meike, mijzelf en de rest van het gezin tekort gedaan.
Ik ga hier niet over uitweiden want het is nog een zeer gevoelige snaar.

De deskundigen, ha, cb, kraamzorg hebben mij op het hart gedrukt te stoppen en moesten behoorlijke overredingskracht gebruiken om het mij in te laten zien.

Ik zat de hele dag met Meike aan de borst want ze had echte honger maar omdat ze niet afviel had ik geen enkele aanleiding om te stoppen. Ze veranderde toen een etmaal kunstvoeding kreeg, ze heeft twee dagen geslapen en ik was rijp voor therapie, helemaal naar de klote van vermoeidheid en frustratie want ´het liukte bij de eerste toch ook ´.

Nu vertel ik het toch en ik merk hoe moeilijk ik het vind.
Dat je een knuppel in het hoederhok wilt smijten prima hoor, maar ik heb beide kanten van bv meegemaakt... Ik begrijp dus iedereen goed maar, alsjeblieft, laat elkaar in elkaars waarde dan is deze discussie prima. En ik moet eerlijk zeggen volgens mij gaat dit lastige onderwerp best goed....

Mama ´s hoe dan ook, alles voor je kind maar binnen de mogelijkheden. Dat zegt mijn moeder altijd...
Liefs Renske
 
Hoi,
Wat een 'discussie'. Het maakt toch steeds weer veel los en dat vind ik ook heel begrijpelijk. Ik vind het heel erg knap dat moeders hier zonder schuldgevoel de borstvoeding hebben opgegeven. Ik kon dit niet, het moest en zou me lukken. Ik riep van tevoren ook dat ik meteen zou stoppen als het niet zou lukken.... maar op het moment zelf MOEST ik doorgaan. Heel vreemd, hormonen misschien.
De borstvoeding lukte helemaal niet in het begin, Skip is zelfs opgenomen in het ziekenhuis omdat hij niet wilde eten. Ook niet uit de fles overigens.
Ik had melk in overvloed, maar Skip heeft bijna twee maanden moeten oefenen voordat hij begreep dat ie zijn mondje toch echt open moest doen om aan de borst te drinken.
Maar daarna, wat was ik blij dat ik had doorgezet. En wat ik ook heel mooi vind aan deze hele ervaring, ik heb ervaren dat ik doorga met iets wat helemaal niet lukte en daar ben ik megatrots op. Hormonen kunnen veel met je doen, maar mij maakten ze megasterk, een superervaring.
Soms begrijp ik alleen niet waarom moeders zo heftig reageren op het feit dat ze zich denken te moeten verantwoorden,  aan wie??? Jezelf misschien?
Ik zou het namelijk echt niet van mezelf kunnen hebben als ik na 4 dagen had moeten opgeven, ook al had me dit kunnen gebeuren. Ik zou er verschrikkelijk van gebaald hebben. En dit mag toch ook, het is normaal om te balen van iets wat je niet gelukt is maar wel graag gewild had. Dit mag je ook toegeven. Soms heb ik het gevoel dat vrouwen dit bewust achterhouden om hun keus voor kv maar te rechtvaardigen. Als je op een ander terrein (b.v. in je werk) iets moet opgeven wat niet lukt, mag je toch ook balen. Laten we eerlijk zijn, als je begint aan borstvoeding doe je dit met de intentie om dit te laten slagen, toch?
Ik wil hier niet mee zeggen dat moeders die kv geven mindere moeders zijn, helemaal niet zelfs. Ik wil alleen maar aangeven dat ik vaak het gevoel heb dat de discussie zo gevoerd wordt omdat er veel verborgen 'verdriet' zit achter het niet slagen van de borstvoeding.
Groetjes, Noortje mv Skip

.

 
Ik wil toch wel even zeggen dat ik het knap vind van alle meiden hier  om zijn of haar verhaal te doen en/of mening te geven op dit onderwerp.
Iedereen laat elkaar in zijn waarde.
Ik vind het knap en een heel erg waardevol iets op dit forum. Iedereen durft ook voor zijn of haar mening uit te komen op deze manier.

Meiden houden zo!!!!!!!!!

Zo dat wilde ik even kwijt!

Liefs Jeske mv Ilse
 
Wat bloemno zegt klopt wel een beetje. Ik heb na vier weken moeten stoppen met BV omdat ik het echt niet meer trok (geestelijk) zie mijn eerdere reactie op deze toppic.

Maar dat was absoluut geen makkelijke beslissing. Ik baalde als een sterker en ik voelde me in eerste instantie een slechte moeder dat ik stopte met borstvoeding. Maar dat eerste flesje was zo'n verademing. Ik heb er dus ook nooit spijt van gehad dat ik gestopt ben en ook niet achteraf gewild dat ik het langer had gedaan. Het was mooi geweest. Maar de emoties voordat ik de beslissing heb genomen waren best heftig.

En ik blijf van mening dat een gelukkige moeder het beste voor je kind is. En dan maakt BV of FV geen ene moer uit.

Ik vind het alleen absurt dat de voorlichting en de gevoelens rondom BV zo ver doorschieten dat mensen die fv geven zich moeten verdedigen of dat in bladen bijv. bijna geen aandacht is voor problemen met bv of redenen van mensen om te stoppen. Dat vind ik belachelijk (sorry voor de harde woorden).

Annemieke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan