groot probleem !!

Ik zou het niet vertellen. Je zou er nog meer mee kapot maken en dat heeft voor niemand nut. Denk dat je je lesje wel geleerd hebt.

Wat betreft bloedgroep, dit kan van alles zijn en mocht je kindje bloed nodig hebben, dan zullen ze echt niet klakkeloos een lijntje van je man naar je kind leggen hoor. Dit wordt altijd gecontroleerd.



wist je trouwens dat 1 op de 4 kinderen 'voortkomt' uit een buitenechterlijke relatie?
 
Zoals ik zei met die andere man heb ik nog wel even contact gehouden alleen via msn, er komt ook nog eens bij dat hij in dezelfde stad als mij woont. Ik heb dus gezegt dat ik zwanger was en in het begin zei ik ook dat ik niet wist van wie, pas dat ik naar de vk moest en bleek hoelang ik zwanger was heb ik de kalender erbij gepakt en terug gerekend is niet die week van die andere man, maar dus van me eigen man. Elke keer bij een controle als er echo's waren gemaakt vroeg ik of het allemaal klopte (de lengte van het hoofdje, van hoofd tot stuit) en het klopte precies bij de aantal weken, het kindje was zelfs nog even groter dan het gemiddelde van die aantal weken. En van die man was een week later, dus neem aan als het van hem was dat dan de lengt wel wat kleiner zou wezen. Dus toen ik wist hoever ik was heb ik ook tegen hem gezegd dat het wel van mijn man moest wezen, hij wou dat eerst niet echt geloven hij had zoiets van ja zo kom je mooi van mij af. Toen hebben we besproken waneer dat tussen ons is gebeurd ik heb hem een echo opgestuurd met het aantal weken erbij en hij heeft terug gerekend en kwam ook een week eerder uit. Toen had hij nog zo iets van ja maar misschien is het toch van mij en dan wou hij ook meteen een relatie ik zei meteen dat ik daar niks voor voelde en dat dit van mij een grote fout was en dat ik van mij man hou en dat ik hem niet kwijd wil. Toen kwam hij met opmerkingen van weet je ook de tijdstip hoelaat het zaadje bij het eitje was,hij begon een beetje lullig te doen. Daarna hebben we nog paar keer gepraat via msn en elke keer als ik voor controle moest of het nog klopte ja het klopte nog. Hij zei eerst als het kindje geboren is wil ik het zien of er misschien iets van hem bij zat zeg maar en als ik daar niet in mee stemde dat hij me man op zou zoeken en alles zou vertellen. Hij heeft donker haar en me man ook, dus ja daar kon hij niet veel mee. Mijn man en ik hebben dus ook sex. En in die week wat de vk ook aangaf was ik het vruchtbaarst op internet deed ik ook telkens die testen voor de vruchtbaarheid en kom echt in die week van me man. Van die man hoorde ik telkens minder normaal kwam hij als hij werken moest ook wel online nu nooit meer, hij heeft me telefoon nummer en hij beld ook niet meer, dus hij heeft zich erbij neergelegd. Ik ben hem met me man 1 keer tegengeomen en hij keek alleen verder niks, later een email dat hij zag dat me man gelukkig was en ik ook, en dat hij verder zou gaan met zijn leven, dat hij over mij heen moest komen omdat hij wel gek op me was. En dat is nu denk ik ongeveer het laatst geweest in mei dat we elkaar gesproken hadden. Ik weet wel zeker dat het kindje van me man is, maar gewoon stomme twijfel van die andere maanden lukte het niet met zwanger raken en nu net die maand wel. Je denkt je eigen gewoon helemaal gek terwijl me hart zegt dat het van me man is. En me hart zei ook dat het een jongen was en me man zei een meisje, en inderdaad het wordt een jongen ik voelde dat gewoon. En dat heb ik met dit hoelanger hoe meer ik er over nadenk ook. Weer een lang verhaal, maar wat extra info zullen we maar zeggen.
 
