Hallo zijn jullie er nog?

Ja, vind jij dat nou ook zo moeilijk, dat dat baby zijn er zo snel vanaf is??
Had ik niet verwacht hoor, maar ik vind dat echt niet leuk
Ik vind het, hoe ouder ze worden, wel alleen maar leuker worden, maar ik krijg nu al tranen in mijn ogen als ik denk aan de dag dat ze 1 jaar word...brrrr....
 
Heel herkenbaar; ik snap ook vaak niet waar dat ellendige gevoel dan ineens vandaan komt. en die vermoeiheid is ook vervelend he. Wordt je wakker met het gevoel dat het midden in de nacht is, maar dan is het dus ochtend en voel je je de hele dag moe. En ik heb dat dus al sinds de bevalling. Jij ook?
Of eigenlijk ook al in de zwangerschap want toen sliep ik heel slecht.
 
quote: 4 december reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('16-09-2007 14:20:33'));

Ja, vind jij dat nou ook zo moeilijk, dat dat baby zijn er zo snel vanaf is??
Had ik niet verwacht hoor, maar ik vind dat echt niet leuk
Ik vind het, hoe ouder ze worden, wel alleen maar leuker worden, maar ik krijg nu al tranen in mijn ogen als ik denk aan de dag dat ze 1 jaar word...brrrr....

Ja en ik denk vooral ook omdat ik de eerste maanden alleen maar herinner als zwaar en niet leuk en dan is de baby nu geen baby meer. Ik bedoel dus eigenlijk dat ik het gevoel heb Thomas als baby niet meegemaakt te hebben. Alleen maar de slapeloze nachten en de vermoeidheid en natuurlijk de bevalling. Best vervelend dat dat mijn babyherinneringen van Thomas zijn.
 
In de zwangerschap 9vooral op het laatst natuurlijk) sliep ik heel slecht omdat ik gewoon niet meer lekekr kon liggen. Maar toch, ondanks dat, voelde ik me best fit! Natuurlijk was ik snel moe en kon ik niet meer alles zoals ik dat wilde maar ik voelde me wel goed!
Sins de bevalling ben ik wel alleen maar moe! De eerste week was ik heeeel fit, veel te fit achteraf. Ik ben ook meteen gaan douchen na de bevalling, toen in bed gaan liggen. Maar een kwartier later moest de kraamhulp al weg (was een beetje verkeerd geregeld die eerste dag) en ben ik gewoon (eigenwijs!) naar bedenen gegaan en heb ik de hele dag en avond op de bank gezeten beneden. Niet slapen of niks. Die hele week mezelf geen rust gegeven, ik was helemaal hyper van alles wat er gebeurde.
Achteraf denk ik dat dat 1 van de dingen is, die ik "verkeerd" heb gedaan.
 
Oei wel een hard oordeel over jezelf hoor. Je was gewoon enthousiast en barstte van de adrenaline en had het gevoel de hele wereld aan te kunnen. En als de kraamhulp dan weggaat i.p.v. jou aan je bed vast te binden dan ga je er natuurlijk uit. Niet verkeerd, maar had gewoon wellicht beter geweest als iemand jou op bed vastketende
Ik denk niet dat dat de oorzaak van je soms sombere gevoelens zijn hoor. Jij wel?
 
Dat gevoel ken ik ook heel goed hoor. Ik heb ook het gevoel dat ik niet van haar genoten heb die eerste tijd en kan me daar heel schuldig om voelen. Ik was alleen maar bezig met moe zijn, waarom huilt ze nou, ooh moet ze alweeer een fles, krijgen we alweer bezoek....en dat soort dingen allemaal
Als ik nu foto's zie van toen ze er net was, denk ik: dat is toch heeerlijk...zo'n klein, kwetsbaar, mooi meisje....dat ik daar niet elke minuut van de dag van genoten heb??
Dan snap ik mezelf ook echt niet. Maar goed, schuldig blijven voelen komen we ook niet verder mee he! Dus ik geniet nu gewoon 1000% van haar!
 
Heel goed wat je daar zegt over schuldig voelen; daar bereik je niks mee en je hebt gedaan wat je kon, meid. En dat is hier net zo. We moeten kijken naar het nu en de toekomst en dan lekker van onze princes en prins genieten. Jou meid en onze knul komen wat betreft aandacht en liefde niks te kort want we doen alles wat we kunnen. Is toch super!
 
Nee, dat denk ik ook niet echt. Maar wat het dan wel is?
Misschien dan toch dan de grote verandering in mijn leventje?
Ik weet het niet...ik was altijd zo'n optimist en lachte de hele dag..
En nu heb ik er eigenlijk alleen maar iets heel moois bijgekregen, dan zou je toch eigenlijk dubbel zo gelukkig moeten zijn.
Ze is ook nog eens super makkelijk, lief en vrolijk! Huilt nooit! (of er moet echt iets aan de hand zijn).
Tja, ik weet het ook niet...
 
Terug
Bovenaan