De anoniem van 13.44 noemt mij hypocriet dat mag je vinden, maar ik denk alleen maar aan mijn man als mijn wereld instort oke, ik wil me man gewoon veel pijn besparen, ik doe niet anders dan piekeren niet ommezelf maar om hem. En met een geheim rondlopen... zoals al eerder werd gezegt dat vervaagd, daar geloof ik ook in.Ik denk als ik starks bevallen ben en het is gewoon van me man dat ik er niet eens meer aan denk, ik dacht er nu aan omdat ik mezelf gek maakte, maar niet aan die afspraak ofzo ik had geen gevoelens voor hem,al zou je gevoelens er bij hebben wordt het even moeilijker, maar dat was bij mij niet het geval.
 
hierbij een reactie van een man (toekomstig vader):

Ik ben het volledig eens met de reactie van Maria2 (eerste reactie). Ik zou het zelf heel graag willen weten wanneer mijn eigen vrouw zoiets zou hebben gedaan. Dat de relatie daardoor misschien stuk loopt, of in ieder geval verandert en niet meer zo zal zijn zoals het was, dat is dan jammer. Het klinkt hard, maar als je dit niet verteld, dan draag je dit de rest van je leven mee. Ik denk dat je dit het beste kunt uitpraten.

Als het kind uiteindelijk misschien toch van de andere man blijkt te zijn (weinig kans op, gezien je eigen verhaal, maar het zou toch kunnen), dan is het natuurlijk ook in belang van het kind om te weten wie de vader is. Bijvoorbeeld in verband met mogelijke erfelijke ziektes, allergieen, enz.

Ook voor je eigen man is het belangrijk. In de omgekeerde situatie zou je waarschijnlijk ook graag willen weten of en met wie je man is vreemd gegaan. Niet in de laatste plaats in verband met SOA's ed.

Heel vervelend voor je, maar toch gewoon eerlijk blijven is mijn advies.

Sterkte !
 
HOI anoniem,
wat een verhaal zeg ! Als je nog steeds schuldgevoelens hebt, kun je misschien kontakt opnemen met het FIOM (www.fiom.nl) zij kunnen je belangeloos en anoniem begeleiden in emotionele problemen voor tijdens en na je zwangerschap ! Heeft mij enorm geholpen !
Ik zou het ook niet meteen opbiechten, misschien later.
maar ik zou het wel op papier zetten en in een gesloten enveloppe op een veilige plek bewaren. zet er wel de datum op wanneer je het geschreven hebt. WAAROM ? zul je je afvragen ?
Nou ik kan me wel voorstellen dat die andere man je misschien uiteindelijk toch gaat chanteren of misschien in een boze bui je man de waarheid gaat vertellen, en dan kun je hem zeggen waar ie de brief met jouw verhaal en waarom je het niet durfde te vertellen kan vinden en lezen. Ik zou zeker voorbereid zijn op chantage van die andere man. (inderdaad wel wat achterdochtig, maar een slimme meid is op alles voorbereid ;-)
Nou ik wens je enorm veel sterkte, en of je wel of niet de juiste keus maakt, achteraf is het altijd makkelijk praten. En je doet het ook uit liefde voor je kindje en dat vind ik meer tellen dan in dit geval de waarheid.
Veel succes en ik hoop dat je, ondanks dit voorval, toch nog enorm van je man en jullie kindje kunt genieten !
liefs Merel+
 
Hoi, jeetje wat een verhaal en wat een dilemma, je hebt al heel veel reacties gehad en ik wil je absoluut niet onzekerder maken, maar in tegenstelling tot velen hierboven, zou ik het wel vertellen. Kijk, nu zit ik niet in jouw situatie, dus makkelijker gezegd dan gedaan, maar eerlijk duurt t langst en t zou erger zijn wanneer je man er via iemand anders (bijv die andere man) achter komt. Ten tweede inderdaad ook voor erfelijke ziektes en allergieen etc.
Je zou ook professionele hulp kunnen zoeken bij je verloskundige of huisarts of het fiom etc. in ieder geval veel succes! gr fie
 
Terug
Bovenaan